کره شمالی، حکومت خودکامه منفوری است که روی سلاح های هسته ای تکیه می کند. این موضوع به خودی خود بد است. با وجود این، خطرناک ترین بخش بحران این است که رئیس جمهور آمریکا به دیپلماسی اعتقاد ندارد.
کیم جونگ اون، دیکتاتور کره شمالی و ژنرال های او با عزمی استوار در مسیر خود پیش می روند. آنها به تازگی قدرتمندترین بمب اتمی خود را آزمایش کرده اند، به گفته وزارت دفاع کره جنوبی، کره شمالی می خواهد به زودی یک موشک قاره پیمای دیگر را آزمایش کند. آنها به تازگی یک موشک با برد متوسط را نیز بر فراز ژاپن شلیک کردند. آنها به شیوه ای تهاجمی برنامه های خود را به پیش می برند و با آزمایش های تسلیحاتی همواره از مرزهای قابل قبول جامعه جهانی عبور می کنند.
به خصوص چین و روسیه همواره در شورای امنیت سازمان ملل متحد به هنگام اعمال فشار علیه کره شمالی که با برنامه های هسته ای و موشکی خود قطعنامه های سازمان ملل را با نقض می کند، محتاطانه برخورد کرده اند. آنها اغلب با تصویب تحریم ها در شورای امنیت مخالفت کرده اند، این تحریم ها را تضعیف کرده یا حتی با آنها موافقت می کردند، اما در نهایت این مجازات ها به طور پیوسته اجرا نمی شدند. به همین علت نیز آمریکا که همواره از سوی کره شمالی تهدید می شود و به عنوان دشمن جانی آن در نظر گرفته می شود، اقداماتی یک جانبه علیه کره شمالی اتخاذ کرده و در اواخر ماه اوت نیز تحریم های ثانویه علیه کشورهای ثالث (متحد با کره شمالی) اعمال گردید.
این تحریم ها تا حدودی فقط بر شرکت های کوچک، بانک ها و همچنین شهروندان چینی که با کره شمالی همکاری می کنند، تأثیر می گذارد. دولت واشنگتن می گوید همه آنها به صنایع تسلیحاتی کره شمالی کمک می کنند تا از طریق صادرات زغال سنگ و سنگ های معدنی نیازهای مالی خود را تأمین کنند. دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا پس از آزمایش هسته ای روز یکشنبه در یکی از توئیت های خشمگینانه خود تهدید کرده بود کشورش اکنون در نظر دارد هر گونه روابط تجاری را با کشورهایی که با کره شمالی همکاری می کنند قطع نماید.

نظرات و اندیشه های ترامپ شناخته شده است
از آنجا که بیش از ٩٠ درصد از تجارت کرۀ شمالی با چین صورت می گیرد و بیش از ٨٠ درصد صادرات نفت و مواد غذایی به کره شمالی از مبداء این کشور می باشد، تهدید ترامپ تقریبا به طور انحصاری چین را هدف قرار داده است. توقف روابط تجاری با پکن به نوبه خود گامی بسیار دشوار خواهد بود: آمریکا محصولاتی را به ارزش ۴٠ میلیارد دلار از چین به طور ماهیانه وارد می کند. رئیس جمهور آمریکا حتی در عرصه سیاست داخلی نخواهد توانست این هدف را عملی کند.
هیچ کس در خارج از کره شمالی به طور دقیق نمی داند که دانشمندان هسته ای و موشکی پیونگ یانگ در روند توسعه سلاح تا چه اندازه پیش رفته اند، اما با توجه به تازه ترین آزمایش ها می توان نتیجه گرفت آنها به سطحی رسیده اند که خطر بزرگی را برای همسایگان و حتی دیگران محسوب می شوند. آنها در هر صورت پتانسیل بازدارندگی زیادی را به دست آورده اند و اجازه نخواهند داد برنامه هسته ای کنونی خود را در نتیجه مذاکرات از دست برود.
این دلیلی دارد: کیم جونگ اون می خواهد تداوم حکومت خود را برای همیشه تضمین کند. بدین منظور هیچ راهی بهتر از ایجاد سلاح های هسته ای در اختیار ندارد. حتی ابرقدرت هایی مانند آمریکا در صورت حمله به کره شمالی، متحدان خود از جمله کره جنوبی و ژاپن را در معرض خطرات مرگبار و غیر قابل پیش بینی قرار خواهند داد. بدین ترتیب آزمایش های هدفمند و شلیک موشک ها و بمب های هسته ای اقدامی منطقی از سوی زمامداران کره شمالی تلقی می شود. اما از آنجا که نخبگان حاکم در کره شمالی منزوی شده به لحاظ سیاسی تا حدودی هیچ ارتباطی با جهان خارج ندارند، هیچ کس نمی داند که به واقع چه چیزی در ذهن آنها می گذرد و به طور خاص نظرات آنها درباره نحوه برخورد با سلاح های کشتار جمعی چیست.
وضعیت دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا تا حدودی کاملاً برعکس است. آنچه که در ذهن او می گذرد برای همگان شناخته شده است، او به ویژه در توئیت های خود در این باره اطلاع رسانی می کند. بر اساس این توئیت ها و سیاست های وی در رابطه با شرق آسیا می توان نتیجه گیری کرد که او برای رسیدگی به بحران خطرناک و پیچیده کره شمالی لیاقت و توانایی لازم را ندارد. او همچنین آشکارا مجال نمی دهد تا تجربه اندک وی در زمینه سیاست خارجی با بهره گیری از کمک های فکری مقامات وزارت امور خارجه، جبران شود.
روز یکشنبه پس از آزمایش هسته ای، ترامپ توئیت کرد که با “ژنرال کلی، ژنرال ماتیس و دیگر مقامات ارشد نظامی” دیدار خواهد کرد تا درباره کره شمالی رایزنی – هیچ اشاره ای به حضور دیپلمات ها و سیاستمداران باتجربه نشده است. مفسران وب سایت آکسیوس بر این باورند که ترامپ هرگز دیپلماسی را به عنوان یک گزینه واقع بینانه در نظر نگرفته و پس از آزمایش بمب هیدروژنی در کره شمالی، واکنشی نظامی از سوی آمریکا محتمل تر می باشد.

رئیس دولت چین به کیم جونگ اون علاقه ای ندارد
با این حال، ترامپ در برخوردی حاکی از دمدمی مزاجی سیاسی خود در مورد یک موضوع محق است: تنها راه اعمال فشار شدید اقتصادی بر کره شمالی و به احتمال وادار کردن رژیم کیم به اعطای امتیازاتی همیشگی در برنامه هسته ای خود، از طریق جمهوری خلق چین می باشد. چینی ها می توانند ارسال محموله های نفت را متوقف کنند و بدین ترتیب برنامه های تسلیحاتی پیونگ یانگ نیز به اجبار متوقف می شود. اما بر هیچ کس پوشیده نیست که پکن به هر طریقی از فروپاشی دیکتاتوری کره شمالی ممانعت خواهد کرد. سران حکومتی پکن از بروز هرج و مرج در منطقه مرزی، هجوم پناهندگان، سلاح های سنگین (هسته ای) غیرقابل کنترل و در نهایت حتی حضور آمریکا در مرز با چین می ترسند.
علاوه بر این، آنها به سایر جهانیان اعلام می کنند که مسئله هسته ای مشکل آمریکا است، نه پکن. گرچه چنین ادعایی کاملاً درست نیست. بر همین اساس کره شمالی جدیدترین بمب خود را در روزی آزمایش کرد که شی جین پینگ، رئیس جمهور چین از سران کشورهای موسوم به بریکس شامل برزیل، روسیه، هند، آفریقای جنوبی و چین، استقبال می کرد. این بزرگ ترین توهین و بی احترامی ممکن بود.
همچنین (در آن زمان) آشکار شد که شی جین پینگ به دیکتاتور کره شمالی هیچ علاقه ای ندارد. مکس باکووس، سفیر سابق آمریکا در پکن در مصاحبه با شبکه تلویزیونی بی بی سی گفت او هرگز ندیده بود که شی درباره هیچ کسی بیشتر از کیم جونگ اون با لحن تند و تحقیر آمیزی صحبت کند. در طرف دیگر، کیم جونگ اون جوان پس از به دست گرفتن قدرت، مقامات دولتی متمایل به چین از جمله یکی از عموهایش را از نظام حکومتی حذف کرد.

خطر بروز سوء تفاهم
با وجود این: در نهایت، کمونیست های حاکم در پکن بیشتر ترجیح می دهند شرق آسیا را از حضور آمریکا پاک سازی کنند – آنها می خواهند تنها قدرت توسعه طلب منطقه باشند – تا این که دیکتاتوری کیم جونگ را نابود کنند، صرف نظر از وجود یا نبود سلاح های کشتار جمعی که وی در اختیار دارد.
شکی نیست طی روزها و هفته های آینده در شرق آسیا، نیروهای آمریکایی همراه با متحدان خود در ژاپن و کره جنوبی مانورهایی را انجام خواهند داد. موضوع بر سر نمایش قدرت نظامی چشمگیری علیه پیونگ یانگ می باشد. به طور همزمان، کره شمالی نیز آزمایش های مربوط به سلاح بیشتری را انجام خواهد داد تا از برنامه های (تسلبحاتی و هسته ای) خود کاملاً مطمئن شود. این نمایش ها اجتناب ناپذیر بوده ولی خطرناک نیز می باشند، آنها می توانند موجب بروز سوء تفاهم هایی شوند.
با این حال، عامل تعیین کننده، امکان ایجاد یک کانال دیپلماتیک با پیونگ یانگ خواهد بود. به عنوان مثال، سوزان دی مگجیو، یک آمریکایی که به تازگی در ماه می با نمایندگان کره شمالی در مورد اختلافات هسته ای صحبت کرد می گوید باید این گزینه را نیز آزمود. مذاکره با کره شمالی به معنای تسلیم شدن و مماشات نیست، بلکه روشی دیپلماتیک است که به نفع آمریکا و متحدانش می باشد.

 منبع: اداره کل رسانه های خارجی  وزارت فرهنگ وارشاداسلامی