بریتانی حمزه
ده ها هزار کارگر مهاجر در عربستان سعودی گرسنه هستند. آنها به آب آشامیدنی سالم، برق و مراقبت های پزشکی دسترسی محدودی دارند.
آشغال ها در اردوگاه های کارگرانی که به اجبار در آنها ساکن هستند انباشته شده و شرایط زننده ای در محله کوچک این کارگران بوجود می آورند. آنها از کار بیکار شده اند و پولشان اگر تابحال هم تمام نشده باشد رو به اتمام است. برای آنها بازپرداخت قرض هنگفتی که بخاطر مهاجرت به عربستان بالا آورده اند، غیر ممکن است و اکنون قادر نیستند برای خانواده های خود در هند، پاکستان، سریلانکا و فلیپین، پولی ارسال کنند.
تنها این افرادی نیستند که بدون پول سختی می کشند بلکه خانواده هایشان نیز گرسنگی می کشند و احتمالا قادر به پرداخت هزینه تحصیل فرزندان شان نخواهند بود.
ماه هاست که به این افراد پولی پرداخت نشده است و کارفرمایان آنها عدم پرداخت دولت را بهانه کرده و این کارگران را دست خالی رها کرده اند. دولت عربستان سعودی در این بحران جاری مهاجران نقش زیادی دارد. در سال 2014، کاهش قیمت نفت دولت را مجبور ساخت تا بطور گزینشی برخی هزینه های دولتی را شدیدا کاهش دهد. متعاقب آن، سوء مدیریت پادشاهی عربستان در بودجه های خود به رکود اقتصادی منجر شد و این رکود باعث شد که دولت نتواند به تعهدات خود در قراردادها عمل کند.
عربستان سعودی با بسیاری از شرکت های ساخت و ساز ، که این مهاجران سرگردان در آنها کار می کنند، قرارداد بسته است. شرکت سعودی اوجر (Saudi Oger) یکی از آنهاست که برای کار قراردادی خود، نظیر ساخت تاسیسات دفاعی، بیمارستان و مدرسه، به دولت عربستان وابسته است.
دولت عربستان بیش از 30 میلیارد ریال [عربستان] (تقریبا 8 میلیون دلار) بخاطر کارهایی که تابحال تکمیل شده است به این شرکت بدهکار است. در نتیجه، این شرکت قادر به پرداخت تعهدات مالی خود از جمله، بازپرداخت 15 میلیارد ریال وام، میلیاردها بدهی به پیمانکاران و بیش از دو ونیم میلیارد به بیش از 30 هزار کارگر برای پرداخت معوقات و سنوات نیست. عربستان سعودی هر نوع تلاش برای نجات این شرکت را از دستور کار خارج کرده و شرکت را بخاطر سوء مدیریت بودجه خود سرزنش کرده است. از سوی دیگر، شرکت سعودی اوجر، مستقیما مسئول نظارت بر چندین اردوگاه کارگری بوده است که اکثر آنها اکنون خانه هزاران کارگر آواره است.
این شرکت علاوه بر عدم پرداخت حقوق کارگران خود، برق و خدمات پزشکی و خوراک آنها را نیز در اردوگاه قطع کرده و بدین ترتیب کارگران سابق خود را به حال خودشان رها کرده است.
عدم پرداخت بدهی این شرکت توسط دولت، باعث ایجاد اثر دومینویی شده است که هزاران کارگر مهاجر به خدمت گرفته شده توسط پیمانکاران فرعی و سایر شرکت ها ی تامین لوازم و مصالح را تحت تاثیر قرار داده است.
بطور کلی، بسیاری از کارگران مهاجر به امید تامین مایحتاج خانواده خود راهی عربستان سعودی شدند تا با فداکاری خود زندگی بهتری برای فرزندان خود تامین کنند. هنگام رسیدن به آنجا، اکثر کارفرماها پاسپورت آنها را گرفتند و آنها را زمینگیر ساختند. بسیاری از کارگران شرایط کاری سخت و خشنی را تحمل کرده و در گرمای طاقت فرسای عربستان کار فیزیکی انجام می دادند. قبل از اینکه اکثریت آنها بتوانند با پول و خدمات خود از آنجا بروند، بسیاری از کارفرمایان از آنها بطور روانی و جسمی سوء استفاده کردند. با این حال، هنوز حضور آنها در اردوگاه احساس می شود جایی که کارگران آواره شده و از گرسنگی می میرند.
تحکیم سیستم کفالت که وضعیت مهاجرت و استخدام کارگر را به کارفرمای وی ربط می دهد، مانعی بر سر راه تلاش برای کاهش این بحران محسوب می شود. در این سیستم کفالت، کارگر نمی تواند بدون اجازه کارفرمای خود، کار خود را عوض یا کشور را ترک کند. با این وجود، در شرایط فعلی انجام این شرایط غیر ممکن است زیرا هیچ کارفرمایی وجود ندارد.
در اواخر ژوئیه، هنگامیکه خبر وجود ده ها هزار کارگر مهاجر فراموش شده در عربستان سعودی اولین بار درز کرد، مدیر کل دفتر وزارت کار عربستان در مکه قول داد که مقامات عربستان سعودی اقدامی «عاجل و فوری» انجام دهد تا دستمزد کارگران پرداخت شود.
دو ماه گذشته است، اما هنوز این قول هنوز عملی نشده است. دولت عربستان هیچ تلاشی برای حل این بحران انجام نداده و زندگی این کارگران منحصرا به دولتمردان خود در هزاران مایل دورتر وابسته است.
در اواخر ژوئیه، مقامات دولت هند، پاکستان و فلیپین بلافاصله اظهار نظر کرده و این رفتار با شهروندان خود را بیعدالتی خواندند. در واکنش به این امر، هند 34 هزار پوند مواد خوراکی به همراه سایر لوازم اورژانسی به عربستان فرستاد. عظیم زیشان، نماینده انجمن هند در جده و از مقامات هندوستان اظهار کرد که «مصیبت کارگران را تصور کنید – هنگامی که ما به آنها غذا رساندیم بسیاری از آنها تنها با آب و نمک زنده مانده بودند».
پاکستان هم سعی می کند تا شهروندان خود را در امان نگه دارد و همزمان به دنبال راهی برای برگرداندن آنهاست. سفارت پاکستان در عربستان اخیرا دفتری به این امر اختصاص داده تا به بیش از 8500 شهروند خود که از بیکاری و عدم پرداخت حوق در رنج بسر می برند کمک کند. این سفارت همچنین برای کسانی که قادر به مراجعه فیزیکی به سفارت نیستند خط تلفن اضطراری اختصاص داده است. مقامات سفارت به تجدید رایگان پاسپورت کارگران مهاجر پرداخته است، به این امید که بازگشت آنها به پاکستان را تسریع بخشند.
با این حال، در مورد مسئولیتناپذیری عربستان سعودی، کاری از دست دولت کشور موطن مهاجران بر نمی آید و نمی توانند آن را اصلاح کنند. این دولت ها با صدور پاسپورت جدید حداقل بخشی از این معضل را ترمیم می کنند اما تلاش آنها برای بازگرداندن شهروندان خود تحت الشعاع سیستم کفالت قرار دارد. اگرچه بعضی از شرکت ها برای کارگران خود ویزای خروج فوری صادر کردند و عربستان سعودی هم هواپیمای رایگان در اختیار آنها گذاشت اما این تمهیدات شامل حال بسیاری از کارگران نمی شود.
درست است که برای این کارگران ویزای فوری تدارک دیده شد، اما بسیاری از آنها نگرانند که اگر بدون حقوق و دستمزد خود عربستان را ترک کنند دیگر هرگز این پول به دستشان نخواهد رسید و این دغدغه بی اساس نیست؛ در اواخر اوت، دولت فلیپین 129 شهروند خود را با موفقیت بازگرداند اما هیچ کدام از آنها هرگز حقوق خود را دریافت نکردند.
دولت عربستان سعودی باید بلافاصله مسئولیت سلامت ده ها هزار کارگر مهاجر آواره در داخل مرزهای خود را بپذیرد. این دولت باید در پروژه های تکمیل شده به تعهدات مالی خود در پرداخت به شرکت های طرف قرار داد عمل کند و به تبع آن، به شرکت ها امکان دهد تا به قرارداد خود با کارگران عمل نمایند. علاوه بر این، عربستان سعودی باید سیستم کفالت خود را اصلاح کرده و شرایط استثماری ویزای خروج را که تحرک مهاجران را شدیدا محدود می کند لغو کند.
عربستان سعودی همواره در نقض آشکار حقوق بشر، که ده ها هزار مهاجر آواره هر روز آن را تحمل می کنند، مسئول خواهد ماند تا زمانی که مسئولیت این بحران را تمام و کمال بپذیرد.
منبع: نیوزویک
0 Comments