به گزارش سایت شورای راهبردی روابط خارجی، آیت‌الله احمد مبلغی، استاد حوزه علمیه قم و عضو مجلس خبرگان رهبری، که در نشست تخصصی «ریشه‌ها و پیامدهای اسلام‌ستیزی در غرب» که از سوی شورای راهبردی روابط خارجی برگزار شده است، سخن می‌گفت، با تاکید بر ضرورت توجه به داشتن راهبرد قوی در این خصوص، تصریح کرد: باید ابتدا بدانیم برای مقابله با این پدیده ناروای اهانت به مقدسات، به دنبال چه اهدافی هستیم. اگر تصور شود که باید با آن مقابله کنیم، به‌معنای این است که ما در موضع ضعف قرار گرفته‌ایم. هر حرکتی که در موضع ضعف انجام شود، محکوم به شکست است.

وی با بیان اینکه قبل از هر چیز باید چشم‌انداز و نگاه به آینده دوردست را بررسی کنیم، ادامه داد: یکی از اهداف مورد نظر، این است که قداست‌های دینی را جهانی‌سازی کنیم، در عصر جهانی‌شدن اگر قرار باشد در چند کشور، تنها بایستیم و علیه آنها صحبت کنیم، مادامی این صحبت ارزش دارد که در قالب راهبردی بزرگ و بخشی از مجموعه‌ای عظیم‌تر باشد. باید تقدیس را جهانی و فراگیر کنیم.

مبلغی، کلام خدا را به گوش جهانیان رساندن را یکی دیگر از اهداف تلاش‌ها برای مقابله با هتاکی به دین عنوان کرد و گفت: براساس آیه شش در سوره توبه که بیان می کند، وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ اسْتَجَارَکَ فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ یَسْمَعَ کَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ۚ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَعْلَمُونَ، خداوند بر این تاکید دارد که جامعه و حکومت باید خود را مکلف بداند این پیام را ابلاغ نماید. از ظاهر این آیه برمی‌آید که بعد از شنیدن این کلام نیز آن فرد همچنان مشرک است، اما در ابتدا احترام می‌گذاریم و بعد از رساندن این پیام قرآن نیز باید او را به مامن برسانیم. یعنی وظیفه ما اسماع است و توجه به تاثیرگذاری نیست.

وی با تاکید براینکه گوش دادن به کلام خدا، امری فرایندی در انسان است، اضافه کرد: این فرآیند آغاز می‌شود و همین که بعدها بتواند سوسویی در ذهن او ایجاد کند، بسیار اهمیت دارد و چه بسا نقطه آغازینی در ذهن او شود. اساسا شنیدن کلام خدا باید در هاله‌ای از امنیت و اخلاق و رفتار انسانی باشد. کلام خدا در شلوغی و داد و فریاد شنیده نمی‌شود. بلکه باید با فطرت انسان رابطه برقرار کند و فطرت در شلوغی‌ها شنیده نمی‌شود. بنابراین این آیه به زبان صریح می‌گوید، کلام خدا را در هاله و لفافه‌ای از اخلاق و رفتار خوب بگذارید.

عضو مجلس خبرگان رهبری، با بیان اینکه کلام خدا، قوی‌ترین کلامی است که بر انسان اثر می‌گذارد، گفت: هر چه زمانه به پیش می‌تازد، علی‌رغم فسادها، آمادگی و استعداد انسان‌ها برای فهم و رابطه برقرار کردن با کلام خدا بیشتر می‌شود. علوم زبان‌شناختی نیز فضاهایی را می‌گستراند که به‌نفع کلام‌ الله است.

وی با بیان اینکه ما کلام خدا را به گوش دیگران نمی‌رسانیم که آنها مسلمان شوند، بلکه هدف این است که نقطه‌های عزیمت، اصلاح و معنویت در آنها خلق شوند، ادامه داد: خطاب‌های متعددی در قرآن است. خطاب به انسان بخشی از کلام الله است. خدای انسان با انسان سخن گفته است. بنابراین باید اینکه هدف قراردادن آنها در دایره اسلام باشد را از ذهن‌مان خارج کنیم. اسماع کلام الله، خود، یک هدف است.

مبلغی با بیان اینکه امروزه بسترهای متعددی به ما این امکان را می‌دهد که بر این مساله تمرکز بیشتری داشته باشیم، خاطرنشان کرد: امروزه باید هدف ما براساس وظیفه دینی و شرعی، فضا دادن به کلام الله برای شنیده شدن باشد. چه بسا کسانی که قرآن‌سوزی می‌کنند و مرتب نیز تکرار می‌شود و خصوصا برقرآن نیز تمرکز کرده‌اند، چه بسا توطئه این است که زمین بازی برای شنیدن قرآن از بین برود و معطوف به قرآن‌سوزی شود. این خطرناک است. به نظر می‌رسد در کنار آنچه رهبری فرمودند که باید اتفاق علمای مسلمین را به‌عنوان بخشی از راهبرد جهانی ایجاد کنیم، بخشی از راهبرد مجازات است. اما فقط مجازات نباید مورد توجه قرار گیرد، بلکه باید به سمت اسماع کلام الله برویم.

وی تاکید کرد: کلام خدا زیباترین تاثیرها را بر انسان می‌گذارد. اگر این را هدف قرار دهیم، راهبردهای منتهی به این هدف، براساس نظر متخصصان قابل شناسایی است.

مبلغی ادامه داد: آنها که به قرآن‌سوزی دست می‌زنند، به‌دنبال تضعیف دین و هویت دینی هستند. هویت دینی براساس گارد گرفتن و افتخار کردن معنا پیدا می‌کند، اگر توهین، اجتماعی شود و مرزها را در نوردد، هویت دینی تضعیف می‌شود و از بین می‌رود. اگر این اقدام را به‌عنوان هدفی شوم، ببینیم، باید به سمت تقویت هویت دینی برویم. اگر شیعه تصور می‌کند این اقدام را می‌تواند به‌تنهایی انجام دهد، اصلا و ابدا مقدور نیست. حتما امر دیگری باید در جهان اسلام رخ دهد. آنچه که از سوی مجمع تقریب و مجمع جهانی اهل بیت رخ می‌دهد، با توجه به این هدف بزرگ، مهم، فراگیر و جهانی، رفتارهای کوچکی است.

وی تاکید کرد: باید نهادها و این مجامع، در تعامل خاص باشند. قرآن چیزی نیست که بخواهیم بر آن تشکیک کنیم. چرا نباید تمرکز اصلی‌مان را بر قرآن داشته باشیم و تقارب جهان اسلامی گسترده چند لایه‌ای که از طرق مختلف با لایه‌های مختلف این بحث را جهانی کند، ایجاد کنیم. با اقدامات موردی کار درست نمی شود و باید حرکت فراگیرتری انجام شود. چه چیزی بهتر از قرآن که بتواند این هویت دینی را مستحکم کند.