جدیدترین مطالب
“فراخوان یکپارچه” اتحادیه اروپایی از اسراییل برای خویشتنداری
أحدث المقالات
خطر جنگ منطقهای در لیبی و ناکارآمدی سازمان ملل
حسین اکبری در گفتگو با سایت شورای راهبردی روابط خارجی با اشاره به هشدار سازمان ملل نسبت به تبدیل درگیریهای لیبی به جنگ منطقهای به دلیل حضور کشورهای خارجی در این کشور و شکست مذاکرات صلح در ژنو خاطرنشان کرد: بحران لیبی بعد از ایجاد خلاء دولت در این کشور آغاز شد که به نوعی سازمان ملل هم در ایجاد آن بینقش نبود، بحرانی که تبدیل به درگیریهای داخلی شد.
وی با بیان اینکه ظاهر بحران لیبی درگیریهای داخلی بین دولت شرق و غرب است، اما عمق بحران تضاد منافع کشورهای بیرونی و بازیگران خارجی عمدتا فرامنطقهای را نشان میدهد، گفت: فرانسه، روسیه، عربستان سعودی، امارات و مصر به عنوان بازیگران اصلی پشت دولت شرق هستند و دولت غرب به پایتختی طرابلس از حمایت کشورهایی مانند آمریکا، انگلیس، ترکیه، قطر و برخی جریانات اخوانی در تونس و سودان برخوردار است.
بازی دوگانه برخی کشورها در قبال لیبی
این تحلیلگر تحولات لیبی افزود: کشورهایی مانند الجزایر، ایتالیا و برخی کشورهای همسایه سعی میکنند موضع بینابینی خود را حفظ کنند، اما آنها هم به نوعی ناخواسته در برخی مسائل درگیر میشوند؛ مانند چاد، نیجر و سودان که چون در همسایگی لیبی قرار دارند در تقسیمبندیها قرار میگیرند. بنابراین این کشورها بازی دوگانه دارند و بعضا سعی میکنند روابطشان را عادی جلوه دهند، اما در اصل فقط با یکی از این دو دولت همراه هستند.
اکبری با بیان اینکه تلاش مشترک کشورهای مداخله گر در لیبی این است که در دولت آینده آن نقش محوری داشته باشند، ادامه داد: این کشورها در نظر نمیگیرند که موقعیت ژئوپلیتیکی و حساس لیبی علاوه بر اینکه میتواند فرصتها و منافعی برای کشورهای منطقهای و فرامنطقهای داشته باشد، اگر غفلت کنند ممکن است تبدیل به تهدیدی علیه آنها هم بشود؛ به این معنا که لیبی کشوری است در نزدیکترین فاصله به اروپا و میتواند ورود مهاجرین را تسهیل کند و یا مامنی برای جریانهای تندرو و افراطیه ای شود.
وی ضمن تاکید بر ضرورت توجه کشورهای فرامنطقهای به مقابله با زمینههای تشدید بحران و جنگ منطقهای در لیبی، به عملکرد روسیه و ترکیه در افزایش تنشها در این کشور اشاره کرد و گفت: متاسفانه در چنین شرایطی سازمان ملل توان میدانی ندارد که از حکومت مورد نظرش دفاع کند، بنابراین بعضی از قدرتهای محلی مانند منطقه طرابلس، مصراته و قدرتهای شهر زلیتن هستند که مناطق اطراف طرابلس را حفظ میکنند.
افزایش خشونتها
سفیر پیشین ایران در لیبی با بیان اینکه هر طرفی که در لیبی پیروز شود میتواند منافع طرف مقابل را به شدت تحت تاثیر قرار دهد و به این دلیل مقداری خشونتها افزایش یافته است، افزود: بین مردم لیبی اختلافات قومی، مذهبی و سیاسی نیست و جز قدرت، هدف دیگری در جنگیدن با یکدیگر ندارند. متاسفانه به دلیل فقدان رهبری و نبود سازوکارهای حزبی و سیاسی، مردم ناخواسته طعمه منافع بازیگران خارجی قرار گرفته اند و تا امروز این جنگ بینتیجه را ادامه دادند.
اکبری تاکید کرد: در شرایط فعلی، هر چند سال هم با یکدیگر بجنگند جنگ بدون نتیجه خواهد بود، چرا که طرفین جدیتر و توانمندتر از این هستند که بخواهند شکست را بپذیرند.
وی با تاکید بر ضرورت فراهم کردن زمینه مذاکرات لیبی – لیبی، گفت: جنگ منطقهای را ممکن نمیبینم، اما معتقدم شرایط به همین شکل ادامه پیدا خواهد کرد؛ چرا که ابعاد جنگ چنین اجازهای نمیدهد و شرایط جغرافیایی هم این مساله را ممکن نمیکند، اما خشونتهای فعلی و جدالهای سیاسی به طور جدی ادامه پیدا خواهد کرد.
بحران لیبی؛ اوج ناتوانی سازمان ملل
سفیر پیشین ایران در طرابلس با بیان اینکه لیبی میدانی است که اوج ناتوانی و ناکارآمدی سازمان ملل را در حل یک مشکل ابتدایی نشان میدهد، اضافه کرد: این سازمان به لحاظ هویتی هیچ نقش و تاثیری ندارد. در حالی که لیبیاییها هیچ مشکل جدی با هم ندارند، حتی دو قومیت، دو حزب و جریان و تفکر متمایز هم نیستند. اساسا هویتهای این چنینی در لیبی وجود ندارد. دو تقسیمبندی با غفلت و یا توطئه برخی کشورهای منطقهای و بینالمللی صورت گرفته و باعث شده که این کشور سالها درگیر جنگ باشد، در حالی که سازمان ملل هیچ توانایی و ابزاری برای حل مشکل آنها ندارد.
0 Comments