شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: افشای خبر دیدار وزیر امور خارجه لیبی با وزیر خارجه رژیم صهیونیستی با موجی از اعتراضات در شهرهای مختلف لیبی از جمله مصراته، الزنتان و طرابلس همراه شده است.
برسام محمدی –کارشناس مسائل منطقه
وزارت خارجه رژیم صهیونیستی، روز 5 شهریور (27 آگوست) با صدور بیانیهای اعلام کرد «الی کوهن» وزیرخارجه این رژیم در سفر به ایتالیا، با «نجلا منقوش»، وزیر امور خارجه لیبی، دیدار و درباره «طیف وسیعی» از موضوعات با او گفتگو کرده است. در پی افشای این دیدار، مخالفان عادیسازی رابطه با رژیم صهیونیستی در چند شهر لیبی دست به تظاهرات زده و ضمن آتش زدن پرچم این رژیم، خانم منقوش را «خائن و جنایتکار» خواندند.
بلافاصله بعد از برگزاری اعتراضات گسترده، نخستوزیر لیبی در تلویزیون حاضر شد و اعلام کرد، « کشورش به صورت کامل مخالف هرگونه عادیسازی [روابط با رژیم صهیونیستی] بوده و طرابلس حامی مسئله فلسطین است».
برخی گزارشها نشان میدهد، نجلا منقوش که بهطور موقت از سمت خود کنار گذاشته شده است، از ترس به خطر افتادن امنیت جان خود، با یک هواپیمای دولتی به ترکیه گریخته است.
درخصوص ابعاد و «پیامدهای» دیدار وزرای خارجه رژیم صهیونیستی و لیبی در پایتخت ایتالیا و تحولات اخیری که پیرامون آن اتفاق افتاده است، نکات مهمی وجود دارد که به مهمترین آنها اشاره میشود:
نکته اول؛ افشای خبر دیدار الی کوهن با وزیر خارجه لیبی که از ماهها قبل برای برگزاری آن برنامهریزی شده و تمام جزئیات آن نیز محرمانه نگه داشته شده بود، از روی سهلانگاری یا تصادف نیست، بلکه یک اقدام کاملاً «هدفمند» از سوی الی کوهن است.
کوهن که قرار است تا پایان سال جاری میلادی پست خود را ترک کند، بهدنبال «دستاوردسازی» برای خود از طریق رسانهای کردن خبر دیدارش با وزیر خارجه لیبی بود که با تبعات دور از انتظاری مواجه شد. این خبر ضربهای سخت به شخص کوهن و فراتر از آن برای به «پروژه عادیسازی» بود. چراکه قرار نبود اخبار مربوط به پیشبرد روند عادیسازی با لیبی علنی شود. لذا افشای این خبر و واکنشهایی که در لیبی نسبت به آن صورت گرفت، عملاً موجب «از بین رفتن» یکی از حلقههای مهم عادیسازی شد.
علاوهبراین، افشای خیر دیدار کوهن با وزیر خارجه لیبی و واکنشهای داخلی در تلآویو نشان میدهد که کوهن تحت تأثیر «تسویه حساب» شخصی و جناحی قرار گرفته و ابعاد مهمی پیدا کرده است، بهگونهایکه حتی سیاستهای کلان و راهبردی رژیم صهیونیستی نیز «وجهالمصالحه» اختلافات و تسویه حسابهای سیاسی قرار میگیرد! این، یک «زنگ خطر» جدی برای رژیم صهیونیستی در بحرانیترین دوران حیات خود است.
نکته دوم؛ برخلاف محاسباتی که ممکن است وجود داشته باشد، در نقطه مقابلِ تلاشهای آمریکا و رژیم صهیونیستی برای برقراری و توسعه مناسبات دیپلماتیک و … این رژیم با کشورهای عربی و اسلامی، سازش با این رژیم همچنان یک امر «مردود» در افکار عمومی و محافل سیاسی کشورهای عربی و اسلامی است. برای مثال، براساس قانون اساسی لیبی، هر کسی که با رژیم صهیونیستی تعامل داشته باشد به سه تا ۹ سال حبس محکوم میشود.
حتی نظرسنجیهایی هم که به صورت مستمر و دورهای در خصوص این مسأله انجام میشود بهوضوح نشاندهنده «مخالفت» بخش بزرگی از افکار عمومی عربی – اسلامی با برقراری هرگونه ارتباط دیپلماتیک و غیردیپلماتیک با رژیم صهیونیستی است.
خروجی دو نظرسنجی «مؤسسه مطالعات واشنگتن» که اولی در اواسط سال گذشته میلادی و دومی در مارس تا آوریل 2023 درباره میزان رضایت مردم کشورهای عرب نسبت به فرآیند عادیسازی روابط با رژیم صهیونیستی در حوزههای مختلف سیاسی، تجاری، ورزشی و … انجام شد، نشان میدهد بهطور میانگین حدود 75 الی 85 درصد مردم اردن، امارات، کویت، بحرین، عربستان، مصر و لبنان مخالف هرگونه تعامل و عادیسازی رابطه با رژیم صهیونیستی هستند. در نظرسنجیهای بعدی این آمار «افزایش» یافته است.
نکته جالب توجه نظرسنجی اینجاست که ۷۶ درصد شرکتکنندگان در آن، با این موضوع نیز که کشورهای عربی حتی در شرایط اضطراری مانند زلزله یا سایر بلایای طبیعی، کمکهای بشردوستانه از رژیم صهیونیستی دریافت کنند، مخالفاند. بنابراین مخالفت با عادیسازی در هر سطحی، مسألهای نیست که بتوان آن را دستکم گرفت و از آن عبور نمود.
نکته پایانی؛ عادیسازی رابطه با رژیم صهیونیستی که با تعابیر دیگری نیز از آن یاد میشود، به مفهوم واقعی کلمه یک «پروژه شکست خورده» است. حتی امضای توافقنامه با برخی کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس هم نتوانسته است مقبولیت و مشروعیتی به آن بدهد.
واقعیت قابل تأمل اینجاست که به موازات تلاش رژیم صهیونیستی برای توسعه دامنه روند عادیسازی، میزان «تنفر و انزجار» افکار عمومی و گروههای مختلف سیاسی در جهان عرب و کشورهای مسلمان نسبت به این مسأله شدت یافته است.
اعتراضات شدید داخلی در لیبی در پی افشای ملاقات محرمانه دو وزیر در ایتالیا که ابعاد جدیدی به خود گرفته و مشروعیت دولت لیبی را زیر سئوال برده است، به خوبی نشان میدهد، سازش با رژیم صهیونیستی، مسأله «بسیار پرهزینهای» است که ممکن است به قیمت سرنگونی دولتهای سازشگر بینجامد.
بهعبارتی، واکنشهای اعتراضآمیز در لیبی تنها یک اعتراض خیابانی نیست، بلکه مشروعیت دولت و حاکمیت در این کشور را هم با چالش مواجه کرده است.
اتفاقاتی که در لیبی شاهد آن هستیم و معترضانی که تنها بهخاطر دیدار کوتاه وزیر خارجهشان با الی کوهن که برخی آن را اتفاقی میدانند، خواستار برکناری دولت وحدت ملی به نخستوزیری «عبدالحمید الدبیبه» هستند، یک هشدار جدی برای دولتهای سازشگر است که تعامل با رژیم صهیونیستی، آنهم در شرایطی که این رژیم در وضعیت «فروپاشی» قرار دارد و «بحرانیترین» دوره حیات سیاسی خود را سپری میکند، نه تنها خدمت به این رژیم و خیانت به ملت فلسطین میباشد، بلکه بیتوجهی به خطوط قرمز افکار عمومیِ عربی و اسلامی است که دشمنی با این رژیم یکی از اولویتهای مهم آنهاست.
علاوه بر این، تعامل با رژیم صهیونیستی ولو در سطح یک دیدار معمولی، مسألهای است که «امنیت ملی» کشورهای مربوطه را نیز تحتالشعاع قرار میدهد. رخدادهای اخیر لیبی گواه روشنی بر این ادعاست.
0 Comments