جدیدترین مطالب
تحلیلی بر تقابل نظامی ایران و رژیم صهیونیستی
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل غرب آسیا گفت: جمهوری اسلامی ایران در واپسین ساعات 26 فروردین، حملهای موشکی و پهپادی را علیه سرزمینهای اشغالی آغاز کرد که تا صبح روز بعد ادامه داشت. این در حالی بود که علی رغم اطلاعرسانی قبلی ایران به برخی کشورهای منطقهای و فرامنطقهای درباره قطعی بودن پاسخ و اقدام نظامی کشورمان، آمریکا و رژیم اسرائیل نتوانستند مانع از انجام این حمله شوند.
چالشهای پیشروی مودی در انتخابات سراسری هند
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل شرق آسیا گفت: علیرغم شانس پیروزی، لیکن احتمالا تعداد کرسیهایی که نارندار مودی، نخست وزیر هند در پارلمان آینده این کشور در اختیار خواهد داشت، کمتر باشد، چون به نظر میرسد مسلمانان و دیگر اقوام هند در انتخابات سراسری به سمت احزاب مخالف حزب حاکم حرکت کنند.
پیچیدگیها و ضرورت مقابله با داعش خراسان
شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: با قدرتگیری طالبان در افغانستان موضوع داعش خراسان و درگیری این دو گروه و گسترش دامنه تهدیدات امنیتی آن در منطقه بیشتر از گذشته اهمیت پیدا کرده است، زیرا فعالیتهای تروریستی این گروه تروریستی، اختلال در امنیت منطقه را به همراه دارد. علاوه بر این، حمایت از فعالیتهای انتحاری و افراد مسلح در منطقه، امنیت ایران را نیز به خطر انداخته است. از این رو، داعش خراسان بهعنوان یک تهدید مهم برای امنیت شرقی کشورمان شناخته میشود.
أحدث المقالات
چشمانداز مبهم روابط ارمنستان – روسیه
وویچخ گورتسکی در تحلیلی که در وب سایت مرکز مطالعات شرق لهستان (OSW) منتشر شد، نوشت: پاشینیان در مصاحبهای با روزنامه ایتالیایی «لا رپوبلیکا» در اوایل ماه سپتامبر اظهار کرد که اتکا به مسکو به عنوان تنها شریک ارمنستان در حوزه امنیتی یک «اشتباه راهبردی» بوده است و اکنون ایروان در تلاش است تا سیاستش را متنوعتر کند. پاشینیان سپس نماینده دائم ارمنستان در سازمان پیمان امنیت جمعی (CSTO) را فراخواند و جانشینی برای او تعیین نکرد. این رویداد با تبلیغاتی درباره رزمایش نظامی موسوم به «شریک عقاب» با شراکت ارمنستان و آمریکا همراه شد. از دیگر اقدامات ضد روسی ارمنستان در ماههای اخیر میتوان به ندادن اجازه ورود رئیس انجمن روسی دوستی و همکاری با ارمنستان به این کشور، سفر همسر پاشینیان به کییف به همراه یک محموله کمکهای بشردوستانه، که اولین کمک ارسالی ارمنستان به اوکراین از زمان آغاز جنگ تا کنون بود؛ و ارجاع اساسنامه رم دیوان کیفری بین المللی (ICC) به پارلمان این کشور برای تصویب اشاره کرد. تصویب اساسنامه رم ارمنستان را ملزم به بازداشت ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه و تحویل او به دیوان بینالمللی کیفری در لاهه میکند.
روابط ارمنستان و روسیه پس از جنگ دوم قرهباغ در پاییز 2020 رو به سردی رفت. اگرچه مسکو با برقراری آتش بس، طرف ارمنی را از شکست نهایی و از دست دادن کنترل کامل بر قرهباغ کوهستانی نجات داد، با این وجود، روسیه پس از آن مایل یا قادر به پاسخگویی به حملات آذربایجان به مواضع ارمنستان (نه تنها در قره باغ کوهستانی، بلکه در داخل ارمنستان) نبود؛ مگر در شرایطی که طبق توافقنامههای دوجانبه اتحاد و در چارچوب شرایط سازمان پیمان همکاری جمعی موظف به انجام چنین کاری بود. روسیه همچنین از دسامبر گذشته تا کنون در مقابل محاصره کریدور لاچین که قره باغ کوهستانی را به ارمنستان وصل میکند، منفعل بوده است. ایروان که از این موضع سرخورده شده بود، شروع به فاصله گرفتن از سازمان پیمان امنیت جمعی و مسکو کرد. در ژانویه تمام رزمایشهای این سازمان را که قرار بود در سال 2023 در این کشور برگزار شود لغو کرد. مصاحبه پاشینیان با شبکه خبری سی.ان.ان در اوایل ماه ژوئن که در آن گفت ارمنستان در جنگ روسیه و اوکراین، متحد مسکو نیست، یک نشانه روشن از تغییر مسیر ایروان بود. تحرکات ایروان بخشی از تحولی است که در نگرش افکار عمومی ارمنستان در قبال روسیه ایجاد شده است. در نظرسنجیهای متعدد و متوالی انجام گرفته تعداد پاسخ دهندگانی که روسیه را متحد ارمنستان میدانند، سیر نزولی داشته است. بر اساس یک نظرسنجی که موسسه بینالمللی “ریپابلیکن” در بهار سال جاری انجام داد، فقط 10 درصد از شرکت کنندگان در نظرسنجی، روابط دو کشور را بسیار خوب و 40 درصد آن را نسبتاً خوب ارزیابی کردند. در همان زمان، 15 درصد از پرسش شوندگان این روابط را بسیار بد و 34 درصد نسبتاً بد ارزیابی کردند.
ابعاد این بحران را میتوان از واکنشهای رسمی روسیه به اظهارات و اقدامات دولت ارمنستان نیز مشاهده کرد که بیانیههای تند وزارت امور خارجه روسیه را نیز شامل میشود. به عنوان مثال، سخنگوی وزارت امورخارجه روسیه گفته است که مسکو توضیح ایروان را درباره برنامههایش برای تصویب اساسنامه رم خواستار شده است. یکی از معاونان وزیر امور خارجه روسیه نیز هشدار داده که «بعید است نزدیک شدن به ناتو بتواند برای کسی نتایجی مثبت در زمینه تضمین امنیت به همراه داشته باشد.» در تاریخ هشتم سپتامبر، سفیر ارمنستان به وزارت امور خارجه روسیه احضار شد و یادداشت اعتراضی را در خصوص «مجموعه اقدامات غیر دوستانه» انجام شده توسط دولت ارمنستان دریافت کرد.
در عین حال تشدید تنشها در خصوص بخشی از قرهباغ کوهستانی که تحت کنترل ارمنستان است، در پسزمینه بحران کنونی قرار دارد. باکو از اوایل ماه سپتامبر، نیروهای مسلح خود را در اطراف این منطقه محصور و در مرز خود با ارمنستان متمرکز کرده است، این در حالی است که محاصره شدید کریدور لاچین وضعیت انسانی را در این منطقه بدتر کرده و این شرایط باعث تسریع تجزیه و فرسایش ساختارهای قدرت آن شده است. آرائیک هاروتیونیان، رئیس «جمهوری ناگورنو قره باغ» استعفا داد و در تاریخ نهم سپتامبر ساموئل شهرامانیان به عنوان جانشین او انتخاب شد. گزارشاتی نیز از فرار خانوادههای مقامات ارشد این منطقه به ارمنستان منتشر شده است.
هدف از ژستهای غربگرایانه پاشینیان، از نظر تاکتیکی، جلب توجه اتحادیه اروپا، آمریکا و پایتختهای غربی به وضعیت ارمنستان و اطراف آن و دریافت کمک و حمایت های سیاسی موقت آنها در رویارویی با آذربایجان است. در عین حال، ماموریت ناظر غیرنظامی اتحادیه اروپا در ارمنستان (EUMA) که از ابتدای سال جاری در صحنه حضور داشته است، بر ثبات منطقهای تأثیر میگذارد. حضور آن در منطقه هزینه سیاسی هرگونه عملیات نظامی آذربایجان در خاک ارمنستان را افزایش میدهد. به همین ترتیب، مشارکت اتحادیه اروپا و آمریکا نقشی تثبیت کننده و تقویت کننده در روند عادی سازی روابط بین ارمنستان و آذربایجان داشته است. با این وجود، با توجه به منابع محدود و تمرکز بر جنگ روسیه و اوکراین، بعید است غرب به شکلی فعالتر در ارمنستان و همسایگی آن مداخله کند. به نظر میرسد هنوز برای گمانهزنی درباره این که آیا غرب میتواند جایگزین روسیه به عنوان شریک راهبردی ارمنستان شود یا خیر، زود باشد.
با توجه به بی اعتمادی مسکو به پاشینیان و جدیت اظهارات ضد روسی پاشینیان، هرگونه بازگشت به روابط دوجانبه خوب یا حتی «مناسب» میان دو کشور بدون تغییر قدرت در ایروان و مسکو غیرممکن به نظر میرسد. هنوز مشخص نیست که آیا روسیه آماده برداشتن گامهایی برای برکناری پاشینیان از قدرت است یا خیر. چنین اقدامی به ویژه با توجه به نقش روسیه در بحران اوکراین، خطرات قابل توجهی به همراه خواهد داشت و بالقوه میتواند کل منطقه قفقاز را بیثبات کند. با این حال، نمیتوان این امر را منتفی دانست که مسکو در صورت تشدید بیشتر تنشها در ناگورنو-قرهباغ یا اطراف آن، چنین خطری را به جان بخرد.
0 Comments