هاینز اشتروبنهوف و روی پاریزات در گزارشی که اندیشکده بروکینگز منتشر کرد، نوشتند: راه حل های دیجیتال از پتانسیل عظیمی برای کمک به کشاورزان در افزایش بهره وری و متصل شدن به ابزارهای مالی و بازارهای سراسر جهان برخوردار هستند.

کشاورزی در اراضی شمال نیجریه در حوالی ابوجا مستلزم فعالیت یدی طاقت فرسایی است. برای کشاورزان این منطقه چند روز استفاده از تراکتور می‌تواند بهره وری را 20 تا 40 برابر افزایش دهد. در هر صورت کشاورزان در روستاهای دورافتاده آفریقا نمی توانند از عهده خرید تراکتور برآیند. یهیل اولیور، بنیانگذار “سلام تراکتور” (Hello Tractor) به این موضوع فکر کرد که ارائه خدمات تراکتوری مشابه خدمات اوبر می‌تواند راه حلی برای این مسئله باشد. اولیور توضیح می‌دهد: «سیستم رزرو ما به کشاورزان اجازه می‌دهد به راحتی و از طریق پیامک و پول تلفن همراه از مالکان تراکتور هوشمند در نزدیکی خود درخواست، برنامه ریزی و پیش پرداخت برای خدمات تراکتور داشته باشند. وقتی خدمات کامل می‌شود، پیش پرداخت به طور خودکار در اختیار مالک تراکتور هوشمند قرار می‌گیرد.» دو تراکتور هوشمند او به آنتن جی.پی.اس مجهز هستند که داده های ضروری را جمع آوری و منتقل می‌کند. این سیستم به کاهش هزینه های تراکتور، بالا بردن بهره وری در مزرعه و تولید درآمد بیشتر کمک می‌کند.

این نوع ابتکارات از پتانسیل اثرگذاری بر کشورهای در حال توسعه برخوردارند. باوجودی که در نیجریه تعداد تراکتورها احتمالا ناکافی است اما سوییس و آلمان در این رابطه یک مشکل لاکچری دارند: تعداد زیادی تراکتور استفاده نشده. اما استفاده از خدمات دیجیتال در هر دو مورد عرضه بیش از حد و عرضه کم، می‌تواند استفاده از تراکتور (و خودرو) را تا اندازه زیادی بهینه سازی کند.

شکل 1: تعداد تراکتورها در هر 10000 هکتار زمین زراعی (2007)

منبع: FAO

ابتکار مهم برای کشاورزان این است که اکنون می‌توان خدمات و پول را به صورت دیجیتال مبادله کرد، این انقلابی است که در کنیا با پلتفورم های پولی تلفن همراه نظیر  M-PESAهدایت می‌شود. خدمات پولی تلفن همراه آن قدر موفق عمل کرده که امروزه پولی که از این طریق جابجا می‌شود بیشتر از پولی است که در کل نظام بانکی یک کشور نگهداری می‌شود. M-PESA کاربرانش را قادر می‌سازد پول را سپرده گذاری یا از آن برداشت و یا آن را به دیگر کاربران منتقل کنند. اکنون با وجود 3.5 میلیارد تلفن همراه در جهان، این خدمات به سرعت به دیگر کشورها نشر پیدا می‌کند.

در استرالیا کشاورزان از طریق تلفن همراه  گله را جمع  می‌کنند. سرحدات توسط برنامه های الکتریکی ترانسپوندرهایی اعمال می‌شود که بر طوقی که بر گردن تک تک احشام آویخته شده دریافت می‌شود. سیگنال از یک ایستگاه پایه در مزرعه که به ردیاب جی پی اس مرتبط است می‌آید. مناطق چراگاهی می‌تواند توسط یک اپلیکیشن فعال و کنترل شود. به راحتی می‌توان تصور کرد که چطور این فن آوری تا اندازه زیادی هزینه های کار و ابزار مورد نیاز جمع آوری گله را کاهش می‌دهد.

انقلاب دیجیتال همچنین می‌تواند زندگی کشاورزان و مصرف کنندگان را به ویژه در کاهش هدررفت زمان و منابع و در عین حال در تقویت بهره وری بهبود بخشد. مردم ساکن نواحی روستایی که پیشتر نمی توانستند به بانک ها دسترسی داشته باشند اکنون می‌توانند با هزینه های کم انتقال پول را انجام دهند و پول دریافت کنند.

مزایای دیگری هم هست. ممکن است فن آوری تا اندازه زیادی ایمنی غذا را در زنجیره های ارزشی بهبود بخشد. به عنوان مثال مصرف کنندگان در چین به تولید کنندگان غذا در داخل اعتماد ندارند. رسوایی های غذایی فراوان در گذشته باعث از بین رفتن اعتماد مصرف کنندگان شده است. به این دلیل است که IBM، Walmart و JD خرده فروش چینی با دانشگاه Tsinghua گردهم آمدند و از تشکیل یک اتحادیه زنجیره بلوکی ( بلاک چین) ایمنی غذایی برای بهبود ردگیری و ایمنی غذایی در چین خبر دادند. فن آوری دفتر کل توزیع شده می‌تواند منشاء محصولات غذایی را به جای چند هفته ظرف چند ثانیه ردیابی و مبارزه با فساد را تسهیل کند.

تلفیق کلان داده و فن آوری دیجیتال مسیر انجام کسب و کار کشاورزی را تغییر خواهد داد. در گذشته تامین کنندگان کود، محصولات حفاظت از گیاهان، ماشین آلات کشاورزی و بذرها قصد داشتند فروش را افزایش دهند. تغییر الگوهای مصرف (25 درصد اروپایی ها گیاهخواری را دوست دارند و پروتئین حیوانی خود را در رژیم غذایی خود کاهش می‌دهند) و کاهش رشد جمعیت به احتمال زیاد الگوی کنونی کسب و کار جهانی کشاورزی را تغییر می‌دهد. توبیاس من، رییس کشاورزی دیجیتال Bayer می‌گوید: « در گذشته، فروش محصولات بیشتر به معنای کسب و کار بیشتر برای یک شرکت مانند Bayer  بود در حالی که در آینده، هر چه محصولات کمتری بفروشیم بهتر است زیرا خدمات مبتنی بر نتیجه را می‌فروشیم. با ابزارهای مجهز به حسگر می‌توانیم درباره اینکه چه چیزی به محصولات و احشام کمک می‌کند و چه چیزی کمک نمی کند، اطلاعات بیشتری کسب و روش بهتری را برای انجام کارها خلق کنیم.»

در نهایت، کشاروزان در هر مکانی به مناسب ترین کود و محصولات حفاظت از گیاهان برای مکانی که در آن فعالند ، نیاز دارند. این وجود واسطه های محلی نهاده های کشاورزی را که می‌توانند به کشاورزان دسترسی داشته و مشاوره و نهاده های مناسب با نیازهای کشاورزان را ارائه دهند، به مشارکت با بازیگران جهانی واگذار می‌کند. به عنوان مثال شبکه فرانچایز فارم شاپ در کنیا اکنون به کشاورزان خرد دسترسی دارد که پیشتر برای کسب مشورت ها و نهاده های مناسب با چالش روبرو بودند.

الکس لیسیتا، مدیر عامل IMC در اوکراین به طور مستمر در حال آزمایش و معرفی راه حل های دیجیتال برای عملیات های کشاورزی این شرکت است. او با استفاده از سیستم های نظارتی جی.پی.اس می‌داند که ماشین آلات کشاورزی در هر زمانی در کجا مشغول به کار هستند. متخصصین کشاورزی IMC پهپادها را بر فراز مزارع هدایت می‌کنند تا استفاده از بذرها و کودها را برای نیازهای قطعات کوچک را تفکیک کنند.

مهم تر این که نهاده های کمتر و راه حل های حاصلخیزی بیشتری از این قبیل فضای کشاورزی را هوشمندتر خواهد کرد. تقریبا معادل 24 درصد تولید گاز کربن از کشاورزی ناشی می‌شود. راه حل های دیجیتال و کلان داده ها ممکن است صندوق های آب و هوایی را قادر سازد برای اعمال مزارع هوشمند و سازگاری با تغییرات اقلیمی بر روی کشاورزان خرده پای کوچک و دورافتاده سرمایه گذاری کنند.

در نهایت دولت ها می‌توانند پژوهش های علمی و آموزش در زمینه زراعت و کشاورزی را بهبود بخشند. هوش مصنوعی، نظیر چت بات ها ممکن است تا حد زیادی هزینه های آموزش و اطلاع رسانی به کشاورزان را بهبود بخشیده و کاهش دهد. کشاورزان ممکن است بتوانند به سرعت پاسخ های کاربردی به سوالات شان درباره به عنوان مثال بیماری های حیوانات، بهداشت و سلامت حیوانات و واکسیناسیون در تولید مثل احشام و بیماری های گیاهان، حفاظت از گیاهان و زمان بهینه کاشت و برداشت در تولید گیاهان را دریافت کنند. حتی ممکن است یارانه ها با هزینه های کمتر و خطرات کمتری در رابطه با سوءاستفاده توزیع شوند.

در حالی که این ابتکارات در رابطه با انقلاب دیجیتال آتی سطحی هستند اما روشن است که راه حل های دیجیتال کشاورزی را برای کشاورزان خرده پا دارای مزایای فراوانی خواهند کرد.