فابیان ویلالوبوس در یادداشتی که در اندیشکده رند منتشر شد، نوشت: راهبردهای اخیر ارتش، نیروی هوایی و نیروی دریایی آمریکا در خصوص شمالگان بر راه‌های بهبود قابلیت‌ها و ظرفیت‌های عملیاتی در این منطقه تأکید دارد. نیروهای آمریکایی علاوه بر اقدامات خودشان، می‌توانند از دانش و توانایی‌های شرکا و متحدانی که در قطب شمال تجاربی فراوان کسب کرده‌اند، سود ببرند.

فعالیت در نواحی دور شمالگان نیازمند تجهیزات و روش‌های ویژه است. بدون تردید در این منطقه مایعات، از روان کننده‌ها گرفته تا داروها، منجمد می‌شوند، جامدات می‌شکنند و وسایل الکترونیکی خراب می‌شوند. افرادی که به این محیط قدم می‌گذارند، لباس‌های خاصی می‌پوشند تا زنده بمانند و این لباس‌ها مانعی برای استفاده از مهارت‌ها، چالاکی و کارایی عملیاتی آن‌ها است. شرایط آب و هوایی دریا را مواج و یخ‌ها را روی کشتی‌ها و تجهیزات انباشته می‌کند و خدمه را در مه کورکننده‌ای قرار می‌دهد.

در خشکی نیز امکان دارد باندهای پرواز و جاده‌ها یخ بزند. ممکن است خاک برای کوبیدن میخ‌های چادر غیرقابل نفوذ باشد. در این بخش از جهان، اثرات منحصربه‌فرد یونوسفری قطبی ارتباطات را محدود می‌کند؛ فواصل دور درون این منطقه و فاصله آن از باقی جهان نیز ارتباطات را کاهش می‌دهد. تاریکی تقریباً مداوم یا نور خورشید می‌تواند روی ساعات کار تأثیر بگذارد. پراکندگی زیرساخت‌ها در این منطقه توانایی تأمین پشتیبانی لجستیکی، پزشکی، نجات و سایر خدمات را محدود می‌کند. به‌طورکلی، مواد، مفهوم عملیات، تاکتیک و روش‌ها برای شمالگان به تجدیدنظر قابل‌توجهی نیاز دارد. نیازی نیست که آمریکا به‌تنهایی با این چالش‌های دشوار و خاص منطقه‌ای روبرو شود. متحدان و شرکای سرزمین‌های شمالی تجهیزات جنگی، فن‌ها و روش‌های مدرن را برای استفاده از آن‌ها در این محیط تطبیق داده‌اند. آن‌ها چندین دهه است که در این محیط‌ها فعالیت می‌کنند. نیروهای آمریکایی می‌توانند از این کشورها درس بگیرند و از تجهیزاتی مشابه استفاده کنند. این همکاری‌ها در جریان است و در قالب آموزش، تمرین و توافق‌نامه‌های دو و سه‌جانبه انجام می‌گیرد. حدود 1000 تفنگدار دریایی آمریکا به‌صورت چرخشی در شمال نروژ فعالیت می‌کنند. همچنین اخیراً آمریکا موافقت‌نامه‌هایی را برای ایجاد تأسیسات در پایگاه‌های نروژ با این کشور امضا کرده است.

سوئد و فنلاند اگرچه عضو ناتو نیستند، اما با ناتو و آمریکا همکاری نزدیکی دارند. هر دو کشور امکاناتی در اختیاردارند که ناتو می‌تواند برای آموزش، پشتیبانی پزشکی و تدارکات از آن‌ها استفاده کند. فنلاند در ساخت کشتی‌های یخ‌شکن پیشتاز است، درحالی‌که سوئد دارای آرام‌ترین و مؤثرترین ناوگان زیردریایی است.

دانمارک (که در گرینلند حق حاکمیت دارد)، کانادا و ایسلند درمجموع قابلیت‌ها و زیرساخت‌های خاصی را برای تدارکات، ارتباطات، آگاهی از حوزه، پشتیبانی پزشکی و نجات فراهم می‌کنند. نروژ، دانمارک و کانادا درعین‌حال با جمعیت بومی خود برای تقویت آگاهی درباره شمالگان و بهبود روش‌های عملیاتی در این منطقه همکاری می‌کنند؛ این سیاست‌ها می‌تواند در آلاسکا شبیه‌سازی شود.

سایر تلاش‌های جمعی شامل یادداشت‌های تفاهم ازجمله آن‌هایی می‌شود که برای انجام پروژه‌های جمعیِ تحقیق، توسعه، آزمایش و ارزیابی قطب از طریق برنامه بین‌المللی مشارکت جمعی برای تحقیقات در قطب امضاشده است. همه این کشورها در جمع‌آوری اطلاعات، نظارت و شناسایی کمک می‌کنند. اعضایی از ناتو مانند بریتانیا، هلند و فرانسه نیز اغلب در شمالگان فعالیت و مشارکت می‌کنند. تجربیات همه این کشورها که به‌سختی به‌دست‌آمده است، نه‌تنها برای آنچه به ناتو ارائه می‌دهند، ارزشمند است، بلکه به این دلیل ارزش دارد که آمریکا می‌تواند از این کشورها برای زنده ماندن و فعالیت در یک منطقه دورافتاده با شرایطی سخت، از طریق نسخه‌برداری از تجهیزات و تاکتیک‌های آن‌ها درس بگیرد.

ممکن است نیروهای آمریکایی که عادت کرده‌اند متخصص باشند و به دیگران در مورد عملکرد مؤثر مشاوره بدهند، ذهنیتشان را برای این‌گونه یادگیریِ مستمر از دیگران تغییر دهند. درهرصورت، ممکن است تداوم گسترش همکاری در حوزه شمالگان، پشتیبانی متقابل و فرصت‌های یادگیری با متحدان و شرکای آمریکا، نیروهای آمریکایی را قادر سازد تا به‌سرعت و به شکلی مؤثر در این منطقه توانمندتر شوند. درحالی‌که این کشورها در خصوص بهترین روش‌‌های مشترک، همگرایی پیدا می‌کنند، ممکن است چنین اقداماتی به بهبود قابلیت همکاری متقابل میان آن‌ها منجر شود. این اقدامات می‌تواند آمریکا و ناتو را قادر سازد با تهدیدهای روسیه در قطب شمال مقابله کرده و امنیت این بخش از جهان را حفظ کنند.