اخیراً اعضای اوپک‌پلاس توافق کردند تا در ماه ژوئیه نیز تولید نفت را به میزان 23 درصد کاهش دهند. هرچند که برخی از کشورها تعهد پیشین خود برای ماه ژوئن را اجرایی نکرده بودند، اما انتشار خبر این توافق سبب شد تا قیمت نفت برای ماه ژوئیه، بیش از 5 درصد افزایش نشان دهد و به بالاتر از 42 دلار برای هر بشکه برسد؛ اما با توجه به افت‌وخیز پنج ماه گذشته در خصوص عدم توافق و سپس توافق و اثرات همه‌گیری جهانی کرونا روی تقاضای جهانی نفت، باید دید این شرایط چقدر پایدار خواهد بود و بازار نفت به چه سمتی خواهد رفت؟
پایداری این شرایط قیمتی به دو مؤلفه پایبندی اعضای اوپک‌پلاس به تعهد کاهش تولید از یک‌سو و چشم‌انداز مناسب تقاضای جهانی نفت در تابستان 2020 از دیگر سو وابستگی دارد. در دور پیشین مذاکرات اوپک پلاس که با شکست توافق برای کاهش 10 میلیون بشکه‌ای تولید نفت همراه بود، تحلیل‌گران بر این باور بودند که روسیه قصد انتقام از بابت تحریم شرکت روس‌نفت را دارد، اما فشار ترامپ به عربستان و تهدید به اعمال تعرفه گمرکی روی واردات نفت از این کشور، مؤثر واقع شد و عربستان را به سمت همکاری با روسیه برای دستیابی به کاهش تولید وا داشت. به‌نحوی‌که می‌توان گفت اثر این فشارها بیش از تلاش برای ایجاد تنش در خلیج‌فارس مؤثر بود و حتی سیگنال‌هایی جزئی از بروز تنش در منطقه خلیج‌فارس نیز به رونق بازار نفت و افزایش قیمت آن نینجامید.
اما در شرایط کنونی، روسیه با عدم موافقت اعضای گروه هفت برای بازگشت به این گروه مواجه شده است و قیمت بالای نفت که درنتیجه پایداری توافق جدید حاصل شد می‌تواند به‌عنوان تلافی روسیه از کشورهای اروپایی تلقی شود. در این شرایط امکان دارد که برخی اعضا همانند دورهای پیشین و البته به خاطر بحران اقتصادی ناشی از همه‌گیری کرونا و جبران پیامدهای منفی اقتصادی آن، به سمت شکست مخفیانه توافق اخیر حرکت کنند، بااین‌حال سیگنال کاهش تولید اثر خود در بازار را گذاشته است و قیمت‌های ماه ژوئیه برای اعضا در محدوده قابل قبولی قرارگرفته است. اگرچه همچنان انگیزه تخطی از توافق وجود دارد.
اگر این توافق پایدار بماند و از طرف اعضای اوپک‌پلاس شکسته نشود آنگاه انتظار می‌رود که بتواند قیمت نفت را در تابستان 2020 به سمت افزایش البته با آهنگی کُند سوق دهد، چون بازگشت تدریجی به سمت فعالیت‌های عادی در برخی از کشورهای اروپایی و بازگشایی مراکز گردشگری، چشم‌انداز تقاضا را نیز به سمت افزایش تدریجی تغییر می‌دهد. البته این بازگشایی به معنای اتمام بحران کرونا نیست و ادامه روند بازگشت به فعالیت‌های عادی به بازگشت موج دوم کرونا بستگی دارد چون بخش مهمی از تقاضای تابستانی نفت، تقاضای مشتقه برای پاسخگویی به تقاضای بنزین است که درنتیجه افزایش سفرهای تابستانی می‌تواند چشم‌انداز رشد تقاضا را ایجاد کند.
افزون بر این، بازگشت فعالیت‌های تولیدی و خدماتی به سطح عادی دوران پیشاکرونا نیز می‌تواند عامل دیگری در افزایش تقاضای جهانی نفت خام باشد؛ اما فاصله زمانی با کشف واکسن قطعی کرونا و چگونگی دسترسی کشورهای مختلف به این واکسن، یک عامل تردید مهم در برابر ادامه روند بازگشت به سطح فعالیت‌های عادی پیشاکروناست. انتظار می‌رود که اوج‌گیری بحرانی دوباره شیوع کرونا در پاییز 2020 اتفاق بیفتد؛ گرچه احتمال این اوج‌گیری دوباره در تابستان نیز کم نیست.
توافق جدید اوپک پلاس در شرایطی به دست آمد که حتی نرخ صفر هم برای نفت در بازار تجربه شد و از این منظر، کشورهای اوپک‌پلاس برای جلوگیری دوباره از گرفتاری در چنین شرایطی تن به توافق جدید داده‌اند، اما همین‌که احساس کنند شرایط بازار جهانی نفت عادی شده است امکان دارد انگیزه تخطی از توافق در آن‌ها بیدار شود. ضمن این‌که شرایط افزایش تقاضا نیز باثبات و مستمر به نظر نمی‌رسد و امکان دارد که همه‌گیری کرونا از مجرای نیاز دوباره به قرنطینه و تعطیلی بخشی از فعالیت‌های تولیدی و خدماتی دوباره روی بازار نفت اثر بگذارد.
