۶٨ صفحه سندی راهبردی – برای رئیس جمهوری که از مطالعه گریزان است، بیش از حد طولانی است؟ یک سخنگوی شورای امنیت ملی آمریکا مطمئن نیست که ترامپ تمامی این سند را به طور کامل خوانده باشد.
همه اعضای دولت ترامپ می دانند که وی علاقه ای به متون طولانی ندارد. در جلسه روزانه رئیس جمهور با مقامات اطلاعاتی آمریکا، وی را باید با سخنرانی های کوتاه، نمودارها و سایر ابزارهای بصری سرگرم کرد تا خسته نشود. اما این که این مرد ٧١ ساله حتی حاضر نشود یک سند مربوط به سیاست را در رابطه با تغییرات خط مشی سیاست های امنیتی کاملا بخواند، حتی برای این رئیس دولت مطالعه گریز نیز بی سابقه است. شاید به همین علت است که سخنان ترامپ هنگام ارائه سند راهبردی ۶٨ صفحه ای، کاملا متفاوت از متن آن بود. در نتیجه، بار دیگر سردرگمی در مورد آنچه دولت ترامپ واقعا می خواهد به آن برسد، حکمفرما شده است.
مایکل آنتون، سخنگوی شورای امنیت ملی در کاخ سفید در مصاحبه با شبکه خبری سی ان ان گفت او نمی تواند با اطمینان بگوید که رئیس جمهور تمامی سند مربوط به امنیت ملی را کاملا خوانده باشد. با این حال، ترامپ در جریان تهیه پیش نویس سندی که در حال تدوین است، قرار داشت. هربرت ریموند مک ماستر، مشاور امنیتی وی و مشاوران دیگر دستورالعمل ها را براساس سخنرانی های ترامپ تدوین کرده و سعی داشتند توازنی میان نظریه های عوام گرایانه کارفرمای خود و مواضع سیاست واقعی خود پیدا کنند. اما در نهایت یک دکترین یکپارچه به دست نیامد.

این سند بر “رقابت نظامی در حال رشد” تاکید دارد
“راهبرد امنیت ملی” ترامپ جایگزین یک سند کلیدی تهیه شده توسط باراک اوباما، سلف وی در سال ٢٠١۵ می شود که بر اهمیت همکاری بین المللی تاکید می کرد. در مقابل، سند جدید از همان ابتدا “رقابت سیاسی، اقتصادی و نظامی در حال رشد در جهان” را برجسته می کند. تقریبا ٣٠ سال پس از پایان جنگ سرد، سیاست جهانی بار دیگر بر اساس “رقابت قدرت های بزرگ” تعیین می شود. چین و روسیه به عنوان رقبای جهانی به دنبال تضعیف رفاه و امنیت آمریکا هستند. کره شمالی و ایران و همچنین “تروریست های جهادگرا” تهدیدی برای آمریکا به شمار می روند.
در مقابل، ترامپ می خواهد قدرت اقتصادی و نظامی را تعیین کند. برای او، شعار “اول آمریکا” در صدر فهرست اولویت ها قرار دارد. در سیاست تجاری بین المللی، آمریکا خود را در موضع ضعف دیده و اکنون می خواهد منافع خود را در اولویت قرار دهد. روابط اقتصادی با کشورهای دیگر، باید در آینده “منصفانه” باشد – اصطلاح مخصوص ترامپ برای پرداختن به اولویت های خود. رئیس جمهور می خواهد دیواری را در مرز با مکزیک بسازد، علیه به هم پیوستن خانواده های پناهندگان مبارزه کرده و دیگر وعده های انتخاباتی خود را عملی سازد. او همچنین از پیشینیان خود انتقاد کرد که به نظر او به اندازه کافی برای حفظ قدرت آمریکا تلاش نکرده اند.

نرمی قابل توجهی با روسیه
با این حال، عوام گرایی همیشه نتایج مطلوب را به بار نمی آورد. به عنوان مثال، ترامپ افتخار می کند که مشارکت آمریکا در توافقنامه تجاری ترانس پاسیفیک (TPP) را به پایان برساند. با این حال، منتقدین خاطر نشان می کنند که رییس جمهور ابزار مهمی را از دست داده که به آمریکا اجازه می داد دولت چین را در سیاست تجارت بین الملل کنترل کند.
همچنین معلوم نیست که آیا ترامپ با بی اعتمادی بازتاب یافته در سند راهبردی وی در ارتباط با روسیه موافق است یا خیر. هنگامی که او روز دوشنبه سخنرانی جدیدی را ایراد کرد، به طور قابل توجهی در ارتباط با روسیه به نرمی برخورد کرد. به جای آن به تلاش های بی ثبات کننده روسیه – مانند انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال گذشته – اشاره کند که در متن این دکترین ذکر شده، رئیس جمهور از همکاری خوب خود با ولادیمیر پوتین صحبت کرد. در آخر هفته گذشته معلوم شد که مقامات امنیتی روسیه توانسته اند با راهنمایی های همتایان خود در سازمان سیا، از حمله اسلام گرایان در سنت پترزبورگ جلوگیری کنند. ترامپ گفت: “باید (کارها) این گونه پیش رود.”

از یک سو ترامپ، از سوی دیگر “بزرگسالان”
آیا بدین ترتیب روسیه اکنون دیگر رقیب (آمریکا) نیست؟ ممکن است اختلاف نظرهایی بین ترامپ و متخصصین امنیتی دولت خود وجود داشته باشد. توماس رایت از موسسه بروکینگز در مصاحبه با نشریه لس آنجلس تایمز گفت: “دو جهان وجود دارد.” به گفته وی، در یک سو ترامپ قرار داشته و در سوی دیگر مک ماستر و دیگر افراد به اصطلاح “بزرگسال” دولت وی که نماینده سیاست امنیتی سنتی آمریکا، مثلا در ارتباط با مسکو، هستند. این که در نهایت سخن کدام طرف به کرسی خواهد نشست، پس از ارائه سند راهبردی و سخنرانی ترامپ هنوز هم معلوم نشده است.
شکاف ها و اختلاف نظرهایی در درون دولت در مورد تغییرات آب و هوا نیز قابل رویت هستند. بر خلاف راهبرد اوباما، در دوران ترامپ دیگر گرمایش جهانی به عنوان یک چالش سیاسی جهانی برای آمریکا محسوب نمی شود. به گزارش نیویورک تایمز، برای مثال وزارت دفاع آمریکا، همچنان تغییرات اقلیمی را به عنوان منبع تحولات مهم مانند جنبش های پناهندگان در سطح بین المللی قلمداد می کند. در اینجا نیز این سوال مطرح می شود که سیاست آمریکا در سال های آینده از کدام چشم انداز تاثیر خواهد پذیرفت.

منبع: اداره کل رسانه های خارجی وزارت فرهنگ