تام زد. کولینا و همکارانش در بخش تحقیقات مجمع کنترل تسلیحات در گزارش خود با عنوان “زرادخانه غیر قابل تحمل” نوشتند: این پروژه ها در حالی مطرح می شود که بودجه دفاعی آمریکا و در عین حال نقش تسلیحات هسته ای در استراتژی دفاعی این کشور رو به کاهش است.

در سال 2011 کنگره قانون کنترل بودجه را تصویب کرد که مستلزم کاهش هایی چشم گیر در بودجه وزارت دفاع طی یک دهه آینده است.

اخیرا یک کمیسیون مستقل فدرال با در نظر داشتن این موضوع، برنامه های مدرنیزه سازی زرادخانه هسته‌ای آمریکا را ” غیرقابل تحمل” و تهدیدی برای ” بهسازی مورد نیاز نیروهای متعارف” خواند.

چالش های جدید امنیت بین الملل خواستار توجه نظامی و دیپلماتیک آمریکا در سراسر جهان است؛ از مداخله روسیه در اوکراین گرفته تا تهدید رو به رشد تروریسم افراطی در عراق و سوریه و ویروس ابولا در آفریقا.

برخی در پاسخ به این موضوع، افزایش بودجه دفاعی را خواستار شده اند. اما با توجه به اینکه تغییری با این حد از اهمیت باید مورد موافقت کنگره قرار گیرد – که چنین دورنمایی بعید به نظر می رسد- عاقلانه است که برای کاهش هزینه های دفاعی دستکم در یک دهه آینده برنامه ریزی شود.

خوشبختانه بخش قابل توجهی از بودجه پنتاگون هست که می توان با خیال راحت آن را کاهش داد: زرادخانه هسته ای آمریکا.

هیچ یک از تهدیدهای مهمی را که آمریکا با آنها روبروست نمی توان با تسلیحات هسته ای و یا تقویت قابلیت های هسته ای به شکلی موثر حل کرد و ابعاد نیروهای هسته ای آمریکا بسیار بزرگ‌تر از حد لازم برای بازداشتن حمله هسته ای علیه آمریکا یا متحدانش است.

پنتاگون در سال 2013 اعلام کرد که می تواند نیروهای هسته ای راهبردی خود را تا یک سوم زیر سطوح تعیین شده در معاهده استارت جدید کاهش دهد. ذخایر هسته ای آمریکا از سال 1967 که در اوج خود قرار داشت، تا کنون 80 درصد کاهش یافته است اما همچنان با داشتن 4800 کلاهک نیرویی قابل توجه است.

هزینه بسیار بالا و رو به افزایش تسلیحات هسته ای به همراه بودجه و ذخایر رو به کاهش، باید شاخه اجرایی یعنی کنگره و افکار عمومی آمریکا را وادار سازد تا درباره برنامه های کنونی بازسازی نیروهای هسته ای آمریکا در سال های پیش رو تجدید نظر کنند.

اکنون و پیش از قطعی شدن تصمیمات مهم کاهش بودجه زمان آن است که این طرح ها مورد ارزیابی دوباره قرار گیرند. برنامه های اکتساب و خرید تازه در حال آغاز است و می توان آنها را کاهش داد. دولت اوباما در حال انجام یک بازنگری در برنامه های بلند مدت مدرنیزه‌سازی تسلیحات هسته ای توسط چند کارگزاری با در نظر داشتن یافتن مخارج ضروری است.

فهرست کنونی خریدهای هسته ای فهرستی طولانی است. نیروی دریایی می خواهد 12 زیردریایی جدید مجهز به موشک بالستیک خریداری کند که هزینه کلی تولید آن حدود 100 میلیارد دلار است.

نیروی هوایی آمریکا به دنبال 100 بمب افکن راهبردی جدید با قابلیت حمل تسلیحات هسته ای است که حدود 80 میلیارد دلار هزینه دارد و نیز خواستار موشک های بالستیک قاره پیمای زمینی و موشک های کروز هوایی جدید است. اداره امنیت هسته ای ملی وزارت انرژی در حال دنبال کردن برنامه ای 60 میلیارد دلاری برای ارتقای پنج نوع کلاهک هسته ای از جمله بمب گرانشی B61 است.

نیروی دریایی و نیروی هوایی می گویند که بودجه های برنامه ریزی شده برای این سیستم ها هزینه نخواهد شد و به دنبال بودجه های بیشتری هستند. مشخص نیست که این پول از کجا خواهد آمد.

بر اساس این گزارش، راه‌هایی معقول وجود دارد که می‌توان صرفه جویی 70 میلیارد دلاری در یک دهه آینده در خصوص هر سه شاخه تسلیحات “سه‌گانه” و کلاهک هایی که حمل می کنند ترسیم کرد. پنتاگون می تواند سیستم های پرتابی گران قیمت جدید را کاهش دهد یا اجرای آنها را به تاخیر اندازد و رویکردی منظم تر را برای بازسازی کلاهک های هسته ای اتخاذ کند:

• کاهش برنامه های تعویض ناوگان موجود زیر دریایی های مجهز به سلاح هسته ای اوهایو با خرید هشت فروند به جای 12 فروند ( با این کار در 10 سال 16 میلیارد دلار صرفه جویی میشود)
• تاخیر در برنامه های ساخت بمب افکن های جدید دارای قابلیت حمل سلاح هسته ای (32 میلیارد دلار صرفه جویی)
• حذف موشک های کروز زمینی هوایی (3 میلیارد دلار صرفه جویی)
• کاهش برنامه تمدید طول عمر بمب B61 (4 میلیارد دلار صرفه جویی)
• تعمیر موشک های بالستیک زمینی به جای ساخت یک سیستم کاملا جدید (16 میلیارد دلار صرفه جویی)

آمریکا می تواند این میزان را در حالی صرفه جویی و ذخیره کند که همچنان هر سه شاخه سیستم های پرتابی و تعداد کلاهک های هسته ای را که قصد دارد تحت استارت جدید 2010 مستقر سازد، حفظ کند. کاهش بیشتر ذخایر هسته ای یعنی آنچه اوباما در سال 2013 پیشنهاد کرد، اجازه صرفه جویی بیشتر را می دهد.