سوزان ملونی در تحلیلی که اندیشکده بروکینگز منتشر کرد، نوشت: در اوپک، نمایندگان ریاض و تهران با نگرانی به هم چشم دوختند و اختلاف های دنباله دار آنها مانع به نتیجه رسیدن پیشنهاد تعیین سقف تولید در نشست اخیر سازمان کشورهای صادر کننده نفت شد.
این نتیجه غیرقابل پیش بینی نبود؛ تلاش مشابهی به منظور ایجاد اتفاق نظر در زمینه تثبیت میزان تولید بین این گروه و تعدادی از تولیدکنندگان غیر عضو اوپک نیز در ماه آوریل ناکام مانده بود.
ایران و عربستان سعودی دلایل زیادی برای ادامه دادن به استخراج نفت برای آینده قابل پیش بینی دارند. از زمان لغو تحریم های ایران در ماه ژانویه، ایران مصمم بوده که زمان و درآمد از دست رفته را جبران کند.
به نظر می رسد عربستان سعودی هم آمادگی دارد به تولید بالای نفت به عنوان بخشی از راهبرد بزرگ‌تری که هدف آن حفظ سهم بازار و کاهش تولید کشورهای غیرعضو اوپک است، ادامه دهد.
محرک های اقتصاد هر دو کشور با رقابت ژئواستراتژیک شدیدی که بین آنها وجود دارد، در هم آمیخته، رقابتی که اکنون شدت یافته است.
اما در حالی که دو کشور اکنون بر سر تولید و قیمت نفت با یکدیگر مبارزه می کنند، هم عربستان سعودی و هم ایران آشکارا برای آینده خود در دوران بعد از نفت نیز برنامه ریزی می کنند.
ایران و عربستان هر دو اعلام کرده اند قصد دارند دوران وابستگی نفتی شان پایان یابد و از برنامه های بلندپروازانه ای که برای تجدید ساختار اقتصادهای پرده برداری کرده اند؛ طرح هایی که اگر اجرایی شوند در نهایت کشور، جامعه و کل منطقه را متحول خواهند کرد.
0 Comments