گزیده‌‎ای از این مطالب برای کمک به غنای مطالعاتی نخبگان و علاقه‌مندان به موضوعات راهبردی بین‌المللی در پی از نظرتان می‌گذرد. رصد و ارائه چکیده‌ای از این مطالب به‌منزله تائید دیدگاه نویسندگان یا این اندیشکده‌ها نیست.

شورای روسی امور بین‌الملل

شش درس درگیری در قره باغ

آندری کورتونوف، مدیرکل و عضو هیئت رئیسه شورای روسی امور بین‌الملل

برخلاف درگیری‌های کوچک در مرزهای قره باغ در ژوئیه سال جاری و آوریل 2016، درگیری‌های کنونی، بازگرداندن وضعیت موجود را غیر ممکن می‌کند. صرف نظر از نتیجه رویارویی، دیگر امکان بازگشت به موقعیت‌های پیشین وجود نخواهد داشت. فرمول سنتی مورد استفاده در روسیه که مبتنی بر جمله معروف «بیایید راه حل مسئله را برای نسل‌های آینده بگذاریم»، دیگر موثر نیست. به سختی می‌توان درگیری را برای مدت طولانی «منجمد» کرد. این بدان معنی است که ضرورت دارد همه به دنبال فرمول‌های جدید و راه حل‌های جدید باشند. در وهله نخست باید اعتراف کرد که تشدید درگیری‌ها در قفقاز جنوبی با هدف حذف روسیه از معادلات منطقه است. اولین واکنش مسکو به وقوع جنگ نشان می‌دهد که روسیه از آماده سازی‌های طولانی مدت آذربایجان برای حمله استراتژیک جدید علیه قره باغ چشم پوشی کرده است. این احتمال وجود دارد که مسکو برای مدت طولانی، آستانه تحریک پذیری در باکو را در مورد روند مذاکرات بی نتیجه و طولانی مدت در چارچوب گروه مینسک دست کم گرفته باشد. این در حالیست که پس از روی کار آمدن نیکول پاشینیان در ایروان، موضع ارمنستان هم انعطاف پذیرتر نشد. در عوض، برعکس، پاشینیان، به عنوان یک سیاستمدار نسبتاً بی تجربه، علناً مواضع بسیار سختی را اعلام کرد که پیشینیان او همچون سرژ سرکیسیان، سعی در عدم بازگویی آن‌ها داشتند.

مرکز کارنگی مسکو

کودتای اکتبر؛ چه کسی در قرقیزستان چه کسی را سرنگون می‌کند؟

الکساندر گابوئف، مدیر برنامه «روسیه در منطقه آسیا و اقیانوسیه»

تمور عمروف، متخصص آسیای مرکزی، مشاور در مرکز کارنگی مسکو

بزرگ‌ترین اعتراضات یک دهه اخیر در قرقیزستان ایجاد شده که می‌تواند پیش درآمد انقلاب سوم در 15 سال گذشته باشد. یک شبه، رئیس جمهور سورونبای جینبکوف، قدرت خود را از دست داد؛ اگرچه وی به‌طور رسمی پست خود را از دست نداده است. این در حالی بود که سرسخت‌ترین حریف او یعنی آلمازبک آتامبایف رئیس جمهور سابق آزاد شد و دوباره به میدان سیاست بازگشت. در پشت هرج و مرج حوادث فعلی، جایی که وضعیت هر چند ساعت یکبار تغییر می‌کند و افراد مختلف به نوبت تلاش می‌کنند تا موقعیت‌های رهبری را به دست بگیرند، مشکلات اصلی قرقیزستان در سال‌های اخیر ظاهر می‌شود: مبارزه برای قدرت بین گروه‌های منطقه‌ای که به عنوان احزاب سیاسی مطرح می‌شوند. وضعیت فعلی در قرقیزستان از بسیاری جهات شبیه به دو انقلاب قبلی است، اما تفاوت هایی هم وجود دارد. یکی از اصلی‌ترین آن‌ها عدم تمایل قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای برای دخالت در حوادث قرقیزستان است.

چگونه قره باغ، روابط روسیه و ترکیه را تغییر خواهد داد

کریل کریوشوشف، روزنامه نگار در روزنامه «کامرسانت»

پذیرش این عقیده که جنگ در قره باغ می‌تواند به سادگی کاهش یابد، دشوار است. این بدان معنی است که کسی باید درخواست باکو برای پیشرفت در مذاکرات را برآورده کند. از این رو بهتر است مسکو و نه آنکارا، این کار را انجام دهد؛ زیرا در غیر این صورت ترکیه واقعاً خود را به عنوان مولد قدرت در منطقه نشان خواهد داد و این امر فرصت‌های زیادی را برای آنکارا فراهم می‌کند تا خواهان وضعیت یک واسطه با حقوق برابر با روسیه باشد. در سال‌های اخیر، همه عادت کرده‌اند که روسیه و ترکیه را در یک طرف در مقابل ایالات متحده و اروپا ببینند. در سوریه یا لیبی، پوتین و اردوغان ممکن است منافع و متحدان محلی متفاوتی داشته باشند، اما توافق با یکدیگر برای آن‌ها بسیار آسان‌تر از سازش با غرب است. با این حال، شرایط در قره باغ به گونه دیگری رقم می‌خورد. روسیه و غرب با هم از آذربایجان می‌خواهند که حمله را متوقف کند، در حالی که ترکیه برعکس، درگیری را تشدید می‌کند. آنکارا «مانند سوریه» مستقیماً از مسکو دعوت می‌کند تا از طریق مذاکره همه چیز را حل کنند، اما رهبری روسیه عجله ندارد به اقدامات ترکیه پاسخ دهد. نباید از یاد برد که روسیه منطقه قفقاز جنوبی را حوزه منافع خاص خود می‌داند.

انجماد هسته ای: استراتژی روسیه در قبال کره شمالی

آندری لانکوف، مدرس دانشگاه کوکمین (سئول)

در تابستان 2014، رسانه‌های جهان پر از گزارش هایی بودند مبنی بر اینکه تغییرات اساسی در صف بندی نیروهای ژئوپلیتیک در شرق دور ترسیم شده است. بسیاری از روزنامه نگاران و برخی کارشناسان از «بازگشت روسیه به کره شمالی» خبر دادند. روابط بین مسکو و پیونگ یانگ در سال‌های 2014 و 2015 با یک فعالیت کوتاه مدت اما شدید دیپلماتیک همراه بود؛ چنانکه بازدیدهای هیئت‌های عالی رتبه در طی این یک و نیم تا دو سال بیشتر از دو دهه قبلی بود. توجه ویژه به بیانیه الکساندر گالوشکا، وزیر وقت توسعه خاور دور و رئیس بخش روسی کمیسیون بین دولتی در سال 2014 نشان می‌دهد که مسکو قصد داشت تا سال 2020 حجم تجارت بین روسیه و جمهوری دموکراتیک کره شمالی را به 1 میلیارد دلار افزایش دهد. از آنجا که تا سال 2014 گردش مالی بین فدراسیون روسیه و جمهوری دموکراتیک خلق چین برای مدت ده سال در سطح 100 تا 150 میلیون دلار نوسان داشت، 1 میلیارد وعده داده شده به معنای تقریباً ده برابر افزایش در حجم تجارت بود. در حال حاضر سیاست مسکو در قبال کره شمالی با سه هدف اصلی تعیین می‌شود که یک سلسله مراتب مشخص را تشکیل می‌دهد: حفظ ثبات در جمهوری دموکراتیک کره شمالی، جلوگیری از اتحاد شبه جزیره کره و حل مسئله هسته ای.

موسسه دیدگاه جدید شرقی

ایالات متحده و تحکیم سیاست ائتلاف در برابر مخالفان خود

ولادیمیر اودینتسوف، محقق سیاسی در موسسه دیدگاه جدید شرقی

همان‌طور که نتایج سیاست خارجی واشنگتن در سال‌های اخیر نشان می‌دهد، ایالات متحده آشکارا از اصل «غرب گاوچران» پیروی می‌کند. مطابق با این اصل، منافع قشر قوی از طریق حقوق بین‌الملل و اصول سازمان ملل متحد تأمین می‌شود. این همان چیزی است که به تشریح اوضاع بحرانی واشنگتن نه تنها در خاورمیانه، بلکه در بسیاری از مناطق دیگر که ایالات متحده سعی دارد در آن‌ها به مداخلات نظامی بپردازد، کمک می‌کند. کسانی که با این سیاست مخالف هستند توسط ایالات متحده به عنوان «دشمنان آمریکا» یا «دشمنان استراتژیک» برچسب گذاری می‌شوند؛ و تعداد آن‌ها دائماً در حال افزایش است. همان‌طور که تعداد کشورهایی که به شکل علنی از این سیاست‌های واشنگتن اعلام برائت می‌کنند، در حال افزایش است. امروز، واشنگتن نه تنها روسیه را «دشمن استراتژیک» می‌شمارد، بلکه چین، ایران، ونزوئلا و کره شمالی را نیز در این زمره گنجانده است و تلاش می‌کند برداشت مشابهی از این «مخالفان» به ذهنیت متحدان خود وارد کند. هدف واشنگتن این است که با ایجاد «بلوک ها» و «ائتلاف» های مختلف، آن‌ها را متحد کند تا به ایالات متحده برای توزیع مجدد قدرت در جهان یاری رسانند.