جدیدترین مطالب
تحلیلی بر تقابل نظامی ایران و رژیم صهیونیستی
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل غرب آسیا گفت: جمهوری اسلامی ایران در واپسین ساعات 26 فروردین، حملهای موشکی و پهپادی را علیه سرزمینهای اشغالی آغاز کرد که تا صبح روز بعد ادامه داشت. این در حالی بود که علی رغم اطلاعرسانی قبلی ایران به برخی کشورهای منطقهای و فرامنطقهای درباره قطعی بودن پاسخ و اقدام نظامی کشورمان، آمریکا و رژیم اسرائیل نتوانستند مانع از انجام این حمله شوند.
چالشهای پیشروی مودی در انتخابات سراسری هند
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل شرق آسیا گفت: علیرغم شانس پیروزی، لیکن احتمالا تعداد کرسیهایی که نارندار مودی، نخست وزیر هند در پارلمان آینده این کشور در اختیار خواهد داشت، کمتر باشد، چون به نظر میرسد مسلمانان و دیگر اقوام هند در انتخابات سراسری به سمت احزاب مخالف حزب حاکم حرکت کنند.
پیچیدگیها و ضرورت مقابله با داعش خراسان
شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: با قدرتگیری طالبان در افغانستان موضوع داعش خراسان و درگیری این دو گروه و گسترش دامنه تهدیدات امنیتی آن در منطقه بیشتر از گذشته اهمیت پیدا کرده است، زیرا فعالیتهای تروریستی این گروه تروریستی، اختلال در امنیت منطقه را به همراه دارد. علاوه بر این، حمایت از فعالیتهای انتحاری و افراد مسلح در منطقه، امنیت ایران را نیز به خطر انداخته است. از این رو، داعش خراسان بهعنوان یک تهدید مهم برای امنیت شرقی کشورمان شناخته میشود.
أحدث المقالات
شعلهور شدن اعتراضات ضدصهیونیستی در ایالاتمتحده / نسل زد آمریکا علیه پدران اوانجلیست
در آمریکا با یک جامعهای مواجه هستیم که نسل زد آن تفکراتش فرق کرده است. همین الان در کنگره چندین نماینده با چفیه به مجلس نمایندگان میروند و در حمایت از فلسطین صحبت میکنند. ممکن است این نمایندگان یا حتی فرزندانشان تهدیدهایی شده باشند و حتی با خطر اخراج از مدرسه و دانشگاه روبهرو شده باشند ولی همه اینها نشان میدهد در آینده در سطح حاکمیتی آمریکا نیز شاهد تغییرات اساسی خواهیم بود.
شناسایی بینالمللی موافقتنامه صلح آمریکا و گروه طالبان
شورای امنیت سازمان ملل پیش نویس قطعنامه 2513 را در تایید توافق صلح آمریکا و گروه طالبان تصویب کرد و آن را به طور علنی به رسمیت شناخت.
تصویب پیش نویس قطعنامه 2513 توسط تمامی اعضای شورای امنیت و با اکثریت 15 رای مثبت و بدون رأی منفی از سوی کشورهای عضو یک پیروزی بزرگ برای طالبان محسوب می شود. گروه طالبان نزدیک به دو دهه تحت شدیدترین اقدامات بین المللی قرار داشت و بسیاری از رهبران آن از سوی جامعه بین المللی تحریم و تحت تعقیب قرار داشتند ولی با تصویب این قطعنامه تمام محدودیت هایی که در گذشته علیه این گروه وضع و اعمال شده بود لغو می شود و از این به بعد طالبان می تواند به عنوان یک گروه (غیرتروریستی) که از سوی نظام بین الملل به رسمیت شناخته می شود در عرصه های سیاسی، بین المللی و حتی اقتصادی نقش ایفا کند.
فارغ از موضوع آثار و پیامدهای تصویب قطعنامه بر جایگاه و وزن طالبان در معادلات منطقه ای، در این یادداشت به دنبال پاسخ به این پرسش هستیم که آیا مکانیزم های حقوقی دیگری برای رسمیت شناختن توافقنامه صلح وجود داشته است؟ و چرا ایالات متحده تصویب قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل را در متن موافقتنامه صلح با طالبان گنجاند و مذاکره کنندگان آمریکایی از پیشنهاد این مکانیزم چه هدفی را دنبال می کردند؟
اهمیت موافقتنامه صلح با طالبان زمانی اهمیت پیدا می کند که بپذیریم ترامپ طی چهار سال گذشته به جزء صلح با طالبان، دستاورد ملموس دیگری در عرصه سیاست خارجی نداشته است. از اینرو حفظ این دستاورد برای ترامپ آنهم در آستانه برگزاری انتخابات 2020 بسیار اهمیت داشته و دور از انتظار نبود که ترامپ برای حفظ این دستاورد از هیچ اقدامی فروگذاری نکند.
ترامپ برای قانونی کردن توافقنامه صلح با طالبان، چندین راه داشت.این قابلیت برای وی وجود داشت که به جای فعال نمودن مکانیزم شورای امنیت، مکانیزم های حقوقی داخلی امریکا را فعال کند و با ارجاع متن توافقنامه به مراجع قانونی داخل آمریکا و طرح آن در کنگره و تصویب در مجالس نمایندگان و سنا در نهایت به عنوان رییس جمهور آن را به عنوان قانون رسمی امضا کند. روش دیگر برای رسمیت بخشیدن موافقتنامه، استفاده از اختیارات رییس جمهور بود و از این طریق میتوانست ضمن مشروعیت بخشیدن به موافقتنامه، آن را به قانون داخلی ایالات متحده تبدیل کند. اما نگرانی ترامپ از افشای جزئیات مذاکرات و احتمال مخالفت نمایندگان آمریکا با توافقات پشت پرده سبب شد ترامپ تصویب قطعنامه در شورای امنیت را در داخل متن موافقتنامه بگنجاند.
باید اذعان داشت که طرح قطعنامه در شورای امنیت سبب شد تا کشورهای عضو شورا در مقابل عمل انجام شده قرار بگیرند و مجبور شوند برای جلوگیری از پیامدهای منفی، به تصویب این قطعنامه رای مثبت دهند. آمریکا با ارجاع متن توافقنامه به شورای امنیت از ظرفیت سایر کشورها برای رسیمت بخشیدن به توافقنامه ای استفاده کرد که به تنهایی و بدون نقش فعال سایر کشورها با طالبان امضا کرده بود. اکنون با تصویب قطعنامه در شورای امنیت، کشورهای همسایه افغانستان که از حق وتو در شورای امنیت برخوردار هستند مجبورند هزینه توافق آمریکا و طالبان را پرداخت کنند بدون آنکه نقشی در توافقات دوجانبه آمریکا و طالبان داشته باشند.
ترامپ با ارجاع پرونده صلح طالبان به شورای امنیت، اجازه نداد تا مجلس نمایندگان، مخالفان داخلی در سیستم حاکمیتی آمریکا و حتی همحزبیهای مخالف خود (نظیر جان بولتون که در دفعه گذشته مانع از برگزاری مراسم امضای موافقتنامه صلح در کمپ دیوید شده بود) از جزئیات روند مذاکره و توافقات پشت پرده اگاهی پیدا کنند.
نکته حائز اهمیت اینکه تصویب قطعنامه شورای امنیت در تأیید موافقتنامه صلح آمریکا با طالبان، به معنی رسمیت بخشیدن به این موافقتنامه در عرصه بین الملل می باشد ولی هنوز این قطعنامه به قانون داخلی آمریکا تبدیل نشده و ضمانت اجرایی ندارد. این موضوع دست روسای جمهور بعدی آمریکا را باز می گذارد تا با خرید زمان به بررسی رفتار طالبان بپردازند و با در نظر گرفتن صحنه افغانستان بتوانند در صورت لزوم و با حداقل هزینه در تصمیمات خود تجدیدنظر کنند.
0 Comments