به باور من روز ادای سوگند دونالد ترامپ برای مسلمانان روز بدی بود. وی در سخنان توئیت مانند خود تنها اشاره ای که به مسلمانان کرده است حالت کاملاً هالیودی و بسیار خطرناک دارد. وی گفت: “روی زمین” را از وجود اسلام رادیکال (تندرو) پاک خواهیم کرد. عبارت “روی زمین” از بخش نخست تورات (پیدایش) گرفته شده است. این چنین نیست؟ وی از اسلام رادیکال به عنوان بزرگ ترین تهدید علیه ملت آمریکا یاد کرد.
جدای از این که ترامپ نمی تواند بدون پی بردن به علت رشد و گسترش اسلام رادیکال این نوع از اسلام را ریشه کن کند (نکته ای که ترامپ نشان داد هیچ علاقه ای به آن ندارد و بدون توجه به این که سخنرانی وی ملی گراترین و خودخواهانه ترین سخنرانی مراسم ادای سوگند در تاریخ آمریکا محسوب می شود)، سخنرانی بیست دقیقه ای وی که به تبلغ “ترامپیسم” اختصاص داشت به احتمال بهترین اعلام حمایتی بود که فرقه “دولت اسلامی” از زمان آغاز سربریدن ها، نابود کردن آثار باستانی و نابود کردن باورهای هم کیشان خود، دریافت کرده است.
“زمانی که شما قلب خود را به روی میهن پرستی می گشایید دیگر جایی برای تبعیض و تعصب باقی نمی ماند. ما رویاهایمان را به واقعیت تبدیل خواهیم کرد. از مرزهای خود در برابر غارتگران کشورهای دیگر پاسداری خواهیم کرد. انبوهی از این گونه سخنان.”
نمی دانم منظور وی از “غارتگران” چه کسانی است. ترامپ در سخنرانی خود کوچک ترین اشاره ای به خاورمیانه به جز همان واژه ستیزه جویانه “ریشه کن ساختن” نکرد. در واقع ترامپ می خواهد “ریشه تروریسم برخاسته از اسلام رادیکال” را از بیخ و بن برکند اما هیچ اشاره ای نکرد که چگونه
می خواهد این طرح جاه طلبانه را به اجرا درآورد.
البته ما می توانیم در مورد به حدس و گمان متوسل شویم. کافی است که به سخنان دیگر روسای جمهور آمریکا در مراسم تحلیف رجوع کنیم. در سال ١٩۵٧ آیزنهاور در سخنرانی خود در مراسم تحلیف گفت: “فقط با محترم شمردن آرمان ها و فرهنگ های دیگران می توانیم به برابری ملل واقعیت ببخشیم.” حال ببینیم جرج دبلیو بوش در نطق خود در مراسم به جای آوردن سوگند چه گفته است، فردی که تصور می کردیم بدترین جانوری است که آمریکا تا کنون به خود دیده است. وی در نطق خود در دومین مراسم تحلیف گفت: بهترین صلح در دنیای ما، گسترش آزادی در سراسر جهان است. بوش در سخنان خود حتی به قرآن نیز اشاره کرد.
جرج بوش در مقایسه با ترامپ رجز خوان با سخنان تکراری، کلیشه ای، تفرقه انگیز و جنگ طلبانه خود، در واقع انسانی حکیم و دوراندیش بود.
البته هیچ کس از ترامپ انتظار نداشت که همچون اوبامای با شخصیت که در سخنرانی در مراسم تحلیف خود از رویکردی جدید در قبال دنیای اسلام برپایه منافع مشترک و احترام متقابل سخن به میان آورد سخن بگوید. ترامپ در سخنان خود پس از اشاره به اسلام به سراغ جرم و جنایت، گروه های تبهکار و مواد مخدر رفت و از آن ها به عنوان مصائب آمریکا نام برد و افزود باید از مرزهای خود در برابر غارتگرانی که از کشورهای دیگر می آیند پاسداری کنیم.
بسیاری از کشورهای منطقه خاورمیانه نیز که دولت اسلامی در آنجا علیه ما سربرآورده است از جمله عراق و افغانستان می خواهند از مرزهای خود را در برابر تجاوزهای آمریکا و مصائبی که هواپیماهای بدون سرنشین به بار می آورند، عملیاتی که نیروهای ویژه انجام می دهند و فروش انبوه جنگ افزار به کشورهایی که شهروندانشان از دولت اسلامی حمایت می کنند، که بی اختیار نام عربستان سعودی به یاد انسان می آورد، پاسداری کنند. البته
کوچک ترین تردیدی وجود ندارد که ترامپ قصد دارد در امور این کشور پادشاهی دخالت کند.
اما این احتمال وجود دارد که هدف ترامپ از عبارت “دفاع از مرزهای کشورهای دیگر و خودداری از دفاع از مرزهای خودمان” برای ترساندن فرمانروایان خودکامه منطقه خلیج فارس باشد که بیش از سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) دوستان طبیعی ترامپ محسوب می شوند. ترامپ گفت از امروز به بعد آمریکا در اولویت خواهد بود، جمله ای که نزدیک ترین عبارت به این گفته کندی است که در مراسم تحلیف خود گفت بگذار همگان بدانند که (از امروز مشعل هدایت به نسل تازه ای از مردم آمریکا سپرده شد، نسلی که در این قرن به دنیا آمده و بر اثر جنگ آبدیده شده و در پرتو صلح ناگوار و دشوار نظم یافته اند). با وجود این، سخنان ترامپ با سخنان کندی یک دنیا تفاوت داشت. کندی خواستار مبارزه علیه دشمنان مشترک (خودکامگی، فقر، بیماری و جنگ) شد. ترامپ در سخنان خود فقط به فقر در آمریکا اشاره کرد. ترامپ در سخنرانی خود خطاب به ثروتمندترین ملت دنیا به سه دشمن دیگر، یعنی خودکامگی، بیماری و جنگ هیچ اشاره ای نکرد.
ملت های دیگر به مردم آمریکا به علت داشتن چنین رئیس جمهوری حسادت نخواهند ورزید، کسی که می خواهد به فریاد کسانی برسد که فکر
می کنند به حاشیه رانده شده اند به ویژه از سوی نخبگان و شمار اندکی از ثروتمندان و طبقه ممتاز، گرچه همه ما می دانیم که نخبه گرایی و برخورداری از مواهب، نشانه بارز کابینه جدیدی است که ترامپ معرفی کرده است. سخنرانی ترامپ در مقام چهل و پنجمین رئیس جمهور آمریکا برای مردم کشورهای دیگر هیچ نشانه ای از شکوه، شیوایی، نوع دوستی و مهرورزی نداشت. اگر سخنان ترامپ را پشت سرهم قرار دهیم، تا حدودی همه جملاتی را که وی بر زبان آورد، هر یک را می توان یک توئیت کامل به شما آورد. آیا این مرد این گونه می اندیشد. سخنان وی انسان را یاد آگهی های تبلیغاتی پس از یک پیروزی ورزشی می اندازد: آمریکا بار دیگر پیروزی های خود را از سر می گیرد!
بی علت نیست که در ٢۴ ساعت گذشته سردبیران خبر برای پیدا کردن بهترین جملاتی که ترامپ در سخنرانی خود در مراسم تحلیف بر زبان آورد به سختی تلاش می کنند. زبان شناسان باید متن سخنرانی ترامپ را به یک دستگاه معنا شناسی برای کشف رمز بسپارند. جملات کوتاهی همچون “کار لازم را انجام خواهیم داد”، “همه چیز از همین جا و از همین لحظه تغییر خواهد کرد”، “مردان و زنان فراموش شده کشور از این پس دیگر به دست فراموشی سپرده نخواهند شد”، زمانی که قلب خود را بر روی میهن پرستی می گشایید دیگر جایی برای تعصب و تبعیض باقی نمی نماند”، “هرگز باعث سرخوردگی شما نخواهم شد”، “رویاهایمان را بازخواهیم یافت”، “برای هر کسی که بخواهد از ما پیروی کند چراع هدایت خواهیم بود”،”ما باید افکار بزرگ و حتی بزرگ تر داشته باشیم”، “زمان حرف های یاوه سپری شده است.” و سرانجام این جمله توئیتری، “دیگر هرگز نادیده گرفته نخواهید شد”. ترامپ حتی فکر می کند که کشورش در آستانه یک هزاره جدید قرار گرفته است در حالی که شانزده سال از آغاز هزاره سوم گذشته است.
به راحتی می توان گفت که چیزی در این میان ایراد دارد. آیا آمریکا در حالی که ملل دیگر برای عدالت و رعایت حقوق بشر یعنی دو مقوله ای که ترامپ آن ها را کاملاً نادیده گرفت، وجود خارجی دارد یا خیر. تنها جنگی که آمریکا به آن فکر می کند جنگ با تروریسم اسلام رادیکال است. و اگر وی در این جنگ خاص به طور کامل پیروز شود با مسلمانان آمریکا چه برخوردی خواهد شد به جز مواردی که اگر آن ها در جنگ با تروریسم اسلام رادیکال زخمی شوند خون آن ها نیز همرنگ خون دیگر میهن پرستان به حساب آورده خواهد شد.
اما از آن بیم دارم که این گونه نشود. رسانه های جهان به علت برخورداری از خصلت دمکراتیک خود با این مرد نکبت برخورد ناخوشایندی نخواهند داشت. سیاستمداران با در دیدار با ترامپ از کینه توزی های وی لب به شکوه و شکایت خواهند گشود (مایکل گو، وزیر آموزش پیشین انگلیس و وزیر مشاور در امور قضایی این کشور چند روز پیش اولین کسی بود که این رویه را در پیش گرفت). ترزا می نخست وزیر انگلیس نیز نشان داده است که چگونه برای جلب دوستی آمریکا از جانبداری خود از ملت فلسطین دست می دارد. باور کنید خود زمامداران عرب در میان چاپلوسان و مریدان درجه یک ترامپ قرار خواهند گرفت. اسرائیل از هیچ بابت نباید نگران باشد.
در اینجا بهترین کاری که می توانم انجام دهم این است که از بزرگترین فیلسوف، فعال سیاسی، نویسنده، مهین پرست، چپ گرا و سنت شکن اسرائیل یعنی یوری اونری، از نظامیان شرکت کننده در جنگ های نخست اسرائیل که اکنون ٩٣ ساله است نقل قول کنم که چند ساعت پیش از آغاز مراسم ادای سوگند ترامپ گفت که وی رئیس جمهوری کمدین و سرگرم کننده خواهد بود. اما مساله اینجاست که آیا ما نیاز داریم که رئیس جمهور قدرتمندترین کشور جهان یک کمدین سرگرم کننده باشد. یا خودشیفته ای بیش از حد مغرور، فردی که هیچ چیز نمی داند و فکر می کند که می تواند هر مشکلی را حل کند؟
این فلیسوف اسرائیلی که من آخرین باری که او را در تل آویو ملاقات کرد به سختی صدایش شنیده می شد در گفتگو با من از خاطرات خود در دوران نازی ها که به مدرسه می رفته است سخن به میان آورد. وی نوشت روز ادای سوگند در واشنگتن روزی تاریخی محسوب می شود و من روزهای تاریخی را دوست ندارم. روزی را به یاد می آورم که مردان جوان با مشعل به دست و بازبندهایی که نمادهای رازآلود روی آن ها نقش بسته بود در خیابان های برلین رژه می رفتند.

 منبع: اداره کل رسانه های خارجی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی