جدیدترین مطالب
عقبنشینی نیروهای روسیه از قفقاز جنوبی؛ راهبرد یا تاکتیک؟
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل قفقاز گفت: به دنبال انتشار خبری مبنی بر آنکه کرملین به طور ضمنی تأیید کرد که صلحبانان روس از منطقه قرهباغ عقب میکشند و سلاحها و تجهیزات خود را به همراه میبرند، این پرسش به طور جدی مطرح است که آیا روسیه میخواهد منطقه قفقاز جنوبی را به غرب واگذار کند؟
اهمیت راهبردی کریدور اقتصادی هند – خاورمیانه – اروپا
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل شبه قاره گفت: هند و امارات متحده عربی کار بر روی اولین مرحله از ایجاد کریدور اقتصادی هند – خاورمیانه – اروپا معروف به کریدور آیمک (عربمِد) که به عنوان مسیری جایگزین برای تنگه هرمز و طرح جاده ابریشم چین معرفی شده بود را آغاز کردهاند. اگرچه برخی گمانهزنیها مطرح است که با ادامه جنگ در غزه و التهاب در خاورمیانه، ممکن است کار بر روی این کریدور به حاشیه رانده شود.
تلاشهای کابینه جنگ نتانیاهو برای انحراف افکار عمومی از جنگ غزه
شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: رژیم صهیونیستی درصدد «بهرهبرداری روانی» از مسائل اخیر منطقه، برای انحراف افکار عمومی جهانی از جنایات این رژیم در غزه است. بررسی فضای حاکم بر محافل سیاسی و رسانهای رژیم صهیونیستی و مراکز همسو با آن در سطح منطقه و بینالملل نشان میدهد که این رژیم، بهدنبال «برجسته و غالبسازی» تنشهای اخیر با جمهوری اسلامی ایران است تا فشار سنگینی که را که در افکار عمومی داخلی، منطقهای، بینالمللی و حتی دولتهای اروپایی علیه جنگ غزه ایجاد شده است، را کاهش دهد.
أحدث المقالات
فرانسه ی ماکرون چگونه خواهد بود؟
اکنون فرانسه چه برخوردی با سایر کشورهای جهان در پیش خواهد گرفت؟ زمانی که پیروزی امانوئل ماکرون مسجل گردید (هفتۀ پیش نیز این پیروزی قطعی تلقی می شد)، جهان از خود می پرسد که رئیس جمهور جدید فرانسه در سیاست خارجی چه اقداماتی در پیش خواهد گرفت. زیرا بدیهی است که انتخابات فرانسه جایگاه سیاسی مهمی داشته و کشور را به یک الگوی لیبرالیستی و لیبرال که وجدان کل اروپا را زنده کرده، سپرده است لیکن به همان اندازه نیز صحت دارد که در نهایت برای اتباع سایر کشورها درک این موضوع حائز اهمیت است که فرانسه در عرصۀ بین المللی چگونه حرکت خواهد کرد.
بسیاری از افراد معتقدند که ماکرون می تواند رئیس جمهوری اساساً ضعیف و تحت قدرت همان اختیارات محکمی باشد که در این پویش انتخاباتی او را به پیش بردند. یک جوان سودجو که اکنون خود را بر مسند قدرت در فرانسه می بیند، به نظر می رسد حلقۀ اتصال مطلوب میان مال و سیاست باشد. بازارها با خوشحالی از روی کارآمدن وی استقبال کردند همچنین اروپا. لیکن چنانچه این موضوع، با نقل بیان از این سخن مارکس که اقتصاد ساختار بوده و سپس مابقی چیزها روبنا می باشند، صحت داشته باشد، این موضوع نیز صحت دارد که فقط اقتصاد در مورد سرنوشت کشور فرانسه تصمیم گیری نخواهد کرد. باید در این راستا یک سیاست خارجی را نیز به پیش برد.
زیرا شایان ذکر است که فرانسه فقط یک کشور مهم اتحادیۀ اروپا نیست. فرانسه کشوری است که از بیشترین توان برای استقرار و مانور نیروهای مسلحش در درون اتحادیۀ اروپا برخوردار است. فرانسه عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل است. فرانسه یک امپراتوری سابق استعماری به شمار می آید که امروز نیز از شبکه ای از منافع در آفریقا برخوردار است که موجبات غبطۀ بسیاری از کشورها را که به همان اندازه با نفوذ می باشند، فراهم می آورد. فرانسه در ضمن عضو ناتو نیز هست، به عنوان تنها قدرت در اروپا که برای خود یک زرادخانۀ هسته ای دارد.
در جبهۀ اروپا همه چیز به نظر می رسد به سمت اروپایی که همچنان تحت کشش آلمان است، گرایش دارد لیکن با وجود فرانسه ای که به طرز قاطعانه ای بیشتر قادر است چند تصمیم اضافه اتخاذ کند. مسئله ای که به معنای آن نیست که سیاست های اتحادیۀ اروپا را دگرگون خواهد ساخت. تنها با توجه به همزمانی انتخابات فرانسه قبل از انتخابات آلمان و با توجه به مداومت مطلق ماکرون با دستور کار بروکسل، ممکن است که در آینده فرانسه بتواند بار دیگر یک راهنمای سیاسی همین اروپا گردد بعد از آن که اولاند هر گونه ایده ای را در خصوص یک محور فرانسه – آلمان را کان لم یکن کرده بود و برعکس به سمت چشم پوشی کامل به نفع برلین سوق یافته بود.
بنا بر این بازگشت یک محور فرانسه – آلمان چه در صورت تأیید آنگلا مرکل و چه در صورت پیروزی مارتین شولتز به نظر یک امکان می آید. سپس باید دید که آیا این نزدیکی با مرکل به معنای انقیاد خواهد بود همان گونه که فرانسوا اولاند انجام داده بود یا به معنای همزیستی.
به طور قطع ما از جانب ماکرون شاهد تلاش هایی به منظور تجدیدنظر دستور کار اروپا نخواهیم بود. کاری که پیش از او شیراک و سارکوزی انجام داده بودند. همچنین کمتر از آن تجدیدنظر گفتگوهای اروپا. ماکرون قاطعانه یک اروپاگرا بوده و به شدت به تمام آن چیزهایی که از بروکسل می آید، اعتقاد دارد. لیکن باید یادآور شویم که واروفاکیس [وزیر دارایی یونان در کابینه سیپراس] که به طرز خاصی یکی از حامیان مسلم سرسختی دارای خاستگاه آلمان به شمار نمی رفت، به تازگی اظهار داشته بود که ماکرون یکی از معدود وزرای اقتصاد بود که امکان تبیین مجدد طرح مربوط به بدهی یونان را مدنظر گرفته بود و خواستار تلاش برای یک رویکرد متفاوت با مشکل بحران آتن شده بود.
در جبهۀ بین المللی این ترس و واهمه وجود دارد که ماکرون بتواند آنچه را بارها اظهار داشته، دنبال کند یعنی ضرورت انجام حمله ای در سوریه علیه اسد. رئیس جمهور فرانسه در خلال نشستی در آمیان اظهار داشته بود که در صورت انتخاب، دست به هر کاری خواهد زد تا تهدید شیمیایی اسد را حتی بدون کمک سازمان ملل خنثی نماید. بنابراین باید پی برد که آنچه ماکرون بیان داشته تا چه اندازه صرفاً جنبۀ یک پیام تبلیغاتی داشته یا این که یک اصل برنامه ریزی شده بوده که رعایت خواهد شد.
مسئلۀ دیگر به روابط با روسیه مربوط خواهد شد. بسیاری از افراد بر این باورند که روابط میان پاریس و مسکو اساساً همان روابط دوران اولاند خواهند بود و در عمل به نظر نمی رسد چیزی بر عکس این قضیه دلالت داشته باشد. نزدیکی به آنگلا مرکل و نیز فاصله هایی که از سوی ماکرون در رابطه با پوتین گرفته شده و میل به حفظ تحریم ها تا رعایت کامل قوانین مینسک، تصور یک بازگشت نزدیک به عادی سازی روابط میان این دو کشور را در ذهن متبادر نمی سازند. علی رغم این امر سال گذشته ماکرون بارها به روسیه اشاره کرده و آن را یک شریک راهبردی اقتصاد فرانسه قلمداد کرده و بارها بر لزوم تغییر چیزی در وضعیت کنونی روابط، تأکید نموده است.
اکنون کاری جز این نمی ماند که منتظر اولین تحرکات ماکرون باشیم. متأسفانه بسیاری از نشانه ها بر خوش بینی دلالت ندارند هم به سبب رزومۀ رئیس جمهور فرانسه و هم به سبب جملاتی که در نشست های مختلف انتخاباتی ایراد نموده است. مانند همیشه عمل نشان خواهد داد که او از چه خمیره ای است.
0 Comments