راهاندازی مجدد مذاکرات تجاری ترانسآتلانتیک از منظر اروپا
امیلی ژیروبل در یادداشتی که وبسایت اندیشکده شورای آتلانتیک آمریکا منتشر کرد، نوشت: صاحبنظران با اشاره به اعمال تعرفه بر صادرات فولاد و آلومینیوم اتحادیه اروپا، تهدیدهای متعدد ترامپ در خصوص اعمال تعرفههای بیشتر، تهدید بروکسل به اتخاذ تدابیر تلافیجویانه، آغاز تحقیقات درباره سیاستهای مالیاتیِ خدمات دیجیتالِ اروپایی ونیز مشاجره بیپایان ایرباس-بویینگ در سازمان تجارت جهانی، آن را یک «نزاع تجاری در حالت شدت گرفتن» نامیدهاند و یا در خصوص احتمال وقوع یک «جنگ تجاری حقیقتاً زشت میان آمریکا و اروپا» هشدار دادهاند.
با توجه به نیازهای فوقالعاده احیای اقتصادی در دوران پساکرونا و تهدید مستمر چالشهای جهانی، مانند خیزش چین، یک شراکت متوازنِ جدید میان آمریکا و اتحادیه اروپا از همیشه ضروریتر به نظر میرسد. انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هر نتیجهای که داشته باشد، میتواند یک پنجره فرصت را برای آغاز مجدد مذاکرات ایجاد کند.
آمادگی اروپاییها برای ایجاد چیزی مثبت اما برمبنایی متوازن
اروپاییها باوجودی که دیدگاهی متفاوت درباره روابط آمریکا و اتحادیه اروپا دارند اما در نگرانیها در خصوص آینده تجارت ترانس آتلانتیک با هم متحدند. آنها مشتاق آغاز چیزی مثبت هستند اما میخواهند به شکلی برابر و نه بهعنوان یک شریک کوچک که بتوان با تهدید اعمال تعرفه آن را آزار داد، به آنها نگاه شود.
بیانیه مشترک ترامپ، رئیسجمهور آمریکا با رئیس وقت کمیسیون اروپایی که در آن دو طرف به دوستی نزدیک و روابط تجاری قوی و متعهد شدند، یک آغاز خوب بود. اتحادیه اروپا در آوریل ۲۰۱۹، وقتی شورای اتحادیه اروپا ازسرگیری مذاکرات با آمریکا درباره برداشتن تعرفههای کالاهای صنعتی را تصویب کرد، حسن نیت خودش را نشان داد.
ماه اوت هم ۲۰۲۰ شاهد یک تحول مثبت دیگر بود. اتحادیه اروپا و آمریکا برای اولین بار بعد از بیش از دو دهه لغو تعرفههای اروپا بر واردات شاه میگوی (لابستر) زنده و منجمد آمریکایی در ازای کاهش تعرفههای آمریکا بر طیفی از محصولات اروپایی ازجمله ظروف شیشهای و سرامیک و فندکهای یکبار مصرف را اعلام کردند.
بااینحال در آوریل ۲۰۱۹ دستورکار شورای اتحادیه اروپا خطوط قرمز واضحی را تعیین کرد: مادامیکه تعرفههای می ۲۰۱۸ بر صادرات فولاد و آلومینیوم اتحادیه اروپا پابرجا بماند، گفتوگوهای تجاری نمیتواند منعقد شود. پارلمان اروپا با ازسرگیری مذاکرات مخالفت و اعلام کرد که برخلاف آمریکا، اتحادیه اروپا امتیازات بسیاری داده است.
دولتهای عضو اتحادیه اروپا همچنان محتاط هستند و اولویتهای فردی آنها مانند اصرار فرانسه به لحاظ کردن تدابیر مربوط به تغییرات اقلیمی باید با دقت مدیریت شود.
در مرحله بعد چه رخ میدهد؟ نیاز به یک رابطه تجاری جدید
ایجاد یک شراکت جدید ترانس آتلانتیک، فارغ از نتیجه انتخابات آمریکا، امری ضروری خواهد بود. زمان دوباره به سال ۲۰۱۶ و مذاکرات درباره توافق تجاری ترانس آتلانتیک برنمیگردد. برخی از تعرفهها، عوارض و تحریمهایی که دونالد ترامپ بر اروپا تحمیل کرده است، حتی درصورتیکه او برای بار دوم رئیسجمهور آمریکا نشود هم میتواند ادامه یابد. مهمتر اینکه رابطه تجاری آمریکا و اتحادیه اروپا، رویکرد اروپا و آمریکا در قبال چندجانبهگرایی و توازن جهانیِ قدرت تغییر کرده است.
شراکت آمریکا و اتحادیه اروپا برای احیای اقتصاد در دوران پساکرونا امری حیاتی خواهد بود. روابط ترانس آتلانتیک، همچنان بهعنوان شاهرگ اقتصاد جهانی خواهد بود.
همچنین حفظ ارزشها و منافعی که اتحادیه اروپا و آمریکا را به هم مرتبط میکند، امری مهم است. دو طرف نگرانیهای مشترک، از ایمنسازی زنجیره تأمین تا برخورد با اقدامات تجاری ناعادلانه چین، دارند. همانطور که کلمنت بون، وزیر امور اروپای فرانسه گفته است «وقتی مسئله به رویکرد تهاجمی ضد رقابتی چین مربوط میشود، تحلیل بروکسل همان تحلیل واشنگتن اما با سبک و روشی متفاوت است.»
وجود یک رابطه تجاری متوازن برای یافتن پاسخهای ترانس آتلانتیک به تهدیدهای جهانی امری ضروری است. سیاستهای تجاری دیگر فقط منحصر به سیاست تجاری نیست بلکه اغلب واسطهای برای امنیت، فناوری، ژئوپلیتیک و چیزهای دیگر است. پاسخهای متداول آمریکا و اتحادیه اروپا به چالشهایی مانند امنیت سایبری، حریم خصوصی دادهها، نسل پنجم اینترنت، هوش مصنوعی و تغییرات اقلیمی میتواند مبنایی را شکل دهد که بر اساس آنیک نظام تجاری جهانی شکل گیرد که در آن خدمات، بهویژه خدمات دیجیتال، بیشازپیش جریان کالاهای تولیدی را تکمیل کند. اروپا و آمریکا درحالیکه وارد یک فضای راهبردی میشوند که سیاست قدرت بزرگ مشخصه آن است؛ نمیتوانند در خصوص تجارت با یکدیگر مخالف باشند.
مذاکرات تجاری آمریکا-اتحادیه اروپا سابقهای طولانی دارد. مذاکرات مربوط به توافق تجاری ترانس آتلانتیک در سال ۲۰۱۳ بسیار جاهطلبانه و شاید ازنظر روش و دامنه بسیار بلندپروازانه بود. این مذاکرات در سال ۲۰۱۶ بعد از ۱۵ دور مذاکره و بدون رسیدن به توافق در خصوص حتی یکفصل خاتمه یافت.
اکنون وقت آن است که با یک نرمافزار جدید سراغ مذاکرات برویم. چارچوب آن هرچه که باشد، اتخاذ یکروند متعادل گامبهگام ضروری است. بهتر است این کار از چالشهای کنونی آغاز شود و میتواند به دو شکل متفاوت انجام گیرد:
۱. ابتدا آنطور که دستورکار اتحادیه اروپا پیشنهاد میکند، مذاکرات در خصوص تعرفه کالاهای صنعتی آغاز شود. در صورت موفقیتآمیز بودن مذاکرات، دامنه مذاکرات میتواند بهتدریج گسترش یابد.
۲. این کار با مذاکره در خصوص مسائل مربوط به جاهطلبیهای ژئوپلیتیک مشترک مانند کنترل صادرات، نظارت بر سرمایهگذاری خارجی، متنوعسازی زنجیره تأمین، فناوریهای جدید و جداسازی از چین آغاز شود.
ازسرگیری رابطه تجاری ترانس آتلانتیک همچنین گفتوگو درباره سازمان تجارت جهانی را شامل میشود. در حال حاضر نظم تجاری جهانی بهسوی منافع چین منحرفشده است، درحالیکه قواعد سازمان تجارت جهانی منعکسکننده واقعیات امروز نیست. فقط همکاری قوی آمریکا و اتحادیه اروپا میتواند رقابت تجاری جهانی عادلانه را احیا کند. این امر مستلزم آن است که مذاکرات صریح ترانس آتلانتیک در خصوص آنچه چنین بنبستی را در سازمان تجارت جهانی ایجاد کرده بهعنوان اولین گام انجام گیرد.
0 Comments