شورای راهبردی آنلاین – رصد: شکست در عراق و افغانستان، از تمایل انگلیس برای مداخله در امور دیگر کشورها کاسته است. همه‌پرسی برگزیت و همچنین به قدرت رسیدن ترامپ در آمریکا، ستون‌های استراتژی اروپا و اقیانوس اطلس را نابود کرده است. انگلیس هم‌اکنون با فرصت‌طلبی روسیه مواجه شده و در برابر سیاست‌های چندوجهی چین سردرگم است. در چنین شرایطی، جهان در حال حرکت به سمت یک دوره خطرناک و دوقطبی ژئوپلیتیک است.
نفوذ انگلیس در جهان کاهش یافته است
وب‌سایت اندیشکده انگلیسی چتم هاوس در یادداشتی نوشت: این ادعا که خروج انگلیس از اتحادیه اروپا مسیری برای افزایش نفوذ جهانی انگلیس خواهد بود کاملاً بی‌اساس است. از سال 2016، نفوذ انگلیس در جهان کاهش پیدا کرده است. نیروهای نظامی انگلیس به‌ندرت در تنش‌های بین‌المللی حضور دارند و برگزیت نیز، دیپلماسی و قدرت نرم لندن را تضعیف کرده است؛ بنابراین، چشم‌اندازهای مسیر جدید چندان روشن نیستند.
در مورد مسائلی مانند ایران، تغییرات آب و هوایی و بازگشت روسیه به گروه 7، موضع انگلیس نزدیک به مواضع اتحادیه اروپا است. در برخی مسائل نیز انگلیس موضعی سخت‌تر در قبال چین و هنگ‌کنگ اتخاذ کرده و رویکردی نزدیک به ایالات‌متحده و اتحادیه اطلاعاتی فایو آیز شامل آمریکا، بریتانیا، استرالیا، کانادا و نیوزلند گرفته است.
درمجموع، سیاست خارجی انگلیس شامل یک استراتژی منسجم نیست و از همین رو باید یک قالب جدید برای آن تعریف شود. لندن باید یک نقش معتبر و متمایز برای یک قدرت متوسط با سنت‌های قدرتمند دیپلماسی، دفاعی، اطلاعاتی و تجاری در دوره پسابرگزیت تعریف کند. اگرچه انگلیس از اتحادیه اروپا خارج‌شده، اما همچنان به‌عنوان یک بازیگر مهم در ناتو، شورای امنیت سازمان ملل و سایر سازمان‌های بین‌المللی باقی‌مانده است.
دستور کار سیاست خارجی جدید انگلیس باید شامل پیشگیری از وقوع جنگ احتمالی بین آمریکا و چین، حمایت از رفاه جهانی، جلوگیری از گسترش تسلیحات هسته‌ای، توجه به آسیب‌های زیست‌محیطی و تغییرات آب و هوایی و حمایت از یک سیستم چندجانبه قوانین بین‌المللی باشد.
الزامات سیاست خارجی انگلیس در پسابرگزیت
مشکلات همیشه وجود خواهند داشت، مهم این است که انگلیس چگونه به آن‌ها پاسخ خواهد داد و سیاست خارجی این کشور باید در راستای اهداف پایدار حرکت کند.
در برنامه سیاست خارجی جدید انگلیس سه موضوع دارای اهمیت بیشتری هستند. نخست آنکه انگلیس برای هر یک از برنده‌های احتمالی انتخابات آمریکا نیازمند یک برنامه متمایز است. اگر بوریس جانسون نزدیک‌ترین رهبر اروپا به دونالد ترامپ باشد، نخست‌وزیر انگلیس در صورت پیروزی ترامپ چگونه از آن بهره خواهد برد؟ از طرف دیگر، پیروزی جو بایدن می‌تواند منافع گسترده انگلیس در اروپا و آتلانتیک را بهتر تأمین کند. اگرچه، دولت بایدن توانایی لندن را در واشنگتن در مقایسه با برلین و پاریس تضعیف خواهد کرد. برنامه مقابله با این وضعیت چیست؟
دوم آنکه، انگلیس نیازمند برنامه‌ای دقیق در مورد چین است. در دوقطبی جدید، انگلیس باید قاطعانه در برابر ایالات‌متحده بایستد و بایستی درباره یک هدف استراتژیک تصمیم بگیرد. آیا انگلیس برای رویارویی یا یک درگیری بلندمدت آماده می‌شود یا در حال آماده شدن برای یک تعادل جهانی پیچیده است؟ درهرصورت، چه کسانی بهترین شرکای بین‌المللی انگلیس خواهند بود؟ بدیهی است که این برنامه نیازمند یک رابطه سازنده با اروپا است. روابط دوجانبه انگلیس، فرانسه و آلمان با یکدیگر مهم خواهد بود؛ اما بی‌میلی ما به مذاکره در حوزه سیاست خارجی یک اشتباه است.
و سرانجام این برنامه باید یک تحول بنیادین ایجاد کند. در این تحول ملاحظات اقتصادی و تجاری دارای بیشترین اهمیت هستند. فقط با چنین شفافیتی در اولویت‌ها، می‌توان سیاست‌های منسجم در پسابرگزیت را مشخص کرد. در صورت توافق انگلیس و اتحادیه اروپا در ماه دسامبر کار بسیار ساده‌تر خواهد بود.
0 Comments