دکتر سید رضی عمادی در گفتگو با سایت شورای راهبردی روابط خارجی با بیان این اعتقاد که انفجار بندر بیروت در لبنان از سوی رژیم صهیونیستی بوده است، خاطرنشان کرد: این انفجار بی‌ارتباط با شرایط سیاسی لبنان نیست. یک روز قبل از این انفجار شاهد استعفای ناصیف حتی، وزیر خارجه، از سمتش بودیم و علت این استعفا هم به سفر لودریان، وزیر خارجه فرانسه، به بیروت برمی‌گشت.

وی افزود: در آن سفر لودریان اظهاراتی را مطرح می‌کند که مداخله آشکار در امور داخلی لبنان بود؛ اما وزیر خارجه وقت که گرایش‌های فرانسوی هم داشت سکوت کرد و آقای حسان دیاب در واکنشی جدی اعلام کرد که حق دخالت در امور داخلی لبنان را ندارید. البته این یک پرده از تحولات لبنان است و پرده دیگر به شرایط پیش‌ازاین سفر برمی‌گردد.

این استاد دانشگاه به وقوع سه دور تظاهرات علیه دولت دیاب و علل آن‌ها، از زمانی که در 21 ژانویه روی کار آمد، اشاره کرد و توضیح داد: این مجموعه تحولات نشان می‌دهد کابینه دیاب، به‌مراتب بیشتر از کابینه‌های قبلی لبنان تحت‌فشار بوده است. در کنار این تظاهرات شاهد استعفای «ناصیف حتی»، وزیر خارجه وقت، بودیم تا فشارها بر کابینه دیاب افزایش پیدا کند؛ اما دیاب و میشل عون خیلی زود در واکنشی «شربل وحده» را به‌عنوان وزیر خارجه جدید معرفی کردند و اجازه ندادند که استعفا تأثیری در کار دولت بگذارد.

تحولات و بحران آفرینی در لبنان هدفمند است

عمادی گفت: هنوز 24 ساعت از این مسئله نگذشته بود که انفجار بندر بیروت رخ داد. به نظر می‌رسد میان همه این تحولات پیوستگی وجود دارد. اگر انفجار بیروت در هر کشوری رخ می‌داد باید همبستگی در داخل این کشور ایجاد می‌شد که با تبعات آن مقابله کند، اما در لبنان از درون این رخداد، تظاهرات مردمی و در ادامه هم خشونت و درگیری به وجود آمد که نشان می‌دهد تحولات  و بحران آفرینی در لبنان هدفمند است.

این تحلیلگر مسائل غرب آسیا افزود: وقتی معترضان ساختمان وزارت‌خانه‌ها را اشغال می‌کنند، درگیری میان ارتش و معترضان رخ می‌دهد و برخی کشته و تعدادی زخمی می‌شوند، در چنین مواردی اغلب درصحنه سیاسی لبنان دولت استعفا می‌دهد؛ اما هم‌زمان با این موارد شاهد بودیم که وزرا هم یکی پس از دیگری استعفا دادند و عملاً دولت به سمتی می‌رفت که از اکثریت بیفتد. این‌ها تحولاتی تصادفی و غیرارادی نیست. بلکه هدفمند و مهندسی شده به نظر می رسد، همان‌طور که انفجار بیروت هم تصادفی نبوده است.

اسرائیل عامل انفجار بندر بیروت

وی با اشاره به اخبار منتشرشده در رابطه بااینکه دو هفته پیش به میشل عون و حسان دیاب در خصوص بندر بیروت هشدار داده شده بود، ادامه داد: به چند دلیل عمده معتقدم این انفجار از سوی اسرائیل رخ داده است. از یک‌سو اسرائیل در داخل سرزمین‌های اشغالی با بحران سیاسی مواجه است که می‌تواند به فروپاشی مجدد کابینه و حتی پایان حیات سیاسی نتانیاهو بینجامد.

برنده این تحولات رژیم صهیونیستی است

عمادی افزود: کابینه نتانیاهو هراس بسیاری از واکنش حزب‌الله از شهادت «علی کامل محسن»، یکی از رزمندگان مقاومت لبنان، داشت و منتظر واکنش آن‌ها بود. با این انفجار عملاً این واکنش منتفی می‌شود؛ بنابراین برنده این تحولات رژیم صهیونیستی است، همان‌طور که هدف عمده قدرت‌های غربی از حضور در منطقه غرب آسیا هم تأمین امنیت رژیم صهیونیستی است. میان همه این‌ها پیوستگی و انسجامی وجود دارد که منجر به شرایط امروز در لبنان شده است.

این استاد دانشگاه در خصوص مدیریت شرایط از سوی دولت و ناگزیری برای استعفای دیاب، با تأکید بر اینکه در شرایط فعلی لبنان سعد حریری و اساساً جریان 14 مارس نمی‌توانند طلبکار باشند، گفت: سعد حریری فقط 13 روز پس از تظاهرات اکتبر از سمت خود استعفا داد. این استعفا هدف داشته است. این‌گونه نبود که بگوید من از پاسخگویی به مطالبات مردم ناتوان هستم! بلکه به دنبال این بود که چانه‌زنی کند و با امتیازگیری وزن جریان غرب‌گرا را افزایش دهد.

وی با بیان اینکه حسان دیاب از میان اهل سنت و یکی از سالم‌ترین افرادی بود که در لبنان قدرت را در اختیار گرفته است، افزود: رسانه‌های وابسته به جریان غرب و مخالفان حزب‌الله تلاش کردند تبلیغ کنند که این دولت حزب‌الله است، اما واقعیت این است که اساساً مطابق عرف سیاسی پذیرفته‌شده در لبنان، نخست‌وزیر باید از میان اهل سنت باشد و حزب‌الله در لبنان دولت تشکیل نمی‌دهد.

عمر دولت‌ها در لبنان کوتاه است

عمادی با یادآوری اینکه از سال 1943 که لبنان به استقلال رسیده است 54 دولت روی کار آمده‌اند که میانگین عمر آن‌ها یک سال و سه ماه است، ادامه داد: اساساً عمر دولت‌ها در لبنان کوتاه است و استعفای دیاب در لبنان پدیده عجیبی نیست. ساختار اجتماعی و سیاسی در لبنان به‌گونه‌ای است که ایجاد چنین تحولاتی قابل پیش‌بینی است؛ چراکه علاوه بر ساختار باید نقش‌آفرینی قدرت‌های خارجی را نیز مدنظر داشت.

عمادی با اشاره به حضور مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، در لبنان پس از انفجار در بندر بیروت، گفت: در این سفر آداب دیپلماتیکی رعایت نشد و او به‌گونه‌ای صحبت کرد که گویا لبنان همچنان مستعمره فرانسه است! باید در نظر داشت که اساساً بازیگران خارجی در لبنان به دنبال ثبات و پایداری این کشور نیستند. بی‌ثباتی لبنان هدف اصلی بازیگران خارجی است؛ چراکه بی‌ثباتی این کشور ارتباط مستقیمی با امنیت رژیم صهیونیستی دارد.  البته فرانسوی ها به خوبی آگاهند که بی ثباتی در لبنان به هیچ وجه به نفع آنها نیست.

فساد سیاسی و اقتصادی در لبنان

این استاد دانشگاه گفت: دیاب هم خطاب به مردم کشورش این نکته را مطرح کرد که فساد در لبنان بزرگ‌تر از چیزی است که فکر می‌کنید! این فساد الزاماً فساد مالی نیست، فساد سیاسی هم هست. این تحولات در لبنان نشان‌دهنده فساد سیاسی است و اینکه برای برخی شخصیت‌ها و گروه‌ها، که عمدتاً در طیف غرب‌گرا حضور دارند، منافع ملی اولویت ندارد، بلکه اولویت با منافع شخصی، حزبی و منافع قدرت‌های بیرونی است.

وی اظهار داشت: دیاب به‌طورجدی در حال برخورد با فساد بود و احتمال افشای اسنادی وجود داشت. اتفاقاً معترضان وزارتخانه‌هایی را اشغال کردند که اسناد فساد در آن‌ها بود. معترضان آن‌ها را پاره کردند و آتش زدند تا پرونده‌های فساد از بین برود.

احتمال بروز خلأ سیاسی در لبنان

عمادی با بیان اینکه برای آینده کوتاه‌مدت لبنان می‌توان چند سناریو را مطرح کرد، ادامه داد: فعلاً آقای دیاب به‌عنوان دولت پیشبرد امور به وظایف خود ادامه می‌دهد، گر چه قانونا نباید بیشتر از یک ماه باشد اما عرفا ممکن است بیشتر طول بکشد. این دولت فقط می‌تواند وظایف اجرایی را انجام دهد و حق تصمیم‌گیری را ندارد. سناریوی دیگر این است که در کوتاه‌مدت نخست‌وزیر جدیدی معرفی شود و بر اساس سناریوی سوم لبنان وارد خلأ سیاسی می‌شود و چنین مسئله‌ای هم در سپهر سیاسی لبنان چندان عجیب نیست؛ بنابراین احتمال اینکه لبنان وارد دوره خلأ سیاسی شود بسیار زیاد است.

وی ایجاد خلأ سیاسی در لبنان را خواست محور غربی – عربی – عبری دانست و گفت: در این شرایط بخشی از تمرکز حزب‌الله هم معطوف به صحنه سیاست داخلی می‌شود و رژیم صهیونیستی بیش از هرکسی سود می‌برد.

اهداف غرب از مشروط کردن کمک‌ها به لبنان

این استاد دانشگاه با اشاره به مشروط کردن اجرای تعهد کمک 298 میلیون دلاری کشورها به انجام اصلاحات در لبنان، تصریح کرد: آن‌ها اعلام کردند که این کمک به دولت لبنان تحویل داده نمی‌شود بلکه به NGO‌ها و گروه‌هایی داده می‌شود که مورد اعتماد غرب هستند! این به معنای این است که هدف، اساساً کمک به مردم لبنان نیست بلکه گرفتن امتیاز سیاسی از صحنه سیاست و ساختار قدرت در لبنان است.

عمادی تأکید کرد: اگر هدف کمک بود باید این کمک‌ها به دولت لبنان داده می‌شد تا او درصحنه داخلی هزینه کند. ضمن اینکه شروطی که صندوق بین‌المللی پول مطرح می‌کند عموماً با شرایط داخلی کشورها همخوانی ندارد و ممکن است نارضایی ایجاد کند.