اسماعیل بشری – کارشناس مسائل شبه قاره
نشست کیم جونگ اون و دونالد ترامپ، رهبران کره شمالی و آمریکا در هانوی پایتخت ویتنام زودتر از موعد مقرر به پایان رسید و کاخ سفید تائید کرد که مذاکرات واشنگتن-پیونگیانگ بدون توافق به پایان رسیده است.
یکی از دلایلی که باعث شده است تا مذاکرات اخیر دونالد ترامپ و کیم جونگ اون، هیچ دستاورد و نتیجهای نداشته باشد این است که این مذاکرات از ابتدا در سطح سران دو کشور آغاز شد. یعنی هیچ مذاکراتی در سطح ردههای پایینتر بین دو کشور به طور نمونه در رده وزارت خارجه با هدف زمینهچینی برای آماده کردن قرارداد و صورت گرفتن توافقات انجام نشد.
بنابراین از آنجا که از ابتدا مذاکرات توسط سران دو کشور دنبال شده است، پیدا کردن راه حلی برای یک مسئله بغرنج 70 ساله را تا حدودی دشوار کرده است. خوشبینانهترین حالتی که میشد برای این مذاکرات پیشبینی کرد این بود که به توافقاتی جزئی برای آینده دست پیدا کنند و در مذاکرات بعدی بتوانند به نتایج بهتری برسند.
در این میان، باید توجه داشت که رهبران آمریکا و کره شمالی هر دو افرادی هستند که تقریبا حرف اول و آخر را خودشان میزنند؛ درواقع هم رهبر کره شمالی به عنوان شخصی شناخته میشود که در کشورش تنها تصمیمگیر است و هم دونالد ترامپ خیلی از افراد دیگر حرفشنوی ندارد و در نهایت کاری را که باب میل خودش باشد، انجام میدهد. حال این دو فرد با این خصوصیات وارد مذاکرات شدهاند تا درباره مسئلهای به نتیجه برسند که پیچیدگیهای خاص خود را دارد. به همین دلیل هم هست که مذاکرات بین واشنگتن و پیونگ یانگ نیمهکاره رها شد و ترامپ این جلسه را نیمهکاره پایان داد و گفت شاید وقتی دیگر.
مسئله دیگری که مطرح است به شخصیت خاص ترامپ بازمیگردد که بسیار به دنبال نمایش خود است؛ چرا که رئیسجمهور آمریکا از زمانی که روی کار آمده اقداماتی انجام داده که پیش از این سابقه نداشته است. به عنوان مثال وی از توافق برجام خارج شد، مناسبات آمریکا با ناتو را تاحدودی تغییر داد و همچنین از برخی از پیمانهای دو جانبه یا چند جانبه دیگر خارج شده یا تهدید به خروج کرده است. ترامپ با این اقدامات تلاش دارد از خود چهره یک رئیسجمهور متفاوت را به نمایش بگذارد.
در عین حال دونالد ترامپ پیش از ورود به کاخ سفید هیچ سابقه سیاسی در پرونده خود نداشته است؛ لذا او به واسطه ثروت خود توانست پیشرفت کند و به جایگاه فعلی برسد. بر همین اساس وی بیشتر میخواهد خود را نشان دهد، همچنانکه در مذاکرات با کیمجونگ اون تلاش دارد نشان دهد که شخصی اهل معامله و مذاکره است، اما وقتی پای مذاکره پیش میآید، سعی میکند که بیشترین امتیاز را برای خود بگیرد. باوجودیکه شعار ترامپ “اول آمریکا” است، اما او بیش از آنکه به آمریکا و منافع آمریکا بیندیشد، به خود میاندیشد.
به همین دلیل در بسیاری از موارد، دونالد ترامپ مجبور به عقبنشینی شده است؛ چرا که وی بدون آنکه با مشاوران خود مشورتی کند، تصمیمات را خیلی فوری از طریق توئیتر اعلام میکند و بعد که مشاوران به او هشدار میدهند که کارش اشتباه است، عقبنشینی میکند. به عنوان مثال میتوان به مورد تصمیم وی درباره خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان و سوریه اشاره کرد. با توجه به شخصیت خاص ترامپ بود که وی تصمیم گرفت یک معضل 70 ساله را به صورت رودررو با رهبر کره شمالی حل و فصل کند و در این رابطه خیلی هم نظر کارشناسان آمریکایی را جویا نشده است.
در رابطه با آینده این مذاکرات باید گفت که نه ترامپ مایل است به گذشته بازگردد و تهدیدها را علیه کرهشمالی از سر بگیرد و نه کیم جونگ اون تمایلی به بازگشت به وضعیت سابق دارد؛ لذا هم ترامپ و هم کیم جونگ اون تلاش دارند که در حال حاضر آرامشی در روابط کره شمالی و آمریکا برقرار باشد تا بتوانند با رایزنیهای مختلف امتیازاتی از یکدیگر بگیرند و مسئله را پیش ببرند. به خصوص کره شمالی که طی این مدت، تحریمهای کمرشکنی را متحمل شده است و از همین رو به هیچ وجه نمیخواهد وضعیت دوباره بغرنج شود؛ درواقع اکنون که گشایشی ایجاد شده و حتی سئول و پیونگ یانگ هم مذاکراتی را آغاز کردهاند، کیم جونگ اون نمیخواهد تمام این پلها را پشت سرش خراب کند. با این تفاسیر احتمالا روند مذاکرات آمریکا و کره شمالی حتی اگر خیلی هم پیشرفت نداشته باشد، اما به قبلتر بازنخواهد گشت.
0 Comments