برای اهداف ترکیه در سوریه، دو رویکرد حداقلی و حداکثری قابل تصور است؛ در رویکرد حداقلی آنکارا مترصد است تا کریدور امنیتی به عمق 30 کیلومتر از دجله تا ادلب سوریه را ایجاد کند. ترکیه که ماه‌ها و سال‌ها تلاش کرد تا منطقه‌ای حایل را در مرزهای خود با سوریه ترسیم کند، از خلاء قدرت ناشی از خروج نیروهای روسی بهره خواهد برد تا عمق نفوذ خود را در سوریه افزایش دهد.
ضمن آنکه افزایش حملات تروریستی و ایذایی اخیر توسط پ ک ک و یگان‌های مدافع خلق (PKK/YPG) که در شمال سوریه فعال هستند، بهترین فرصت و بهانه برای ترکیه است تا بتواند افکار عمومی را در داخل و کشورهای منطقه‌ای به مداخلات جدید متقاعد نماید. رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه در روزهای گذشته بارها از عملیات جدید علیه کانون‌ها و لانه‌های تروریستی در سوریه خبر داده و نیروهای امنیتی و ارتش ترکیه به حال آماده باش درآمدند.
کارشناسان امنیتی ترکیه با اشاره به اینکه عملیات احتمالی منطقه تل رفعت، ممبچ، عین العرب، قامشلی و از قامشلی تا مرز عراق را در بر‌می‌گیرد، خاطرنشان می‌کنند که پیگیری طرح ترکیه بری ایجاد یک کریدور امنیتی از ادلب سوریه تا رود دجله در عراق بسیار جدی است. ترکیه بعد از ایجاد منطقه امن در شمال سوریه، پناهجویان سوری را به این مناطق منتقل خواهد کرد.
هدف دیگر ترکیه، بازگرداندن دائمی پناهجویان سوری به مناطق امن شمال سوریه است. این بهترین فرصت برای ایجاد تغییرات جمعیتی در مرزهای سوریه و ترکیه نیز خواهد بود.
یکپارچه کردن مناطق امن، شرط اساسی از دید ترکیه است؛ به همین خاطر ارتش ترکیه و نیروهای تحت حمایت این کشور و مخالف دولت اسد از جمله نیروهای موسوم به ارتش آزاد و جیش الوطنی سوریه وابسته به ارتش و میت ترکیه، «جرابلس، عفرین و تل ابیض» را تحت کنترل گرفته‌اند. مناطق بین جرابلس و عفرین، تل رفعت و منبج بعد از سه دور مذاکره با ترکیه و فعل و انفعالات میدانی اکنون در اختیار روسیه است و بزودی تخلیه خواهد شد. به لحاظ ژئوپلیتیکی این منطقه مانع از یکپارچه شدن منطقه امن بین جرابلس و عفرین شده و به گفته مقامات امنیتی ترکیه در سال‌های اخیر پ ک ک و یگان‌های مدافع خلق بین این دو منطقه امن مستقر شده‌اند و به عفرین و جرابلس نفوذ می‌کنند. از این رو ترکیه به دنبال حمله به منطقه بین عفرین و جرابلس است تا پروژه یکپارچه سازی را میسر سازد. البته این طرح، دشواری‌ها و هزینه‌های بسیار زیادی برای ترکیه خواهد داشت؛ به ویژه اگر روس‌ها تجهیزات نظامی خود را در اختیار کردها یا دولت اسد قرار دهند. در نتیجه ترکیه بیشترین درگیری را با روسیه، آمریکا، نیروهای کرد و دولت اسد خواهد داشت.
ترکیه در گذشته با انجام “عملیات چشمه صلح” در شرق رود فرات، «راس العین و تل ابیض» را تحت کنترل خود گرفته است. عین العرب موسوم به کوبانی بین تل ابیض و جرابلس، تحت کنترل پ.ک.ک و یگان‌های مدافع خلق قرار دارد. بنابراین بین رأس العین و دجله نیز یک خلاء امنیتی وجود دارد. ترکیه می‌خواهد با از بین بردن خلاء امنیتی در این منطقه، کریدور امنیتی از دجله تا ادلب در شمال سوریه ایجاد کند.
در رویکرد حداکثری، ترکیه به دنبال افزایش فشار به دولت اسد و زمینه‌سازی برای ایجاد تغییرات در مرکز و جنوب سوریه است. حمایت از نیروهای مخالف اسد پروژه مشترک ترکیه و رژیم اسرائیل است که در سفر جدید چاووش اوغلو به تل‌آویو مورد توافق قرار گرفت. حمایت جدی امارات متحده عربی و تا حدودی عربستان از گفتگوهای ترکیه- رژیم اسرائیل در خصوص آینده سوریه خبر از ائتلافی نانوشته برای اعمال فشار بیشتر به بشار اسد و نیروهای ایرانی مستقر در سوریه دارد. لازم به ذکر است که این پروژه قرار است در صورت تامین هدف اول یعنی تکمیل کریدور امنیتی در شمال سوریه عملیاتی شود و مهمتر از همه به صورت نیابتی توسط جریان‌های مخالف دولت اسد به اجرا در خواهد آمد و به دلیل منافع ایران در مرکز و جنوب، ترکیه مستقیما عملیاتی انجام نخواهد داد.
این در شرایطی است که آمریکای بایدن در شرایط فعلی حضور جدی در منطقه ندارد و حملات رژیم اسرائیل به مواضع گروه‌های حامی اسد و به ویژه حزب الله در سال‌های اخیر بیش از پیش افزایش یافته است. آنتونی بیلینکن، وزیر خارجه آمریکا در مورد عملیات برنامه‌ریزی شده در شمال سوریه، به ترکیه گوشزد کرده که نمی‌خواهیم چیزی را ببینیم که تلاش‌های ما را به خطر می‌اندازد. لذا با توجه به مخالفت روسیه و آمریکا با عملیات ترکیه علیه نیروهای پ ک ک در سوریه، احتمال تعویق عملیات پرهزینه و خطرآفرین برای دولت ترکیه و یا محدود شدن آن به مناطق محدود و خاص زیاد است.
