اجزای کابینه ائتلافی

شامگاه روز چهارشنبه 12 خرداد، «یائیر لاپید» رهبر 57 ساله حزب راست میانه «یش عتید» به «رووِن ریولین» رئیس رژیم صهیونیستی اطلاع داد که بدون مشارکت نتانیاهو و با موافقت رهبران 7 حزب دیگر آماده تشکیل کابینه ائتلافی است. لاپید در نامه‌ای خطاب به ریولین نوشته است: «هر آنچه در توان دارد برای متحد و یکپارچه‌سازی تمام بخش‌های جامعه اسرائیلی به کار می‌گیرد».

کابینه جدید متشکل از احزاب زیر تشکیل خواهد شد و حالت چرخشی خواهد داشت: 1- حزب راست‌گرای «یش عتید» به رهبری «یائیر لاپید» که دارای سابقه روزنامه‌نگاری، نویسندگی، مجری تلویزیون و گوینده خبر است؛ 2- حزب راست‌گرای «یمینا» به رهبری «نفتالی بنت» که از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ وزیر آموزش اسراییل و از ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ به‌عنوان وزیر دفاع اسرائیل بوده است؛ 3- حزب نوبنیاد «امید تازه» به رهبری «گیدئون سار» از اعضای پیشین حزب لیکود که به تندروی مشهور است؛ 4- حزب «اسرائیل خانه ما» به رهبری «آویگدور لیبرمن» که شهرک‌نشینان را نمایندگی می‌کند؛ 5- حزب «کارگر» به رهبری سپهبد «بنی گانتس» که از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵، فرماندهی ستاد کل نیروهای دفاعی اسرائیل را به عهده داشت؛ 6- ائتلاف «لیست متحد عرب» به رهبری «منصور عباس» رئیس حزب «رعام»؛ 7- حزب «آبی و سفید» به رهبری گانتس و لاپید که جمعی از نظامیان سیاستمدار صهیونیستی از جمله موشه یعلون و گبی اشکنازی نیز آن‌ها را همراهی می‌کنند؛ 8- حزب سوسیال دموکراتیک «میرتس» به رهبری «زهاوا گال».

بر طبق توافقی که میان رهبران هشت حزب صورت گرفته است، پست نخست‌وزیری به‌صورت دوره‌های‌ 2 ساله میان «نفتالی بنت» و «یائیر لاپید» خواهد چرخید.

چشم‌انداز کابینه ائتلافی

تشکیل کابینه ائتلافی در رژیم صهیونیستی اگرچه در ظاهر یک اقدام مؤثر برای از بین بردن موانع داخلی و سیاسی پیش روی تشکیل دولت در اسرائیل تلقی می‌شود، اما نباید آن را به معنای پایان و یا حل‌وفصل مشکلات سیاسی در درون رژیم جعلی اسرائیل تلقی نمود.

باید توجه داشت، ائتلاف هشت‌گانه‌ای که با گردهمایی به تشکیل کابینه جدید اقدام نموده‌اند، تنها در یک موضوع اشتراک نظر دارند و آن کنار گذاشتن نتانیاهو از نخست‌وزیری است. به بیان ساده‌تر «پایان زمامداری نتانیاهو» مخرج مشترک ائتلاف مذکور است که متشکل از یک جمع ناهمگون و بعضاً متعارض از احزاب میانه‌رو، راست میانه، چپ، سوسیال‌دموکرات و عجیب‌تر از همه یک حزب از اعراب است! اینکه هیچ‌گونه سنخیت یا دیدگاه مشترکی بین طرفداران یائیر لاپید یا نفتالی بنت یا بعضی احزاب دیگر وجود ندارد، موضوعی است که می‌تواند چالش‌های عمده‌ای را در پیش روی دولت چرخشی رژیم صهیونیستی قرار دهد.

چالش دیگری که وجود دارد حمایت 120 عضو کنست (مجلس رژیم صهیونیستی) از دولت ائتلافی است. هنوز به طور قطعی و شفاف مشخص نیست که آیا اکثریت اعضای کنست از کابینه ائتلافی لاپید – بنت حمایت به عمل خواهند آورد یا نه. شایان ذکر است حزب «لیکود» به رهبری نتانیاهو بااینکه در تشکیل کابینه ناموفق شد، اما در انتخابات ماه مارس توانست بیشترین نماینده را به کنست روانه کند! این، یک زنگ خطر برای کابینه ائتلافی است که در صورت در اختیار گرفتن قدرت هم می‌تواند با چالش‌هایی روبرو باشد.

چالش بعدی مربوط به مواضع تندی است که نتانیاهو در قبال کابینه ائتلافی دارد. نتانیاهو در واکنش به تشکیل کابینه ائتلافی، آن را «تقلب قرن» نامیده است. درصورتی‌که نتانیاهو که به یک اپوزیسیون تبدیل شده است، به مخالفت خود با کابینه ائتلافی ادامه دهد، ممکن است در ماه‌های آینده شاهد بروز بحران‌های سیاسی دیگری باشیم. در این زمینه روزنامه «اسرائیل هیوم» با انتشار گزارشی به این مسئله پرداخته و خطاب به صهیونیست‌ها نوشته است «آماده جنگ داخلی باشند!»

رویکرد محور مقاومت به کابینه جدید

کنار گذاشتن نتانیاهو از نخست‌وزیری و تشکیل کابینه ائتلافی، هیچ تغییری در رویکردهای ضد صهیونیستی محور مقاومت اسلامی و فلسطینیان ایجاد نمی‌کند. اگرچه ممکن است کابینه جدید (که روند شکل‌گیری آن خالی از چالش و مانع نیست) در صورت استقرار بتواند در حوزه مسائل داخلیِ رژیم اشغالگر قدس، رویکردها و تدابیر متفاوتی نسبت به نتانیاهو داشته باشد، اما در مواجهه با مسئله فلسطین و گروه‌های مقاومت دقیقاً همان راهبردها و سیاست‌هایی را در دستور کار قرار خواهد داد که در دوره نتانیاهو و قبل‌تر از او وجود داشت. نفتالی بنت که قرار است در قالب کابینه چرخشی قدرت در سرزمین‌های اشغالی را به دست گیرد، از حامیان بزرگ شهرک‌سازی‌های صهیونیستی و مخالف سرسخت تشکیل کشور فلسطینی است. او در سال ۲۰۱۲ در مورد تشکیل کشور فلسطینی گفته بود: «هر کاری از دستم بر بیاید انجام خواهم داد تا اطمینان حاصل کنم که آن‌ها هرگز کشوری نخواهند داشت». به عقیده وی صحبت از اشغال کرانه باختری توسط اسرائیل اشتباه است زیرا هرگز یک کشور فلسطینی وجود نداشته است. سال گذشته نیز پس از ترور محسن فخری زاده در ایران گفت که نمی‌داند مسئول این حادثه کیست اما «جهان بدون او [محسن فخری زاده] جای امن‌تری است». وی چند ماه پیش از آن در جریان کارزار انتخاباتی خود وعده داده بود که نیروهای ایران را ظرف یک سال از سوریه بیرون خواهد راند و این کشور را برای تهران تبدیل به «ویتنام» خواهد کرد. او همچنین خواستار «جنگ سرد» کشورش با ایران شده بود و گفته بود که تهران مسئول «۷۰ درصد از مشکلات امنیتی اسرائیل» است.

مواضع، سیاست‌ها و اقدامات رژیم صهیونیستی در برابر همه مسائل اساسی و بنیادی فلسطین با تغییر هویت و چینش ساختار دولت در سرزمین‌های اشغالی تغییر نمی‌کند. تمام احزابی که در تشکیل کابینه جدید رژیم غاصب مشارکت دارند بر سر اینکه شهر قدس (بخش غربی اشغالی سال ۱۹۴۸ و بخش شرقی اشغالی سال ۱۹۶۷) پایتخت ابدی اسرائیل است و یهودی‌سازی و شهرک‌سازی در فلسطین باید استمرار داشته باشد و فلسطینیان حق تشکیل کشور مستقل فلسطینی و برخوردار از حاکمیت کامل بر مناطق کرانه باختری رود اردن، نوار غزه و با مرکزیت قدس شریف ندارند، متفق‌القول هستند.

بنابراین رویکرد گروه‌های مقاومت فلسطینی و به‌طورکلی جبهه مقاومت اسلامی نسبت به کابینه جدید همانی است که جنبش مقاومت اسلامی (حماس) به‌طور صریح، شفاف و قاطع آن را اعلام کرد: «هویت هر دولت آتی در اسرائیل ماهیت نزاع با این رژیم اشغالگر را تغییر نخواهد داد. این‌یک رژیم اشغالگر است که باید در مقابل آن مقاومت کرد».

نکته پایانی

تغییرات ساختاری و اجرایی در درون رژیم اشغالگر قدس نمی‌تواند خلل یا تأثیری درروند و ماهیت مبارزات ضد صهیونیستی محور مقاومت و گروه‌های مبارز فلسطینی داشته باشد. آزادسازی قدس شریف از اشغال و پایان بیش از 7 دهه تجاوز و اشغالگری، هدف نهایی تمام گروه‌های مقاومت اسلامی در فلسطین است. تعیین سرنوشت مردم فلسطین از طریق برگزاری رفراندوم که جمهوری اسلامی ایران در نوامبر 2019 طرح آن را پیشنهاد و در دبیرخانه سازمان ملل متحد به ثبت رساند، مکانیسم اساسی و زیربنایی تحقق این هدف عالی است؛ همان‌طور که رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز بیان داشت: «از همه مردم فلسطینی‌الاصل، نه آن‌که مال فلان کشور است و آمده در منطقه‌ فلسطین ساکن شد، آن‌که اهل فلسطین است و از هر مذهبی ــ چه مسلمان، چه مسیحی، چه یهودی؛ چون بعضی از فلسطینی‌ها مسلمان‌اند، بعضی مسیحی‌اند، بعضی یهودی‌اند ــ نظرخواهی بشود و نظامِ موردقبول آن‌ها سرِ کار بیاید و آن نظام بر تمام سرزمین فلسطین حکومت کند».