لیندا توماس-گرینفیلد نماینده‌ی آمریکا در سازمان ملل در توجیه این مخالفت که با استقبال گابی اشکنازی وزیر خارجه اسراییل نیز همراه بود، اعلام کرد «دولت آمریکا به تلاش‌های دیپلماتیک خود برای پایان دادن به جنگ جاری میان اسراییل و حماس ادامه می‌دهد.» جن ساکی، سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید نیز از رویکرد دولت بایدن به درگیری اخیر دفاع کرد و ابراز داشت که ایالات متحده «با استفاده از دیپلماسی بی‌سروصدا و فشرده» قصد دارد به شکل موثرتری به پایان خشونت­‌ها کمک کند.

بی­‌تردید ایالات متحده حامی اسراییل است و هر تلاشی برای محکومیت اسراییل در سازمان ملل با وتوی آمریکا مواجه می­‌شود. در بحران اخیر نیز سیاست جو بایدن همان سیاست اوباماست. بایدن 7 سال پیش معاون اوباما بود که موشک‌­های هلفایر مخصوص بالگرد را تحویل اسراییل داد تا در عملیات اسراییل موسوم به «عملیات تیغه محافظ» یا «ایتان» بر ضد غزه در 2014 به کار گیرد. این در حالی بود که باراک اوباما در مجامع عمومی، اسراییل را به برقراری آتش بس دعوت می­کرد. امروز هم بایدن در کسوت رئیس­‌جمهور آمریکا، از یک طرف طی یک معامله تسلیحاتی بزرگ، موشک‌­های نقطه زن را به اسراییل واگذار می­کند و از طرفی دائما اسراییل را به آتش بس فرا می­‌خواند. اینجاست که هدف آمریکا از این سیاست یک‌طرفه به نفع رژیم‌صهیونیستی عیان می‌شود.

از سوی دیگر سیاست بایدن در آغاز تصدی ریاست جمهوری، برقراری موازنه در منطقه غرب آسیا میان ایران، اعراب و اسراییل بود. با این حال بایدن در بحران اخیر بیش از آنچه انتظار می­رفت جانب اسراییل را گرفته و در میانه مذاکره با نتانیاهو برای آتش بس، قویا بر «حق دفاع مشروع اسراییل» تاکید کرده است. این موضوع حتی انتقاد سناتورهای دموکرات برای نادیده گرفتن حقوق فلسطینیان را در پی داشت.

رویکردهای ایالات متحده در قبال بحران اخیر، سبب شده تا هرگونه امید نسبت به کنش‌گری فعال سازمان ملل – نهادی که تحت نفوذ مستقیم ایالات متحده قرار دارد – در راستای احقاق حق مردم فلسطین رنگ ببازد. اساسا ساختار سازمان ملل متحد به شیوه­ای کاملا تبعیض‌­آمیز و مبتنی بر منافع کشورهای پیروز جنگ جهانی دوم شکل یافته است؛ از سویی نباید از نظر دور داشت که همین سازمان، تقریبا سه سال پس از تاسیس در 29 نوامبر 1947 به تاسیس رژیم‌­صهیونیستی رای داد؛ رژیمی که به گفته اداره مرکزی آمار فلسطین از 1948 تا کنون بیش از100 هزار عرب و فلسطینی را از بین برده و همچنان در سکوت مجامع بین‌­المللی به اقدامات ضدبشری خود ادامه می­دهد. این رژیم تنها در سال 2020 بیش از۵۹۰ منزل فلسطینی را تخریب یا تصرف و ۶۹۰ نفر از آن‌ها را در راستای پروژه یهودی­‌سازی آواره کرده است. بحران 2021 نیز از آثار چنین سیاستی است؛ تخلیه منطقه عربی شیخ جراح در قدس شرقی به ناآرامی­‌های کم­‌سابقه میان اعراب 1948 و کرانه باختری با صهیونیست‌­ها منجر شد که تا کنون یک جنگ یازده روزه میان حماس و رژیم‌­صهیونیستی را در پی داشته است.  از سوی دیگر پروژه‌­های شهرک‌سازی غیرقانونی این رژیم همچنان ادامه دارد و تلاش برای الحاق بخش‌هایی از کرانه غربی – که موقتا برای کسب منافع حاصل از معاهده صلح ابراهیمی با اعراب مسکوت گذاشته شده- در آینده بار دیگر از سر گرفته خواهد شد. این موارد تنها بخشی از اقداماتی است که رژیم صهیونیستی برخلاف اهداف و اصول سازمان ملل مرتکب شده و هیچ‌­گونه واکنشی از سوی این سازمان در پی نداشته است. انفعال سازمان ملل به ویژه شورای امنیت که مسئول حفظ صلح و امنیت بین‌المللی است به خصوص در سال‌های اخیر، به پاک‌سازی نژادی نظام­‌مند علیه فلسطینیان و یهودی‌سازی مستمر در منطقه دامن زده است. اما باید این نکته را در نظر داشت که سکوت شورای امنیت در قبال تغییر بافت جمعیتی و هویتی قدس تبعاتی به مراتب سخت­‌تر از بحران کنونی در پی خواهد داشت.