شورای راهبردی آنلاین-رصد: پس از آنکه هند و پاکستان هر دو پاسخ‌های نظامی خود به اقدامات واقعی یا مفروض طرف مقابل را در کشمیر اجرایی کردند، خرد در قالب یک آتش‌بس بین آنها حاکم شده است. اگر این توافق پایدار بماند، از تشدید خصومت‌هایی که این دو رقیب را در سراشیبی تنش‌های فزاینده قرار داده بود، جلوگیری خواهد نمود.
شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: با توجه به تعلیق در روند مذاکرات چند هفته‌ای روسیه و آمریکا در خصوص پایان دادن به جنگ اوکراین، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا در عمل نتوانست در بازه زمانی که انتظار داشت به جنگ اوکراین پایان دهد؛ به خصوص که خواسته‌های ترامپ برای پایان دادن به این جنگ، شوک زیادی را در میان رهبران اروپایی و دولت اوکراین ایجاد و در عمل منافع و شرایط سیاسی و اقتصادی آنها را در این مذاکرات نادیده گرفته بود.
شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: دعوت از احمد الشرع، رئیس دولت سوریه برای حضور در اجلاس سران عرب، پیامی از سوی دولت عراق به جهان عرب است که بغداد در پی ایفای نقشی محوری در بازسازی روابط عربی و کاهش تنش‌های منطقه‌ای است. اما به نظر می‌رسد که مسیر پیش روی بغداد چندان ساده نخواهد بود. دعوت از رئیس موقت سوریه که با میانجی‌گری شیخ تمیم بن حمد آل ثانی، امیر قطر، و دیدار اولیه السودانی با الشرع در دوحه در فوریه ۲۰۲۵ تسهیل شد، نشان‌دهنده عزم عراق برای میانجی‌گری در مناقشات منطقه‌ای است.
شورای راهبردی آنلاین-رصد: پس از آنکه هند و پاکستان هر دو پاسخ‌های نظامی خود به اقدامات واقعی یا مفروض طرف مقابل را در کشمیر اجرایی کردند، خرد در قالب یک آتش‌بس بین آنها حاکم شده است. اگر این توافق پایدار بماند، از تشدید خصومت‌هایی که این دو رقیب را در سراشیبی تنش‌های فزاینده قرار داده بود، جلوگیری خواهد نمود.
شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: با توجه به تعلیق در روند مذاکرات چند هفته‌ای روسیه و آمریکا در خصوص پایان دادن به جنگ اوکراین، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا در عمل نتوانست در بازه زمانی که انتظار داشت به جنگ اوکراین پایان دهد؛ به خصوص که خواسته‌های ترامپ برای پایان دادن به این جنگ، شوک زیادی را در میان رهبران اروپایی و دولت اوکراین ایجاد و در عمل منافع و شرایط سیاسی و اقتصادی آنها را در این مذاکرات نادیده گرفته بود.
شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: دعوت از احمد الشرع، رئیس دولت سوریه برای حضور در اجلاس سران عرب، پیامی از سوی دولت عراق به جهان عرب است که بغداد در پی ایفای نقشی محوری در بازسازی روابط عربی و کاهش تنش‌های منطقه‌ای است. اما به نظر می‌رسد که مسیر پیش روی بغداد چندان ساده نخواهد بود. دعوت از رئیس موقت سوریه که با میانجی‌گری شیخ تمیم بن حمد آل ثانی، امیر قطر، و دیدار اولیه السودانی با الشرع در دوحه در فوریه ۲۰۲۵ تسهیل شد، نشان‌دهنده عزم عراق برای میانجی‌گری در مناقشات منطقه‌ای است.
آمریکا اخیراً قراردادی با کردهای شمال سوریه برای خرید نفت این کشور به امضا رسانده است؛ مسئله‌ای که با واکنش ایران روبرو شد و سید عباس موسوی، سخنگوی وزارت امور خارجه امضا این قرارداد نفتی را اقدامی خلاف قوانین بین‌الملل و ناقض اصل حاکمیت ملی و تمامیت ارضی سوریه ارزیابی و محکوم کرد. همچنین طی ماه‌های اخیر و با توجه به افزایش فشارها علیه آمریکا برای خروج از خاک عراق و تشدید حملات به پایگاه‌های آمریکایی توسط نیروهای مقاومت، ارتش آمریکا، نیروهای ائتلاف را از تعدادی از پایگاه‌های نظامی خارج کرده و در چند پایگاه بزرگ‌تر متمرکز کرده است.
به‌موازات این اتفاقات، تحرکات آمریکا در مناطق کردستان عراق نیز افزایش یافته و به نظر می‌رسد آمریکا در حال تغییر سیاست خود برای حضور بلندمدت در خاک عراق از طریق سرمایه‌گذاری بیشتر در مناطق کردنشین شمالی عراق است. حال این پرسش مطرح است که نگاه آمریکا به اکراد سوریه و عراق در برهه فعلی چیست و چه اهدافی را از نزدیکی به آنها دنبال می‌کند؟
درواقع نباید ازنظر دور داشت که در طول یکی دو دهه اخیر همواره آمریکایی‌ها از اکراد منطقه به‌عنوان ابزاری برای حضور خود در عراق و سوریه استفاده کرده‌اند. ازاین‌رو طی این مدت تلاش کرده‌اند که حضور خود را در اقلیم کردستان تثبیت کنند و به بهانه دفاع از کردها، موقعیت خودشان در سوریه را نیز تقویت کردند.
اما نهایتاً مشخص شد که این تلاش‌های آمریکا برای حمایت از کردها صورت نمی‌گیرد، بلکه آنها باهدف در اختیار گرفتن و غارت منابع نفتی و گازی سوریه دست به چنین اقداماتی زده‌اند. چون منطقه گازی و نفتی سوریه در منطقه سکونت کردها قرار دارد و لذا آمریکا در پوشش حمایت از اکراد در حال تلاش برای حضور خود در سوریه در آینده است. به‌بیان‌دیگر واشنگتن می‌خواهد با تثبیت موقعیت خود در سوریه سهمی در آینده این کشور داشته باشد.
تجربه نشان داده معمولاً زمانی که آمریکایی‌ها به اهداف خود دست پیدا می‌کنند، ابزاری که در این مسیر از آنها بهره برده‌اند را از بین می‌برند و در این مورد خاص اگر آمریکا به هدف خود برسد دیگر توجهی به خواسته‌های کردها نخواهد داشت. همین وضعیت را در اقلیم کردستان نیز شاهد بودیم که در آنجا آمریکایی‌ها در قبال موضوع رفراندوم به اکراد پشت کردند و یا در حین حمله داعش به اربیل نیز از آنها حمایت نکردند و تنها کشوری که از اربیل حمایت کرد جمهوری اسلامی ایران بود.
بنابراین آمریکا در کل منطقه اگر با گروهی یا کشوری طرح دوستی می‌ریزد، صرفاً برای آن است که به اهداف خود دست پیدا کند و از آنها فقط به‌عنوان ابزار موقت بهره می‌برد. در حال حاضر هدف آمریکا از حضور در مناطق کردی سوریه استخراج نفت و گاز است، اما مسئله اینجاست که آیا امکان عملی شدن این قرارداد وجود دارد و اگر عملی شود تا چه زمانی می‌تواند ادامه داشته باشد، زیرا شرایط منطقه بسیار حساس است و نمی‌توان این‌گونه برداشت کرد که اگر کردها بر یک منطقه تسلط دارند بتوانند از منابع و ذخایر آنجا هرگونه که می‌خواهند استفاده کنند؛ زیرا درنهایت بحث امنیت در این کشورها حرف نخست را می‌زند و اگر در مناطق کردنشین سوریه امنیت برقرار نباشد شرکت‌های آمریکایی نیز نمی‌توانند در آنجا برای استخراج نفت و گاز حضور داشته باشند.
به‌طورکلی در منطقه شرایط امنیتی ناپایداری حاکم است و نه کردها و نه هیچ گروه و کشور دیگری نمی‌تواند به شرکت‌های آمریکایی تضمین بدهد که با آرامش به استخراج نفت و گاز بپردازند. البته چنین قراردادی فقط ارزش اقتصادی برای آمریکا ندارد و اهداف سیاسی و ژئوپلیتیکی نیز در بستر آن نهفته است. این قرارداد نفتی کارت‌های کردهای سوریه برای مذاکرات آتی با دولت سوریه را افزایش می‌دهد و باقدرت گرفتن احتمالی کردها در ساختار قدرت سوریه، آمریکا نیز می‌تواند اهداف سیاسی خود را در این کشور دنبال کند.
همچنین در خصوص مواضع کردها در قبال اقدامات آمریکا نیز باید گفت که در این‌گونه مواقع متأسفانه کردها مجبور به همکاری با آمریکا می شوند. این در حالی است که درنهایت نیز کردها نمی‌توانند خواسته‌های خود را محقق سازند و بهره لازم را از همکاری با آمریکا نخواهند برد.
بنابراین جای تأسف دارد که در مقطع فعلی کردهای سوریه به‌جای آنکه موقعیت خود را در آینده سیاسی این کشور تثبیت کنند روی وعده‌ووعیدهای ایالات‌متحده سرمایه‌گذاری کرده‌اند. آن‌هم در شرایطی که مشخص نیست آینده حضور آمریکا در سوریه چگونه خواهد بود. طبیعتاً ازآنجایی‌که در آن منطقه جمعیت عرب‌نشین نیز حضور دارند، ادامه این روند باعث می‌شود که آنها نسبت به حضور آمریکا مخالفت خود را اعلام کنند. درنتیجه کردها شاید در کوتاه‌مدت منافع خود را از چنین همکاری‌هایی تأمین کنند، اما در بلندمدت این همکاری‌ها برایشان زیان آور خواهد بود.
در ادامه باید به این مسئله نیز توجه داشت که اگرچه دولت‌های مستقر در سوریه، عراق و حتی برخی دولت های منطقه مانند ایران با حضور آمریکا در منطقه و مناطق کردنشین مخالف هستند؛ لیکن مردم این کشورها باید نسبت به این حضور نارضایتی خود را اعلام و مقاومت کنند تا این شرایط پایان پذیرد.
اگر مردم منطقه راضی به حضور آمریکا نباشند طبیعتاً این کشور نمی‌تواند به‌راحتی و در بلندمدت در منطقه حضور داشته باشد.
گروه طراحی سمیر
0 Comments