جدیدترین مطالب
أحدث المقالات
ببینید | ابتکار جدید کره برای افزایش نرخ ازدواج در جوانان؛ راهاندازی قطار سریعالسیر!
دولت کره جنوبی قصد دارد با راهاندازی این قطار به جوانان کمک کند که محل زندگی خود را از شهرهای بزرگ به حومه ها ببرند؛ تا بتوانند با کاهش هزینههای مسکن و زندگی، پول لازم را برای ازدواج و فرزندآوری بهدست آوردند. البته در کنار موانع اقتصادی، دختران کرهای میگویند تمایلی به پذیرفتن وظایفی مادری ندارند./صداوسیما
حرکت محتاطانه چین برای تقویت روابط با افغانستان
بعد از اینکه یک توافق کلی بین پاکستان و چین مبنی بر طرح یک جاده – یک کمربند حاصل شد که براساس آن، چین حدود ۶۵ میلیارد دلار در پاکستان سرمایهگذاری کرد، بحث احداث یک جاده از قره قروم به کراچی و از کراچی به بندر گوادر که به جاده مکران مشهور است و چینیها آن را ساختهاند نیز مطرح شد. درواقع چینیها در حال ساخت یک بزرگراه از کاشغر مرکز ایالت سینکیانگ تا کشمیر و کراچی و از کراچی به گوادر هستند.
از طرف دیگر قرار است یک خط لوله گاز، نفت و خط آهن، گوادر را به کاشغر متصل کند. یعنی این طرحهایی که چین در منطقه اجرا میکند، چون بسیار گسترده است و حوزههای زیادی را در برمیگیرد، پاکستان را بسیار به چین وابسته میکند.
در همان زمان که بحث یک جاده-یک کمربند مطرح شد، این بحث پیش آمد که افغانستان در چارچوب پروژه بزرگی که مدنظر چینیها است، چه جایگاهی پیدا خواهد کرد؟ در زمان ریاست جمهوری حامد کرزی بود که مذاکرات جدی بین افغانستان و چین آغاز شد و معدن مس «عینک» را که بزرگترین معدن مس در افغانستان است، در اختیار چین قرار دادند. به اضافه اینکه قراردادهایی برای توسعه نفت و گاز منطقه شبرغان در شمال افغانستان بین کابل و پکن امضا شد.
در حقیقت چین با توجه به اینکه احساس میکند بر سر مسئله یک جاده – یک کمربند نوعی رقابت با آمریکاییها دارد، همچنین هنوز آمریکا در افغانستان حضور نظامی دارد و ممکن است خرابکاریهایی در توسعه مناسبات انجام دهد، در این راستا خیلی محتاط پیش میروند. هرچند قراردادهایی بین افغانستان و چین امضا شده، ولی پکن در عملیاتی کردن این قراردادها کمی تعلل کرده و منتظر است ببیند وضعیت آمریکا در افغانستان به کجا میانجامد. درواقع چینیها میخواهند هر زمان که وضعیت حضور آمریکا در افغانستان مشخص شد به صورت جدی وارد شوند و در این کشور سرمایهگذاری کنند، یعنی به همان شکلی که در پاکستان سرمایهگذاری انجام دادهاند.
بنابراین بحثی که به لحاظ ژئوپلیتیک وجود دارد این است که چینیها در برنامه خودشان نزدیک به ۵۵ کشور آسیایی، آفریقایی خاورمیانه و اروپایی را در طرح یک جاده – یک کمربند گنجاندهاند تا با سرمایهگذاریشان، توسعه در این مناطق را تقویت کنند.
در مورد افغانستان نیز همانطور که اشاره شد چینیها بسیار جدی هستند و سیاستهای مشخصی دارند، اما تا زمانی که آمریکاییها در افغانستان حضور دارند به نظر میرسد که پکن همچنان محتاطانه حرکت خواهد کرد.
در نهایت در خصوص اینکه چرا چین میخواهد همکاریهایش را با افغانستان به ویژه برای پیشبرد سرمایهگذاریهای اقتصادی به ویژه در طرح یک جاده – یک کمربند و بندر گوادر گسترش دهد، چند نکته حائز اهمیت است؛ نخست اینکه افغانستان منابع زیرزمینی زیادی دارد و چین به این منابع نیاز دارد؛ لذا یک سرمایهگذاری بلندمدت در این منطقه انجام خواهد داد.
مسئله دیگر اینکه چین و افغانستان در منطقه واخان ۵۶ کیلومتر مرز مشترک دارند و نگرانی عمده پکن این است که نهضت اسلامی ترکستان شرقی که در جنگ سوریه و عراق نیز دخالت داشتند و در کنار داعش قرار گرفته بودند، در حال انتقال به افغانستان هستند. این نیروها که بعضا بخشی از سرکردههای داعش بودند، اکنون در حال ورود به مناطقی هستند که به دره فرغانه راه دارد که در این صورت، هم منافع امنیتی روسیه و هم منافع امنیتی چین در خطر قرار میگیرد؛ لذا یکی دیگر از دلایل نزدیکی پکن به کابل این مسئله است که به نوعی تضمینی از گروه طالبان بگیرد که اگر این گروه (طالبان) در افغانستان به قدرت رسید، اجازه ندهد نیروی نهضت ترکستان شرقی از خاک افغانستان به طرف ایالت سین کیانگ برود و امنیت ملی چین را به خطر بیندازد. بنابراین چین در نزدیکی به افغانستان هم محاسبات سیاسی را مدنظر دارد و هم محاسبات اقتصادی و امنیتی.
0 Comments