بعد از گذشت دو هفته از شکست «محمدتوفیق العلاوی» در تشکیل کابینه و در آخرین‌مهلت قانونی ۱۵ روزه، «برهم صالح»، رئیس‌جمهور عراق رسماً «عدنان الزرفی» را مأمور تشکیل کابینه کرد. این اقدام برهم صالح پس‌ازآن صورت گرفت که کمیته هفت نفره گروه‌های سیاسی عراق در انتخاب نخست‌وزیر جدید و معرفی وی به رئیس‌جمهوری این کشور ناکام ماند و «ائتلاف سائرون» به رهبری مقتدی صدر اختیار تعیین و معرفی نخست‌وزیر جدید را به برهم صالح واگذار کرد.

معرفی عدنان الزرفی به‌عنوان مأمور تشکیل کابینه در حالی صورت گرفت که پیش از آن رسانه‌های عراقی اعلام کرده بودند که برهم صالح، رئیس‌جمهور عراق قصد دارد که «نعیم السهیل» را مأمور تشکیل دولت انتقالی عراق کند؛ اما برهم صالح راه دیگری را برگزید و با انتخاب عدنان الزرفی عضو «فراکسیون النصر» به رهبری حیدر العبادی، نخست‌وزیر سابق، پای در راه پرسنگلاخی نهاد. هرچند که برخی از گزارش‌ها، حاکی از آن است که انتخاب الزرفی در جلسه‌ای با حضور مدحت المحمود، رئیس دادگاه عالی فدرال، فائق زیدان، رئیس شورای عالی قضایی و محمد الحلبوسی رئیس مجلس صورت گرفته است؛ ولیکن احزاب، گروه‌ها و بسیاری از شخصیت‌های عراقی، از همین ابتدا مخالفت صریح خود را با نخست‌وزیری الزرفی اعلام کرده‌اند.

مخالفت‌هایی که تنها از گرایش‌های حزبی و اختلاف دیدگاه‌های سیاسی سرچشمه نمی‌گیرد، بلکه ویژگی‌ها و عملکرد شخصی عدنان الزرفی نقش اصلی را در شکل‌گیری این مخالفت‌ها دارد.

الزرفی در سه مقطع استاندار نجف بوده (سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵ و ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ و ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵) و در هر مرحله، کارنامه نامطلوبی در عرصه‌های اجتماعی، مذهبی و سیاسی از خود بجا گذاشته است؛ چنانکه در جریان اعتراض‌های اخیر خیابانی به‌عنوان یکی از چهره‌های تحریک‌کننده و همسو با سیاست‌های خارجی (آمریکا و عربستان) ارزیابی شده است.

درواقع شاید به همین دلیل هم است که جواد الطلیباوی از رهبران جنبش عصائب اهل الحق نامزدی عدنان الزرفی به ریاست دولت انتقالی عراق را توطئه‌ای علیه محور مقاومت توصیف کرده و با توجه به سوابق نامطلوب الزرفی پیش‌بینی کرده است که مجلس عراق به کابینه وی رأی مثبت نخواهد داد.

در این بین علاوه بر مخالفت احزاب داخلی و اهدافی که آن‌ها در این عرصه دنبال می‌کنند، نفوذ کنشگران منطقه‌ای را نیز باید ازجمله عوامل تأثیرگذار بر روند تشکیل کابینه در عراق دانست. کنشگرانی که بنا به تجربه در روند تشکیل دولت در عراق نقشی پررنگ ایفا می‌کنند و عدم رضایت آن‌ها می‌تواند مانعی جدی در روند تشکیل کابینه الزرفی محسوب شود.

بااین‌حال همان‌طور که اشاره شد موانع موجود در صحنه سیاسی عراق، نقش مهم‌تری در جلوگیری از روند تشکیل کابینه الزرفی ایفا می‌کند. موانعی که ازیک‌طرف به طایفه‌گرایی در عراق و وابستگی‌های احزاب به آن بازمی‌گردد و از طرف دیگر به سوابق چند سال گذشته ائتلاف‌های حزبی عراق در موضع‌گیری راجع به مسائل داخلی و خارجی مربوط است. البته برخی از کارشناسان این‌گونه مناقشات حزبی و فلج‌کننده در عراق را ناشی از منافع هر یک از اولیای امور سیاسی این کشور در زدوبندهای مرتبط به آن تفسیر می‌کنند و بر این اعتقاد هستند که تشکیل کابینه در عراق منوط به تأمین منافع این اشخاص و احزاب تحت رهبری آن‌ها است. چنانکه تأمین نشدن خواسته‌های سیاسی و اقتصادی هر یک از ائتلاف‌های بزرگ سیاسی در عراق می‌تواند به‌عنوان مانعی جدی در راه تشکیل کابینه محسوب شود. بااین‌حال موضوع چگونگی موضع‌گیری نسبت به آمریکا و به‌ویژه موضع‌گیری درباره خروج نظامیان آمریکایی از این کشور، موضوع تازه‌ای است که بر روند معادلات سیاسی عراق تأثیر گذاشته و دسته‌بندی جدیدی را در بین ائتلاف‌های سیاسی موجود این کشور به وجود آورده است.

روشن است که در چنین وضعیتی دو تابعیتی بودن شخص الزرفی و تمایلات وی به همسویی با واشنگتن، مخالفت‌های برخی از ائتلاف‌ها و گروه‌های سیاسی در عراق را برمی‌انگیزد و احتمالاً مانع از تائید کابینه او در مجلس خواهد شد. لذا می‌توان گفت که سرنوشت «الزرفی» بهتر از سرنوشت «العلاوی» نخواهد بود و وی از هم‌اینک باید به ناکامی احتمالی خود در تشکیل کابینه بیندیشد.