جدیدترین مطالب
رقابت عربستان با امارات برای تبدیل شدن به قطب تجارت منطقهای
شورای راهبردی آنلاین-رصد: «امارات برای چندین دهه، از مرکزیت اقتصادی منطقه برخوردار بوده و سرمایهگذاران خارجی را جذب کرده است. با این حال، اخیراً عربستان تلاش خود را برای رقابت با دبی و معرفی خود به عنوان رهبر اقتصادی منطقه دوچندان کرده است. این رقابت میتواند روابط عربستان و امارات را تغییر و کل منطقه را تحت تاثیر قرار دهد.»

أحدث المقالات

رویکرد آمریکا برای جلوگیری از تشدید تنش میان چین و هند

دانیل اس. مارکی استاد روابط بینالملل مرکز مطالعات بینالملل پیشرفته دانشکده جان هاپکینز در تحلیلی که اندیشکده شورای روابط خارجی اروپا منتشر کرد، نوشت: دولت جو بایدن باید از فضای تنفسی که ابتکارات تنشزدایی اخیر فراهم کرده است برای سنجش دقیق شراکت راهبردی رو به رشد خود با هند به روشهایی که خطر تجدید تنشهای مرزی و درگیری احتمالی با چین را کاهش میدهد، استفاده کند.
راهبرد آمریکا باهدف رسیدن به تلفیق صحیحی از اولویتهای آمریکا – نهفقط بهبود شراکت آمریکا-هند، بلکه جلوگیری یا کاهش تشدید بحرانها میان چین و هند- باید پنج مؤلفه را در نظر داشته باشد.
اول، آمریکا باید برای کمکهایی اولویت قائل شود که توانایی هند را برای پیشبینی تحرکات نظامی چین و دفع آن، بدون ترغیب سرمایهگذاریهای مهم هند در قابلیتهای تهاجمی، بهبود میبخشد. اگرچه آمریکا و هند با یکدیگر در خصوص توافقات اساسی لازم برای بهبود تبادل اطلاعات مذاکره کردهاند، استقرار گسترده پایانههای ارتباطی امن و سازگار آمریکا میتواند ارائه بهموقع اطلاعات محرمانه و حساس جمعآوریشده از پلتفرمهای آمریکایی را بهبود بخشد.
دوم، آمریکا باید در نشستهای گفتوگوی سایبری آمریکا-هند یا در یک سازوکار جدید کاری، فرصتهای کمک به هند بهمنظور بهبود مقاومتش در برابر حملات سایبری چین را شناسایی کند. آمریکا باید تخصص فنی خود را با هند به اشتراک بگذارد.
سوم، برای تقویت توان هند بهمنظور مقابله و ایستادگی در برابر فشار اقتصادی بالقوه چین، آمریکا باید با هند و دیگر دولتهای همفکر، بهویژه استرالیا و ژاپن، برای شناسایی و تدوین یک راهبرد پاسخ چندجانبه هماهنگ همکاری کند. آنها باید نقاط ضعف خاص چین را در برابر محدودیتهای فنآوری، تجارت، دسترسی به بازار و تحریم شناسایی کنند. آنها باید برای اقدام به شکلی هماهنگ و به روشهایی برنامهریزی کنند که هزینههای فشار اقتصادی چین علیه هر یک از دولتها را بالا ببرد اما اقدامات آنها باید با تأخیر انجام شود و به پکن هشدار داده شود تا از تشدید ناخواسته اختلافات از طریق اقدامات قهری تلافیجویانه جلوگیری شود. درجایی که ممکن است، کشورهای کواد باید برنامههای بیشتری برای بهبود مقاومت هند در برابر فشار اقتصادی چین فراهم کنند.
چهارم، آمریکا باید به دنبال فرصتهای دیپلماتیک برای ارتقای خویشتنداری و از بین بردن موانع راهحل مسالمتآمیز مشاجرات میان چین، هند و پاکستان باشد. روابط سرد آمریکا-چین به معنای آن است که ابتکارات دیپلماتیکی که زمانی پذیرفتنی بود مانند گفتوگوی سهجانبه آمریکا-چین-هند در آیندهای قابل پیشبینی مطرح نیست. همچنین، واشنگتن باید با قاطعیت نگرانیهایش درباره خطرات مربوط به بحران تشدید تنش چین-هند را با پکن مطرح و بیان کند که ماهیت حمایتش از دهلی دفاعی خواهد بود. آمریکا باید از طریق دیپلماسی رسمی و پیگیری گفتگو میان کارشناسان چینی و آمریکایی درباره جنوب آسیا به دنبال درک بهتر اهداف خاص چین و ناامنیهای جنوب آسیا بهعنوان ابزاری برای پیشبینی بهتر واکنشهای احتمالی چین به سیاستها و تحولات در روابط هند-پاکستان باشد.
در رابطه با اسلامآباد، پاکستان نفوذ آمریکا را کاهش داده است اما ضعفهای اقتصادی دائمی پاکستان و تمایلش برای حفظ روابط با غرب اهرمی غیرمستقیم را برای آمریکا و مشوقهایی را برای پاکستان جهت پایبندی به آتشبس اخیر با هند از طریق کنترل شدید گروههای تروریستی مستقر در پاکستان فراهم میکند. دولت بایدن باید به استفاده از آن اهرم غیرمستقیم ادامه دهد. درعینحال باید پیشنهاد اسلامآباد برای مذاکره درباره ابتکارات جدید تقویت تجارت دوجانبه و سرمایهگذاری را بهعنوان ابزاری برای نشان دادن مزایای این شراکت بپذیرد.
در تبادلات دوجانبه با هند دیپلماتهای آمریکایی باید کار را با تأکید بر تمایل خود به شراکت راهبردی نزدیکتر آغاز کنند اما درعینحال روشهایی را که در آن رویارویی مسلحانه چین-هند اهداف واشنگتن در روابطش با دهلی را به خطر میندازد، روشن سازند. اظهارات علنی که بر تمایل آمریکا به کمک به هند در دفاع مستقل از خود در برابر تهدیدهای چین تأکید دارد باید با مذاکرات محرمانهای دنبال شود که در آن مقامات آمریکایی نگرانی خود را دراینباره بیان کنند که چطور سیاستهای هند میتواند به تنشهای منطقهای منجر شود. بهعلاوه، دولت بایدن باید تمایلش به خودداری از غافلگیریهای دیگر از جانب دهلی را که میتواند باعث دردسر با پکن و اسلامآباد شود، مشخص سازد.
درنهایت آمریکا باید سیاستگذاران خود را برای احتمال یک بحران جدید میان چین-هند در بهار یا تابستان آماده کند. دولت بایدن باید مقامات عالیرتبه را با هنجار جدید در تنشهای چین-هند از طریق جلسات توجیهی اطلاعاتی و در حالت ایده آل با مانور شبیهسازی برای تأکید بر شبکه مسیرهای احتمالی تشدید تنش که مناقشه مرزی چین-هند، تنشهای هند-پاکستان، مشاجرات دریایی، اقدامات تلافیجویانه اقتصادی و دیپلماتیک و حتی جنگ سایبری را به هم ربط میدهد، استفاده کند.
دولت بایدن علاوه بر ارتباط با همتایان هندی خود باید با مقامات دوره ترامپ مشورت نزدیک داشته باشند تا از تجارب آنها در بحرانهای چین-هند 2020 و هند-پاکستان 2019 استفاده کنند. آن مشورتها و مانورها باید به تدوین کتابی برای بحرانهای آتی چین-هند کمک کند که شامل تحرکات نظامی و اطلاعاتی و نیز گزینههای آمریکا برای هماهنگی پیامهای دیپلماتیک با هند به روشهایی باشد که توانش را برای مقاومت در برابر فشار چین افزایش دهد، شکیبایی را ترغیب کند و در را به روی یک تنشزدایی آبرومندانه باز کند.
0 Comments