جان واتربری در نقدی بر این کتاب که در نشریه فارن افرز منتشر شد، نوشت: ماهر در کنکاش خود درباره جهادگرایی سلفی به سطحی از شفافیت رسیده که شاید فقط شخصی همچون خود ماهر که زمانی از این تفکر پیروی می‌کرده، می‌تواند به آن دست یابد.
این کتاب از جهت تمرکزش بر الهیات نیز استثنایی محسوب می‌شود. گرچه ماهر کارشناس افراطی‌گرایی جهادی است، کمتر به انگیزه‌های جهادگرایان پرداخته و بیشتر توجه خود را به باورهای آنان معطوف کرده است.
جهادگرایی سلفی مبتنی بر پنج ستون دکترینال است که همراه با هم یک ایدئولوژی منسجم و استوار را ایجاد می‌کنند: جهاد (نبرد مقدس)، توحید، حکیمیه (حکمرانی مبتنی بر دین)، الولاء ولبراء (وفاداری به حقیقت الهی و رد ناراستی و تعدد خدایان) و تکفیر.
این عقیده افراطی گرچه خود را مبتنی بر اسلام نشان می‌دهد، اما جذبه و شیوع جهادگرایی سلفی بیش از همه به واسطه جنگ داخلی در الجزایر در دهه 1990 میلادی، تهاجم تحت رهبری آمریکا به عراق و تداوم اغتشاش در افغانستان شکل گرفته است.
درگیری بی‌پایان در سوریه نیز به تصفیه هر چه بیشتر و رشد این شکل از افراطی‌گرایی و نه مرگ آن خواهد انجامید.