باربارا اسلاوین در یادداشتی که وب سایت شورای آتلانتیک آن را منتشر کرد، نوشت: حمایت ایران از انتخاب مصطفی کاظمی به نخست وزیری (کسی که با آمریکا روابط خوبی دارد) ظاهرا بیانگر توافق وی برای مذاکره با واشنگتن در مورد وضعیت نیروهای نظامی است که هدف آن خروج بخش اعظم نیروهای آمریکایی مستقر در عراق است.
ماموریت آمریکا ظاهرا جلوگیری از ظهور مجدد داعش و آموزش نیروهای مسلح عراق است. با این حال، آمریکا تداوم حضور خود در این کشور را به خاطر نقض توافق 2008 وضعیت نیروهای نظامی به مخاطره انداخته است. آمریکا شبه نظامیان شیعه را در خاک عراق هدف قرار داد. اگرچه این اقدامات آمریکا بواسطه دفاع از منافع آمریکایی‌ها و پیشگیری از حملات احتمالی آینده توجیه شد، اما ترور بی‌سابقه یک فرمانده ارشد ایرانی در کشوری خارجی یک درگیری جدی محسوب می‌شد.
ترور سردار سلیمانی در نزدیکی بغداد (در حالی که وی قصد دیداری رسمی با مقامات عراقی داشت) عراق را در وضعیتی غیرقابل کنترل قرار داد. عراق قادر به رویگردانی از همسایه قدرتمند خود نیست که با آن 1400 کیلومتر مرز مشترک دارد و دارای روابط عمیق با گروهای نظامی عراق است. در صورت اجبار، عراق به جای آمریکا ایران را انتخاب می‌کند بنابراین، وادار کردن بغداد به این انتخاب به نفع آمریکا نیست.
در عین حال که تهران به دنبال خروج نیروهای آمریکا از عراق بوده است، اما تا زمانی که آمریکا به توافق هسته ای 2015 پایبند بود، درگیری چندانی میان شبه نظامیان شیعه مورد حمایت ایران با نیروهای آمریکا در عراق صورت نگرفت. اوضاع هنگامی رو به وخامت گذاشت که آمریکا سال 2018 به‌طور یکجانبه از این توافق خارج شد و سال 2019 صادرات نفتی ایران را کاملا تحریم کرد. این امر باعث آغاز مجموعه ای از درگیری‌های تلافی‌جویانه میان ایران و آمریکا در خلیج فارس و عراق شد که سرانجام آمریکا در حملات پهپادی اوایل 2020 سردار سلیمانی و چند عراقی ازجمله ابومهدی المهندس، فرمانده شبه نظامیان کتائب حزب الله و معاون فرمانده نیروهای حشدالشعبی در مبارزه با داعش را هدف قرار داد. در پی این حمله، پارلمان عراق قطعنامه‌ای برای خروج نیروهای آمریکایی به تصویب رساند.
پس از سرنگونی ناخواسته هواپیمای غیرنظامی اوکراینی، تنش‌ها تاحدی فروکش کرد. شیوع کرونا ویروس در ایران و همسایگان آن نیز باعث انحراف توجه از تنش‌های ایران-آمریکا شد. با این حال، تصمیم به ترور سردار سلیمانی و ابومهدی المهندس اقدامی افراطی در تحریک ایران بوده و حضور نظامی بلندمدت آمریکا در عراق را بسیار دشوار کرده است.
حفظ نفوذ آمریکا در عراق هنوز هم امکان‌پذیر است. پیشبرد چنین هدفی از طریق تلاش برای کاهش تنش با ایران و جلوگیری از تنش با گروه‌های مورد حمایت ایران در عراق بدون تحقیر سیاستمداران و نقض حاکمیت عراق، ممکن خواهد شد.
در حالت ایده‌آل، آمریکا باید در سیاست «فشار حداکثری» خود علیه ایران تجدیدنظر کند که تا کنون به اهداف خود نرسیده و نخواهد رسید. فشار بیشتر باعث جنگ یا افزایش مخالفت افکار عمومی ایران با آمریکا و یا هردو خواهد شد.
در عین حال، آمریکا می‌تواند از همه‌گیری کرونا ویروس به عنوان فرصتی برای ابراز حسن نیت در قبال ایران استفاده کند. همچنین، باید با دریافت وام اضطراری درخواستی ایران از صندوق بین‌المللی پول موافقت شود و این کشور برای تجهیزات پزشکی به درآمدهای بلوکه شده خود در بانک‌های خارجی دسترسی داشته باشد.
با این حال، حتی اگر هیچ پیشرفت واقعی در روابط ایران-آمریکا اتفاق نیفتد، بازهم باید عراق را از این خصومت‌ها کنار کشید. این امر آمریکا را به کاهش نیروهای خود در عراق و محدودسازی نقش نیروهای باقی مانده به عملیات مقابله با داعش و آموزش مجبور خواهد ساخت. در چنین شرایطی، شبه‌نظامیان عراقی نیز حمله خود به اهداف آمریکایی را کاهش خواهند داد و با حمایت ایران کاظمی از بخت برپایی دولتی جدید برخوردار خواهد شد.
از سال 2003، با توجه به همبستگی دیرینه ایران با شیعیان و کردهای عراقی مخالف صدام حسین، اتفاق چندانی در سیاست عراق بدون نقش ایران روی نداده است. آمریکا به خاطر اعتقاد برخی در دولت این کشور به تغییر نظام در ایران، فرصت همکاری با تهران و یا حداقل اجتناب از خصومت را از دست داده است. اشتباهات مضاعف آمریکا، عراق را به نزاع فرقه ای سوق داده و توانایی ایران برای نفوذ در تحولات سیاسی عراق را افزایش خواهد داد.
آمریکا می‌تواند عراق را از منازعه خود با ایران مصون نگه دارد و حفظ نوعی روابط سازنده عراق با آمریکا را برای سیاستمداران، بازرگانان و مقامات امنیتی هموار سازد. مداخله آمریکا در عراق به قیمت جان هزاران آمریکایی و ده‌ها هزار عراقی و همچنین میلیاردها دلار مالیات دهندگان آمریکا تمام شده است. آمریکا باید به خاطر ایثار و فداکاری همه افراد در همه طرف‌ها، راهی شرافتمندانه برای خروج بخش اعظم نیروهای نظامی خود پیدا کند. در غیر این صورت، اعتبار و نفوذ آمریکا در سراسر منطقه به نفع ایران، روسیه و چین به تحلیل خواهد رفت.
