پیتر دیکنسون در مطلبی که شورای آتلانتیک منتشر کرد، نوشت: تبادل زندانی در 16 آوریل در شرق اوکراین سومین دور از تبادل زندانی بین مسکو و کی‌یف از زمان انتخاب ولودیمیر زلنسکی به عنوان رئیس جمهور اوکراین بود. البته برخلاف دو دور قبلی تبادل زندانی، دور سوم همراه با سروصدا و هیاهو نبود. درعوض، سؤالاتی در مورد هویت زندانیان مبادله‌شده و ناخرسندی نسبت به دسترسی محدود رسانه‌ها وجود داشت.

این رویداد بی‌سروصدا بیانگر کم‌رنگ شدن امید به موفقیت در جنگ شش ساله اعلام‌نشده بین روسیه و اوکراین بود. پیروزی زلنسکی در آوریل 2019، بیش‌تر مرهون وعده‌های وی برای برقراری صلح در اوکراین بود، اما بعد از گذشت یک سال از تلاش‌های بی‌فایده، به‌طور فزاینده‌ای مشخص شده است که روسیه قدرت پایان بخشیدن به جنگ در شرق اوکراین را دارد. البته معلوم نیست که آیا روسیه به دنبال صلح است یا نه.

از زمانی که زلنسکی شرکت در انتخابات ریاست جمهوری را اعلام کرد، به‌طور مستمر پایان جنگ با روسیه را به عنوان اولویت اول ریاست جمهوری‌اش برشمرد. وی حداقل بر روی کاغذ بخت خوبی برای دست‌یابی به این هدف داشت.

ولودیمیر زلنسکی از زمان به دست‌ گرفتن قدرت در اوکراین بر پایان دادن به درگیری با روسیه و برقراری صلح متمرکز بوده است. رویکرد متمرکز وی بر یک موضوع، یعنی پایان دادن به جنگ منجر به تکرار اتهامات علیه رئیس جمهور شده است مبنی‌بر اینکه در مقابل کرملین عقب‌نشینی زیادی انجام داده است.

درک این موضوع دشوار نیست که چرا برخی نسبت به آمادگی رئیس جمهور جهت مصالحه با روسیه خشنود نیستند. زلنسکی برای اینکه به دیدار بسیار با ارزش رودرو با پوتین دست پیدا کند، با عقب‌نشینی نیروهای اوکراینی از برخی مناطق راهبردی در شرق اوکراین موافقت کرد و کشور متبوعش را به پذیرش تفسیر روسی از توافق صلح مینسک با قبول فرمول اشتاین‌مایر، رئیس جمهور آلمان متعهد نمود.

قانون اساسی روسیه مانع تغییر در الحاق شبه جزیره کریمه

ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین اخیراً ایده ورود به مذاکرات مستقیم با گروه‌های نیابتی روسیه در شرق اوکراین را مطرح کرده است. وی همچنین در برخورد با درگیری در شرق اوکراین و بیان این مسئله به طرز جالبی نمایش دیپلماتیک از خود نشان داده است. درحالی‌که پترو پروشنکو، رئیس جمهور سابق اوکراین انگشت اتهام را به سمت روسیه نشانه رفته و بارها جنگ با روسیه را به عنوان تلاشی علیه تهاجم امپریالیستی این کشور به تصویر کشید، اما زلنسکی به ندرت نامی از روسیه می‌برد.

سیاستمداران اوکراینی امیدوار بودند که این موضع آشتی‌مدارانه منجر به اقدامات متقابل از سوی روسیه شود. در عوض، روسیه در عمل در یک سال اول ریاست جمهوری زلنسکی اقدامی نکرده و موضع مذاکراتی‌اش را تغییر نداده و همزمان موقعیتش را در شرق اوکراین تثبیت کرده است.

اولین نشانه از عدم ‌آمادگی روسیه برای نرمش در موضع مذاکراتی بعد از انتخاب زلنسکی به ریاست جمهوری اوکراین نمایان شد. تنها سه روز پس از رای‌گیری، روسیه طرح صدور گذرنامه برای میلیون‌ها نفر در شرق اوکراین را اعلام کرد. براساس اعلام وزارت کشور روسیه، تا ژانویه 2020، حدود 200 هزار گذرنامه برای اوکراینی‌ها صادر شده است.

به علاوه، قانون اساسی روسیه شرایط را برای دولت‌های آتی این کشور جهت تغییر در الحاق شبه‌جزیره کریمه را غیرممکن خواهد ساخت.