جدیدترین مطالب
تحلیلی بر تقابل نظامی ایران و رژیم صهیونیستی
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل غرب آسیا گفت: جمهوری اسلامی ایران در واپسین ساعات 26 فروردین، حملهای موشکی و پهپادی را علیه سرزمینهای اشغالی آغاز کرد که تا صبح روز بعد ادامه داشت. این در حالی بود که علی رغم اطلاعرسانی قبلی ایران به برخی کشورهای منطقهای و فرامنطقهای درباره قطعی بودن پاسخ و اقدام نظامی کشورمان، آمریکا و رژیم اسرائیل نتوانستند مانع از انجام این حمله شوند.
چالشهای پیشروی مودی در انتخابات سراسری هند
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل شرق آسیا گفت: علیرغم شانس پیروزی، لیکن احتمالا تعداد کرسیهایی که نارندار مودی، نخست وزیر هند در پارلمان آینده این کشور در اختیار خواهد داشت، کمتر باشد، چون به نظر میرسد مسلمانان و دیگر اقوام هند در انتخابات سراسری به سمت احزاب مخالف حزب حاکم حرکت کنند.
پیچیدگیها و ضرورت مقابله با داعش خراسان
شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: با قدرتگیری طالبان در افغانستان موضوع داعش خراسان و درگیری این دو گروه و گسترش دامنه تهدیدات امنیتی آن در منطقه بیشتر از گذشته اهمیت پیدا کرده است، زیرا فعالیتهای تروریستی این گروه تروریستی، اختلال در امنیت منطقه را به همراه دارد. علاوه بر این، حمایت از فعالیتهای انتحاری و افراد مسلح در منطقه، امنیت ایران را نیز به خطر انداخته است. از این رو، داعش خراسان بهعنوان یک تهدید مهم برای امنیت شرقی کشورمان شناخته میشود.
أحدث المقالات
والاستریت ژورنال: سازمانهای اطلاعاتی آمریکا معتقدند پوتین احتمالاً دستور قتل ناوالنی را صادر نکرده است
نشریه «والاستریت ژورنال» روز شنبه هشتم اردیبهشت، گزارش داد که سازمانهای اطلاعاتی آمریکا به این نتیجه رسیدند که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه، «احتمالاً» دستور قتل الکسی ناوالنی، سیاستمدار مخالف مسکو، را صادر نکرده است. این گزارش تأکید میکند که واشنگتن رهبر روسیه را از مسئولیت کلی قتل ناوالنی مبرا نکرده است، زیرا این سیاستمدار مخالف با توجه به سوابق خود، چندین بار از سوی مقامات روسی هدف قرار گرفته بود.
مخبر: قدرت جمهوری اسلامی ناشی از پیشرفتهای علمی و تکنولوژیک است
تهران- ایرنا- معاون اول رئیسجمهور، قدرت جمهوری اسلامی را ناشی از پیشرفت در زمینه علم و تکنولوژی دانست و گفت: ایران آمادگی دارد دستاوردها و پیشرفتهای خود را در اختیار دیگر کشورها قرار دهد و در این تعامل بر خلاف غرب و آمریکا که فقط به منافع خود می اندیشند، ایران منافع متقابل دو طرف را به صورت برد- برد مدنظر قرار میدهد.
سیاست متناقض آمریکا در قبال پاکستان
هریس صمد در مطلبی که شورای آتلانتیک آن را منتشر ساخت، نوشت: جرج دبلیو بوش، رئیسجمهور اسبق آمریکا به پرویز مشرف، رئیسجمهور پیشین پاکستان در سال 2006 گفت ما میتوانیم کمک مالی برای پیشبرد نهادسازی ارائه کنیم و از این طریق از گسترش دمکراسی حمایت نماییم، درحالیکه وی طی سالهای 2001 لغایت 2009 بالغبر 9 میلیارد دلار کمک در اختیار دولت اقتدارگرای پرویز مشرف قرار داد.
حمایت آمریکا از ارتش پاکستان تاریخ طولانی دارد. ارتش پاکستان دارای قدرت سیاسی بیرقیب است. از سوی دیگر واشنگتن به شکل ظاهری از ایدهآلهای دمکراسی و کثرتگرایی سیاسی در جهان، ازجمله در پاکستان پشتیبانی میکند. این استاندارد دوگانه فقط قشر فاسد و غیرپاسخگوی تشکیلات سیاسی و امنیتی را در پاکستان توانمند میسازد. این رفتار متناقض آمریکا همچنین مانع از حصول اهداف منطقهای واشنگتن برای گسترش دمکراسی و مقابله با تروریسم میشود.
کمک آمریکا به پاکستان در دوره رؤسای جمهوری محمد ایوب خان، محمد ضیاءالحق و پرویز مشرف بهسرعت افزایش یافت. جالب اینکه در دوره سه رئیسجمهور یادشده، روند دمکراتیک متوقف شد و حکومتنظامی در یک دوره طولانی بر پاکستان حاکم گردید.
حکومتنظامی پاکستان در زمان ریاست جمهوری محمد ضیاءالحق (1988-1977)، کمک واشنگتن را کانالی برای تسلیح افراطیون مذهبی و پشتیبانی مستقیم از تجارت هروئین افغانستان قلمداد میکرد. چنین سیاستهایی برای مبارزه با ماجراجوییهای شوروی سابق در افغانستان اجرا میشد.
نکته قابلتأمل اینکه در زمان دولت غیرنظامی و دمکراتیک حاکم بر پاکستان، میزان کمکهای آمریکا به اسلامآباد، بهویژه در دهه 1990 شدیداً کاهش یافت، وقتیکه فروپاشی شوروی سابق از ضرورت کمک نیابتی غرب، بهویژه آمریکا برای منطقه جنوب غرب آسیا کاست.
این امر بدان معنا نیست که کمک آمریکا هرگز برای سرمایهگذاری در دولت دمکراتیک و غیرنظامی استفاده نشده است، بلکه حمایت واشنگتن از حکومت دمکراتیک در پاکستان ناچیز بوده است. واشنگتن تعمداً از قدرت بیرقیب ارتش پاکستان برای پیشبرد منافع خود استفاده میکند و آگاهانه از قدرت سرکوبگری و نفوذ بیهمتای ارتش بر امور این کشور پشتیبانی مینماید.
تناقض آشکار در شعار و سیاست آمریکا قویاً پاکستان را به کشوری دوگانه، نظامی و غیرنظامی تبدیل کرده است، حتی زمانی که حکومتنظامی در این کشور حاکم نیست و تلاش برای مقابله با نفوذ ارتش و تشکیلات امنیتی در یک روند دمکراتیک در جریان است. تغییر حکم اعدام پرویز مشرف و تمدید سه ساله دوره فرماندهی ژنرال باجوا بهعنوان فرمانده ارتش پاکستان نمونههایی از مثالهای بیشمار از استمرار پویایی قدرت است.
عناصری در دولت پاکستان با آگاهی از استیصال واشنگتن برای داشتن متحدی عمده در جنوب غرب آسیا، از این نقطهضعف آمریکا جهت پیشبرد منافع خود بهرهبرداری میکنند. ارتش و تشکیلات سیاسی تضمین میکنند که پاکستان از این نقطهضعف آمریکا برای استمرار کمکهای واشنگتن جهت پشتیبانی از اقتصاد نسبتاً باز پاکستان استفاده میکند.
کمک توسعهای زیاد غرب به پاکستان هرگز به شکل شفاف، پایدار یا مستمر برای سرمایهگذاری در توسعه این کشور مورداستفاده قرار نگرفته است. در عوض، کمکها اغلب حیفومیل میشود و انگشت اشاره به سمت آمریکا و تشکیلات کمکهای توسعهای این کشور میرود. مقامات کاخ سفید همواره به دنبال مصالحه با نخبگان سیاسی و نظامی پاکستان بودهاند و با ارائه کمکهای توسعهای، همکاری امنیتی پاکستان را همسو با اهداف آمریکا در منطقه طلب میکنند. کمکهای توسعهای آمریکا به پاکستان به سمتی میل کرده که نفع هیچیک از دو کشور را بههمراه ندارد.
تغییر این نوع از مناسبات و کمکهای توسعهای مستلزم بازنگری کامل در مناسبات طرفین است. انجام این کار باید با تدوین رویکرد مناسب توسط آمریکا در قبال پاکستان و پایبندی به آن آغاز شود. اگر شعار آمریکا پشتیبانی از دمکراسی، کثرتگرایی و حقوق بشر است، در آن صورت سیاست واشنگتن باید بازتاب این ایدهآلها باشد. شکست در این زمینه موجب استمرار و گسترش فساد و بیثباتی در پاکستان خواهد بود. این پیامدها به پیشبرد عملیات مبارزه با تروریسم، تقویت تلاشها برای کشورسازی در افغانستان و تقویت دمکراسی در پاکستان کمک نخواهد کرد. بعلاوه، چنین سیاستی، شعار گسترش دمکراسی توسط آمریکا را بیاعتبار میسازد.
چنانچه آمریکا سیاست واقعی طرفداری از دمکراسی را اتخاذ کند، در آن صورت میتواند از اهرم سیاسی و اقتصادی برای حمایت از دولت مدنی جامع و اصلاحات گسترده در بخش امنیتی پاکستان استفاده کند. چنین اصلاحاتی همچنین به کارآمدی سازمانهایی همچون گروه ویژه اقدام مالی کمک خواهد کرد که مدتی با پاکستان برای مبارزه با فساد و تأمین مالی غیرقانونی همکاری داشته است.
0 Comments