جیمز اسکوملین، پژوهشگر موسسه کارنگی و دیپلمات سابق آمریکایی در این باره در گزارشی که کارنگی آن را منتشر کرد نوشت: امروز سیاست قدرتِ بزرگ در آسیای جنوبی دوباره در حال جان گرفتن است. جاه‌طلبی نظامی رو به رشد چین در این منطقه ازنظر مالی با ابتکار کمربند و جاده که بزرگ‌ترین و پیشرفته‌ترین مؤلفه کریدور اقتصادی چین – پاکستان است، مطابقت دارد. چیزی که مشخص نیست چگونگی هدایت این دینامیسم جدید توسط آمریکا است. این پژوهش که مبتنی است بر پژوهش و مشورت با کارشناسانی از سراسر جهان به این مسئله میپردازد که رقابت هند – پاکستان چطور در رقابت در حال ظهور قدرت بزرگ نقش خواهد داشت و نیز بررسی میکند که پروژه های زیرساختی مالی چین در طول کریدور اقتصادی چین – پاکستان چطور چشم‌انداز سیاسی را برای آمریکا، هند، چین و پاکستان تغییر میدهد. این پژوهش با حمایت مرکز آسیا در موسسه صلح آمریکا تهیه شده است.
چکیده این پژوهش به این شرح است:
- نقش در حال تغییر چین در پاکستان فرصتی را برای بررسی چین در یک محیط چالشی و به‌عنوان یک بازیگر در رقابت چند دههای میان پاکستان و هند فراهم میکند.
- سرمایه گذاری‌های بلندمدت چین در کریدور اقتصادی چین – پاکستان می‌تواند دست‌کم به سه شیوه توضیح داده شود: برای نشان دادن جذابیت چین به‌عنوان یک شریک؛ برای اثبات این‌که مدل توسعه چین می‌تواند صادر شود؛ و برای استفاده از پاکستان به‌عنوان یک عنصر رقابت راهبردی آن با آمریکا و هند.
- امیدهای پاکستان برای این کریدور با نبود علاقه ظاهری چین به ایجاد یک کریدور ترانزیت زمینی و نگرانیهای مبارزه با تروریسم که احتمالاً در سالهای پیش رو مسئولیتی دائمی خواهد بود، کاهش‌یافته است.
- یک احتمال رو به رشد وجود دارد که روانه شدن چین به پاکستان باعث افزایش تهدید پاکستان برای هند به‌ویژه در صورتی شود که چین موقعیت نظامی خود را گسترش دهد و پاکستان استفاده از واسطه های نظامی خود را محدود نکند. دینامیسم حاصله می‌تواند انگیزه بیشتری برای تعمیق شراکت آمریکا – هند در مواجهه با یک تهدید مشترک از جانب چین و پاکستان ایجاد کند.
- بی ثباتی سیاسی و اقتصادی پاکستان و حمایتش از تروریسم موفقیت نهاییِ سرمایهگذاریهای چین را تهدید خواهد کرد.
- آمریکا می‌تواند حمایتی هدفمند را پیشنهاد دهد تا به پاکستان کمک کند که متوجه شود چطور می‌تواند از زیرساخت چین برای رشد اقتصادش استفاده کند.
