جودی دمپسی در تحلیلی که اندیشکده کارنگی منتشر کرد، نوشت: لندن در جدال بر سر جایگزینی ترزا می ‌به عنوان رهبر حزب محافظه کار و نخست وزیر انگلیس قرار داشت  که نیروهای انگلیسی در روز چهارم ماه ژوئیه یک نفتکش ایرانی را توقیف کردند که ادعا می‌شود  با نقض تحریم های آمریکا  در حال انتقال نفت ایران برای سوریه بود.

دو هفته بعد، ایران یک نفتکش با پرچم انگلیس را در تنگه هرمز توقیف کرد. این یک مناقشه دو جانبه ساده بین لندن و تهران نیست. این یک مناقشه است که سبب نمایان شدن سه نقطه ضعف در سیاست های انگلیس، اروپا و دو سوی اقیانوس اطلس شد. دشوار است شاهد باشیم بوریس جانسون، نخست وزیر جدید انگلیس یا اوسولا فون در لاین، رئیس جدید کمیسیون اروپا بتوانند بر این ضعف ها غلبه کنند.

نخستین موضوع در ارتباط با توهمات انگلیس درباره برگزیت است. جانسون اغلب اعلام کرده است کشورش در خارج از اتحادیه اروپا عملکرد بهتری خواهد داشت، اما در روز 22 ماه ژوئیه، جرمی هانت، وزیر امور خارجه انگلیس از اروپایی ها (و نه آمریکایی ها و ناتو) خواست هدایت یک ائتلاف دریایی را برای حفاظت از کشتی ها در تنگه هرمز بر عهده بگیرد.

او این سخنان را یک روز قبل از​ آن بیان کرد که بوریس جانسون -که وعده داده بدون دستیابی به یک توافق انگلیس را از اتحادیه اروپا خارج خواهد کرد- به عنوان رهبر حزب کارگر برای جایگزینی ترزا می ‌انتخاب شد.

این موضوع سبب ایجاد نگرانی شد و فاقد یک برنامه ریزی راهبردی است. این سخنان سبب ایجاد نگرانی شد، زیرا انگلیس تنها یک ناوچه در خلیج فارس دارد و بسیار زود است بخواهد به آرامش برسد. هانت اعلام کرد انگلیس  نمی تواند همه کشتی ها را اسکورت کند. او از اشاره به این موضوع خودداری کرد که چند دهه کاهش شدید بودجه دفاعی سبب تضعیف نیروهای مسلح انگلیس شده است.

نقطه ضعف دوم نبود یک بینش راهبردی در اتحادیه اروپاست. بروکسل و لندن می‌دانند یک پنجم  نفت مورد نیاز جهان از طریق تنگه هرمز منتقل می‌شود.

با چند استثناء -از قبیل فرانسه و دانمارک- ثابت شده است که قدرت نیروی دریایی اروپا و آگاهی راهبردی آن در زمینه حفاظت از منافع اقتصادی و تجاری اروپا کافی نیست. مناقشه بین لندن و تهران تأیید کننده این کسری هاست.

ضعف انگلیس احتمالا همچنان ادامه خواهد داشت. برگزیت سبب فاصله گرفتن این کشور از دیگر کشورهای اروپایی خواهد شد.

دستگاه دفاعی انگلیس برای حفظ یک رابطه نزدیک با  فرانسه تا جای ممکن تلاش خواهد کرد، اما این امر مستلزم تعهد لندن برای سرمایه گذاری در نیروهای مسلح است.

امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه -که در تلاش برای ایجاد تغییراتی در نیروهای دفاعی خود است که این اقدام به نوبه خود سبب کاهش بودجه این بخش شده است- به ائتلاف ارائه اروپایی ها در ارتباط با مالی و  منطقه گسترده تر ساحل نیاز دارد. هیچ کشوری در اروپا  نمی تواند تنها حرکت کند.

نقطه ضعف سوم در ارتباط با آمریکاست که به تنهایی خواهان وارد شدن به یک جنگ نیست یا این که به تنهایی از پس  یک جنگ بر نمی آید. جان بولتون، مشاور امنیت ملی دونالد ترامپ در پی ایجاد نوعی درگیری با ایران است.

تصمیم واشنگتن برای خارج شدن از توافق بین المللی سال 2015 در ارتباط با برنامه هسته ای ایران، روابط بسیار نزدیکش با اسرائیل و تصمیمش برای اعمال تحریم های جدید بر ایران سبب ایجاد مشکلات زیادی برای روابط در دو سوی اقیانوس اطلس شده است، اما واشنگتن همچنان به هم پیمانانش نیاز دارد تا سبب مشروعیت بخشی به آن شوند.

اما این هم پیمانان در مخمصه گرفتار شده اند. با وجود روابط به اصطلاح ویژه انگلیس با آمریکا،​لندن همچنان از توافق هسته ای ایران حمایت می‌کند. علاوه بر این، این کشور  نمی خواهد توسط واشنگتن وارد درگیری با ایران شود. جای تعجب نیست که هانت با ناامیدی در پی نوعی پوشش دیپلماتیک و امنیتی  از سوی هم پیمانان اروپایی انگلیس بود؛ اما انگلیس و اتحادیه اروپا برای حفاظت از تنگه هرمز آمادگی ندارند و از نظر سیاسی نیز برای نجات توافق هسته ای ایران به انداره کافی قدرتمند نیستند.

این سه موضوع -ضعف انگلیس و دل مشغولی هایش درباره برگزیت،​ نبود یک بینش راهبردی در اتحادیه اروپا و قابلیت های دفاعی و همچنین در حالی که روابط در دو سوی اقیانوس اطلس در تلاش برای یافتن یک زمینه مشترک است – بر دستورالعمل های مرتبط با سیاست خارجی اورسولا فون در لاین استیلا خواهند داشت، زمانی که او در ماه نوامبر بر کرسی ریاست کمیسیون اروپا تکیه بزند.  باید منتظر ماند و شاهد نفوذ ژئوراهبردی ایران و قدرت این کشور در جبهه های دیپلماتیکی، نظامی و اقتصادی بود.