نتایج پژوهش اقتصادی بنیاد “برتلزمان” نشان می‌دهد، درآمد سرانه ناخالص در کشورهای صنعتی جهان از سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۱۶ افزایش فوق‌العاده‌ای داشته است.
سوئیس در صدر کشورهایی قرار دارد که از روند جهانیشدن سود زیادی برده‌اند. پس از سوئیس، کشورهای ژاپن، فنلاند، ایرلند و رژیم صهیونیستی در شمار برندگان اصلی روند جهانیشدن به حساب می‌آیند.
با پیشرفت سرمایه‌داری و در سایه انقلاب صنعتی، زمینه‌های روند جهانیشدن فراهم شد؛ روندی که در آن مرزهای اقتصادی میان کشورها مدام کمرنگ‌تر و تحرک روزافزون منابع، فناوری، کالا، خدمات و سرمایه و حتی نیروی انسانی در ماورای مرزها سهل‌تر شده؛ روندی که می‌تواند از طریق افزایش ارتباطات و گسترش تبادلات رفاه و رشد اقتصادی بیشتری به همراه بیاورد. حال آنکه این روند در عمل عمدتا به سود کشورهای صنعتی و پیشرفته تمام شده است.
هند در پایین‌ترین رده جدول
تحقیق پیرامون نرخ رشد تولید ناخالص ملی در سایه روند جهانیشدن شامل ۴۲ کشور جهان می‌شود. همین پژوهش از آن حکایت دارد که هند از روند جهانیشدن کمترین سود را برده است. نرخ سرانه تولید ناخالص ملی هند در بین ۴۲ کشور مورد تحقیق در رده آخر جدول قرار دارد و صرفا حاکی از رشد سالانه‌ای معادل ۲۰ دلار برای هر نفر است.
افزایش سرانه درآمد ناخالص ملی در کشور چین نیز ظرف سال‌های بین ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۶ تنها ۸۰ یورو در سال بوده است. این رقم در مکزیک نیز ۱۲۰ یورو بوده است.
تحقیق بنیاد برتلزمان نشان می‌دهد که کشورهای صنعتی پیشرفته در قیاس با کشورهای کمترتوسعه یافته، از روند جهانیشدن بیشترین سود را می‌برند.
از این رو، کورا یونگ‌بلوت، کارشناس امور اقتصادی بنیاد برتلزمان، در این باره گفته است: «ما باید یک نظم اقتصادی جهانی ایجاد کنیم که متکی بر حق صاحبان قدرت نباشد، بلکه ناظر بر اجرای مشترک و همگانی قواعد و استانداردهای الزام‌آور باشد.»
به باور این کارشناس امور اقتصادی، تنها از این طریق می‌توان سود و مزایای ناشی از روند جهانیشدن را عادلانه‌تر بین همه‌ی کشورها توزیع کرد.
0 Comments