«پترولیوم اکونومیست»در گزارش خود با عنوان «خروج آمریکا از برجام چقدر صادرات نفت ایران را کاهش می دهد؟» اعلام کرد، « دونالد ترامپ» رئیس جمهوری آمریکا ممکن است 12 مه (22 اردیبهشت) از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) خارج شود، زیرا به نظر می رسد اکثریت (سیاستگذاران آمریکایی) با این کار موافقند، اما پیامدهای تاثیر این اقدام بر عرضه نفت ایران محدود است. 
بیش از یک میلیون بشکه در روز از عرضه نفت این کشور ممکن است ظرف 18 ماه آینده کم شود و بدتر از همه آنکه کاخ سفید ممکن است در واقع برنامه ای نداشته باشد.
تعلیق تحریم های آمریکا علیه ایران که مانع وضع تحریم های جدید نیز می شود، در معرض خطر است. ترامپ ژانویه (دی-بهمن) گذشته تعلیق تحریم های آمریکا علیه ایران را تمدید کرد اما گفت، در ماه مه آن را تمدید نمی کند.
کشورهای انگلیس، فرانسه و آلمان موسوم به «ایی 3» می خواهند برجام حفظ شود و بنابراین می کوشند راهی برای آن پیدا کنند. 
ایران براساس گفته های ناظران جهانی (و حتی تیم خود ترامپ) برجام را نقض نکرده است و بنابراین اصلاح توافقی که کار می کند، آسان نیست. 
کنگره آمریکا نیز منتظر کشورهای ایی 3 است؛ به نظر نمی رسد که ظرف هفته ها یا ماه های آینده آن قسمت هایی از برجام که ترامپ دوست ندارد، اصلاح شوند.
«ریچارد نفیو» کارشناس تحریم که در زمان «باراک اوباما» رئیس جمهوری پیشین آمریکا به وضع آخرین تحریم های نفتی علیه ایران کمک کرد، با توجه به احتمال کم اصلاح بخش های یاد شده گفت: بنابراین ترامپ ممکن است تعلیق تحریم ها را باطل کند و این اقدام بی درنگ به نابودی برجام منجر می شود.
به گفته وی، این تعلیق، تحریم های سال 2012 قانون وزارت دفاع آمریکا را به طور موقت لغو می کرد، تحریم هایی که بر اساس آن وزارت خزانه داری این کشور قادر به جریمه شرکت های خارجی معامله کننده با بانک مرکزی یا سایر موسسات مالی ایران بود مگر اینکه خرید نفت آنها از ایران به طور چشمگیری کاهش یابد. 
ترامپ ممکن است در کنار پایان دادن به تعلیق تحریم های این کشور علیه ایران، تحریم های بیشتری نیز ععلیه تهران وضع کند. حتی اگر این کار را نکند، آمریکا که خود از ایران نفت نمی خرد، شروع به پیگیری کاهش چشمگیر خرید سایر کشورها از ایران خواهد کرد. 
در حالی که واردکنندگان اتحادیه اروپا دفعه پیش خرید نفت خود از ایران را به طور کامل متوقف کردند، دولت اوباما برای سایر کشورها، 20 درصد کاهش خرید نفت از ایران را تصویب کرد. ترامپ نیز به کمتر از این میزان راضی نخواهد شد. 
نفیو می گوید: پس از ابطال تعلیق تحریم ها، کاخ سفید به خریداران نفت ایران یک مهلت دستکم 180 روزه می دهد تا معاملات خود با ایران را کاهش دهند و همچنین مقرراتی برای مقابله با کسانی که از این برنامه ها تخطی می کنند، وضع خواهد کرد. 
کاهش خرید نفت ایران ممکن است از نوامبر 2019 (آبان-آذر 1398) آغاز شود و به گفته نفیو پس از آن، ظرف یک سال از صادرات نفت ایران 400 تا 500 هزار بشکه در روز کم می شود. 
این کارشناس تحریم افزود: بعدها ممکن است کاهش صادرات نفت ایران به یک میلیون بشکه در روز افزایش یابد. 
پترولیوم اکونومیست نوشت، اما هشدارها زیاد است. چین اکنون در آستانه یک جنگ تجاری با آمریکا است و شاید با این برنامه همکاری نکند.
هند نیز ممکن است از همکاری با آمریکا در این زمینه سر باز زند. آنها بیش از یک میلیون بشکه در روز از ایران نفت وارد می کنند. 
کره جنوبی و ژاپن که دفعه پیش کاهش 20 درصدی واردات نفت از ایران را پذیرفته بودند، ممکن است فقط 100 هزار بشکه در روز یا کمی بیشتر از این میزان از خرید خود بکاهند.
پترولیوم اکونومیست، تصمیم اروپا در این زمینه را بسیار مهم و اثر گذار دانست. 
به گفته نفیو، کاهش 50 درصدی خرید نفت اتحادیه اروپا، این بار حدود 330 هزار بشکه در روز خواهد بود.

**نادیده گرفتن ترامپ 
مجله آمریکایی پترولیوم اکونومیست نوشت؛ تحلیلگران دیگر متقاعد نشده اند که کسی در این زمینه با ترامپ همکاری کند.
«روبین میلز» مدیر ارشد اجرایی یک شرکت نفتی گفت: دفعه پیش مهمترین و اثرگذارترین تحریم بر حسب اندازه عرضه، تحریم کشتیرانی و بیمه اتحادیه اروپا بود. 
اتحادیه اروپا که از مخالفت ترامپ با برجام ناراحت است، بعید به نظر می رسد که این بار نیز مانند دفعه پیش با آمریکا همکاری کند، مگر اینکه ایران در واکنش به اقدام ترامپ، برنامه هسته ای خود را از سر بگیرد یا برنامه موشک های بالستیک خود را تقویت کند، اقداماتی که موجب نگرانی اتحادیه اروپا می شوند. 
«دیوید رامین جلیلوند» در مقاله اخیر خود برای موسسه مطالعات انرژی آکسفورد نوشت، تا زمانی که تهران به برجام وفادار بماند، اتحادیه اروپا تحریم های خود علیه ایران را برنخواهد گرداند.
به عقیده وی، بعید است خروج آمریکا از برجام به طور مستقیم به معنی کاهش چشمگیر صادرات نفت ایران باشد. با این وجود برخی شرکای آمریکا به ویژه در آسیا ممکن است به طور داوطلبانه خرید نفت خود از ایران را تا حدودی کاهش دهند.
پترولیوم اکونومیست افزود: این بدان معنی نیست که اقدام ترامپ هیچ اثری ندارد. شرایط نبود اطمینان که وی برای ایران ایجاد کرده است از جمله انتصاب «مایک پمپئو» به سمت وزیر امور خارجه به جای «رکس تیلرسون» و انتصاب «جان بولتون» به سمت مشاور امنیت ملی که هر دو بشدت ضد ایران هستند، تا اندازه زیادی سرمایه گذاری خارجی در ایران را تحت تاثیر قرار داده و موجب کاهش آن شده اند. 
با وجود هیاهو در مورد شرایط پس از تحریم ایران، تهدید ناشی از بازگشت تحریم ها بر قراردادهای بالادست نفت ایران با شرکت های غربی و تنها قرارداد گازی توتال فرانسه ناچیز است.
بدتر برای بازار نفت این است که به نظر می رسد دولت ترامپ برای اجرای سیاست های تحریمی خود علیه تهران آماده نیست زیرا تحریم های گذشته بر برنامه ریزی تکیه داشتند که اکنون این برنامه ها و ممیزیها وجود ندارند.
به گفته نفیو، حتی شمارش موانع دفعه پیش، کار بسیار دشواری است و این ظرفیت اکنون از بین رفته است.
این مجله آمریکایی نوشت، به نظر نمی رسد دولت ترامپ در مورد تاثیر تحریم نفت ایران بر بازار در صورت موفقیت آنها در کاهش صادرات نفت ایران، بخوبی فکر کرده باشد.
دولت اوباما انرژی زیادی را صرف محاسبه اندازه بهینه کاهش صادرات نفت ایران کرده بود و می دانست که تهران نیز مانند دیگر تولیدکنندگان، در نتیجه واکنش بازار به تحریم ها، از یک ثروت باد آورده برخوردار خواهد شد.
این عدد جادویی محاسبه شده که صادرات نفت ایران به آن سطح کاهش پیدا کرد، یک میلیون بشکه در روز بود، تنبیهی که قابل مقایسه با ثروت بادآورده ناشی از افزایش قیمت نفت در بازار به دلیل تحریم ها نبود. 

**بدترین سناریو برای ترامپ
پترولیوم اکونومیست اعلام کرد، بدترین سناریو برای ترامپ این است که تلاش وی برای تحریم صادرات نفت ایران، قیمت های نفت را بالا ببرد، اما خرید نفت از این کشور را کاهش ندهد. در این صورت تهران بابت افزایش چشمگیر درآمد خود ممنون ترامپ خواهد بود.
تهران ممکن است برای تضمین سفارش نفت از طرف کشورهای آسیایی، تخفیف هایی نیز پیشنهاد بدهد که برای «لولو»ی فعلی ترامپ یعنی «چین» یک پاداش خالص است.
نفیو می گوید، آنها (کابینه ترامپ) به برنامه کاخ سفید برای ایران فکر و جهانی که تحریم در آن اجرا می شود را احساس نمی کنند.

منبع: ایرنا