مارک پیرینی و سینان اولگن در مقاله‌ای تحقیقی برای بنیاد کارنگی نوشتند: در حالی که تمایل عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا باید حفظ شود، آنکارا و بروکسل باید گام‌هایی جهت روزآمدسازی شراکت خود و بهبود گسترده همکاری در خصوص چالش‌های جاری بردارند که اهمیت حیاتی برای طرفین دارد.

وضعیت روابطه اتحادیه اروپا – ترکیه

• دولت جدید ترکیه روند پیوستن به اتحادیه اروپا را موضوع اصلی دستور کار داخلی خود می‌داند. آنکارا و بروکسل شکل‌های جدیدی از همکاری شامل لغو روادید، مهاجرت و مقابله با تروریسم را توسعه داده‌اند.
• سیر قهقرایی شدید ساختار حاکمیت قانون در ترکیه به روند انضمام آسیب می‌رساند. مذاکرات در اواخر سال 2014 به بن بست کشید و تا زمانی که دولت ترکیه به سطح بالاتری از پایبندی به شروط سیاسی عضویت در اتحادیه اروپا پایبندی نشان ندهد، در رکود باقی می‌ماند.
• اتحادیه گمرکات اتحادیه اروپا و ترکیه موفقیتی بزرگ است، اما برای رسیدن به حداکثر توان بالقوه خود نیازمند بازنگری است. ترکیه همچنین خواستار شمول در تجارت فراآتلانتیک و شراکت سرمایه‌گذاری (TTIP) است.
• اغتشاش در مرزهای جنوب شرقی ترکیه یعنی در عراق و سوریه، تهدیدی برای امنیت اتحادیه اروپا و ترکیه است و ضرورت تقویت گفت‌وگو در زمینه سیاست خارجی میان طرفین را به نمایش گذاشته است.

توصیه‌هایی برای اتحادیه اروپا و ترکیه

تعمیق ادغام تجاری و اقتصادی. بروکسل و آنکارا باید به میزان قابل توجهی اتحاد گمرکی خود را ارتقا بخشند. مشارکت نهایی ترکیه در TTIP نیز باید مورد بررسی قرار گیرد. با این حال، حصول این دو امر نیازمند آن است که ترکیه اصلاحات عمده‌ای را در پیش گیرد.

در نظر داشتن مباحثات عمیق درباره دستگاه قضایی و حاکمیت قانون در ترکیه. این امر مستلزم مستثنی سازی فصل‌های 23 و 24 مذاکرات پیوستن ترکیه به اتحادیه اروپا از موانع کنونی است.

ارتقای سطح گفت‌وگو در خصوص سفرها و مهاجرت. نقشه راه لغو صدور روادید که در سال 2013 به اجرا گذاشته شد و پذیرش دوباره توافقنامه مهاجرت‌های نامنظم که در سال 2013 امضا شد، باید به سرعت به پیش برده شود.

تلاش برای اقدام مشترک در خصوص بحران‌های سوریه و عراق در زمینه مقابله با داعش. موضوعاتی که بروکسل و آنکارا اید مد نظر قرار دهند شامل کمک‌رسانی انسان‌دوستانه، مناطق امن برای افراد آواره و ارتباط با شورشیان سوریه می‌شود. ترکیه باید برنامه جامعی را توسعه دهد که به بررسی نیازهای بلندمدت پناهندگان می‌پردازد و این برنامه را با اتحادیه اروپا و دیگر ذینفعان جهت کسب حمایت قابل توجه‌تر بین‌المللی به اشتراک بگذارد. اتحادیه اروپا باید دولت‌های عضو خود را به سمت افزایش اسکان‌دهی به شمار بیشتری از آوارگان سوری سوق دهد تا به مدیریت این مشکل انسانی کمک کند.

بهبود همکاری ضدتروریسم. بروکسل، اعضای کلیدی اتحادیه اروپا و آنکارا نیازمند مجاری موثرتری از ارتباطات برای به اشتراک‌گذاری به موقع اطلاعات حساس هستند.