این تحلیلگر تصریح می کند که کشورهای غربی و عربی متعهد به “افزایش حمایت های نظامی از ارتش آزاد سوریه و سایر گروه های مسلح” شده‌اند که از رویکردهای افراطی دوری می‌کنند و نتیجه می گیرد که بر همین اساس نیز گروه های افراطی همچون “جیش الاحرار” و “جیش الاسلام” در حال فاصله گرفتن از شعارهای افراطی خود هستند و از سوی دیگر “گروه های کوچک‌تر نیز به سمت تشکیل ائتلافات بزرگ‌تر رفته اند”.

آنچه در این تحلیل جالب است، اشاره به تغییر ماهیت چند باره شورشیان در سوریه است، به طوری که در ابتدای بحران سوریه، “بسیاری از گروه های مخالف مسلح با وجود آنکه گرایش‌های جهادی و سلفی نداشتند، اما با هدف دریافت کمک های مالی حامیان خود در حوزه کشورهای خلیج فارس و همچنین کسب حمایت گروه های سلفی بزرگ‌تر، رویکردهای افراطی را در پیش گرفتند”.

به موجب همین روند بود که گروه های سلفی جهادی همچون القاعده در سوریه رشد کردند، اما تحلیلگر کارنگی می نویسد، این روند “بالعکس گروه هایی همچون ارتش آزاد را ضعیف تر نمود و حملات هوایی روسیه نیز ضربات بیشتری را بر آنها وارد کرده است”.

این تحلیلگر معتقد است واکنش غرب به حملات هوایی روسیه، به تغییرات اساسی در راهبردهای غرب در قبال ارتش آزاد سوریه و برخی دیگر از شورشیان مسلح منجر شده است، به نحوی که دولت آمریکا در 9 اکتبر یعنی 10 روز پس از مداخله نظامی روسیه، حمایت علنی خود را از ارتش آزاد و بخش دیگری از شورشیان مسلح اعلام کرد.

بر اساس این راهبرد، عربستان و آمریکا به پشتیبانی نظامی از گروه های مسلح پرداخته اند که از جمله آنها می توان به اعطای موشک های ضدتانک تاو  اشاره کرد. این موشک های مرگبار به جناح های ارتش آزاد از جمله تیپ های 13، 101، 46 و فرسان الحق تحویل شد و در نتیجه آن، این گروه ها در مرکز توجهات قرار گرفتند.

در واقع حمایت غرب و کشورهای عربی خلیج فارس، این دست شورشیان را قادر می سازد تا به شکل موثر با حملات زمینی جدید سوریه و همچنین حملات هوایی روسیه مقابله کنند.

از همین جا، تحلیلگر در نتیجه‌گیری زودهنگام، این حمایت‌ها را “محرکی برای دوری گزیدن شورشیان مسلح از شعارهای افراطی” توصیف می‌کند و می‌نویسد: برهمین اساس نیز گروه های مخالف به امید جلب نظر آمریکا، ائتلاف های ملی جدیدی را تشکیل داده و نمادها و شعارهای مذهبی سابق خود را رها کرده اند. از جمله این گروه های تازه تشکیل شده جیش الشام است. این گروه در 9 اکتبر 2015 شکل گرفت و شامل ده ها گردان کوچک از سراسر سوریه است.

به نوشته این تحلیلگر، همین محرک بوده است که “در دو ماه گذشته ائتلاف های جدید دیگری از نیروهای دموکراتیک سوریه تشکیل شده است که اسلحه و مهمات خود را از ایالات متحده دریافت کرده و هدف خود را نیز مقابله با داعش اعلان کرده اند”.

نویسنده معتقد است “جریان افراطی احرار الشام که در طول چند سال گذشته به عنوان یکی از قوی ترین جناح مسلح در سوریه محسوب می شد، یک تغییر تدریجی را در رویکردهای پیشین خود آغاز کرده که حاکی از خیز بلند این جریان برای ایفای نقش سیاسی برجسته در آینده سیاسی سوریه است. … این جریان در 18 نوامبر نیز هیئت شریعت خود را منحل کرد تا این اطمینان را ایجاد نماید که بدنه داخلی این گروه، معتدل و خواهان فاصله گرفتن از سلفی های جهادی و مشارکت در روندهای سیاسی است. این گروه همچنین به امید کسب یک کرسی در مذاکرات وین 2 به همراه  سایر جناح های مسلح میانه رو بیانیه ای را امضا کرد که بر راه حل های سیاسی براساس نتایج کنفرانس ژنو 2 تاکید می کرد”.

لبیب نحاس، مسئول روابط خارجی این گروه در دو مقاله ای که به تازگی برای واشنگتن پست و تلگراف نوشت، اتهام ارتباط با جبهه النصره را رد و از ایالات متحده درخواست کرد از این گروه حمایت و پشتیبانی کند.

احرار الشام همچنین با مشارکت در کنفرانس ریاض سعی در بهبود وجهه خود و جلوگیری از قرار گرفتن نامش در فهرست گروه های تروریستی داشت که اردن در حال تهیه آن می باشد.

آنها بیانیه پایانی کنفرانس را هم که بر تشکیل یک رژیم کثرت گرا با حضور همه جریان ها در سوریه تاکید می کرد، امضا کردند. این امر حاکی از تمایل  این گروه برای ایفای نقش عمده در مذاکرات روند انتقال سیاسی در سوریه است.

این تحلیلگر با این فرض که این گروه موضع گیری غیرجهادی روشن و صریح داشته باشد، نتیجه می‌گیرد که این امر “می تواند به برخی از اتحادهای موجود پایان بخشد. همچنانکه ابوفراس مسئول مراکز آموزش گروه تروریستی جبهه النصره و سخنگوی پیشین این گروه تکفیری، احرار الشام را متهم کرد که این گروه قصد دارد تا با کسانی متحد شود که مزدوران و دشمنان اسلام هستند”.

در این تحلیل در حالی به مداخله مستقیم در امور داخلی کشوری دارای حاکمیت مستقل، اصرار شده که نتیجه مداخلات سال‌های اخیر در سوریه چیزی جز آوارگی و بی‌خانمان شدن میلیون‌ها انسان بی‌گناه نبوده است. علاوه بر این، در عمل اثبات شده خط کشی بین تروریست‌ها و تقسیم بندی آنها به خوب و بد، تحت عنوان افراطی و میانه‌رو، حاصلی جز تشدید تروریسم و شیوع آن نخواهد داشت.