در این گزارش آمده است: اتحادیه اروپا باید تبدیل به موتور محرکه نظم جهانی شود و نباید به نظم موجود جهانی راضی باشد، چرا که برخی تغییرات، تهدیدکننده نظام فعلی بین المللی است. اروپا باید با تکیه بر سیاست خارجی، موجبات گسترش نظم جهانی لیبرال را فراهم کند.

اهداف و منافع اصلی سیاست خارجی اروپا

برای توسعه رفاه، اروپائی‌ها نیازمند یک نظام تجاری باز جهانی برای دسترسی به منابع انرژی و مواد خام هستند و برای توسعه نظم جهانی به سه چیز نیاز دارند. اتحادیه اروپا در بعد داخلی باید متحدتر، جذاب‌تر (اقتصادی) و قدرتمندتر (نظامی) باشد و در بعد منطقه‌ای و جهانی اتحادهای قوی‌تری درست کند.

پارادوکس های جهانی

از یک طرف جهان به سمت همگرایی بیشتر اقتصادی و اجتماعی و از طرفی از نظر سیاسی در حال تجزیه است. همه اینها در حالی اتفاق می افتد که با توجه به تغییر مسیر قدرت اقتصادی از غرب به سمت شرق سه فاکتور ژئوپلیتیک در دهه های آینده در اروپا تاثیر خواهد داشت: پتانسیل دگرگونی در چین، آینده قدرت آمریکا، همسایگان بی ثبات برای اروپا.

لذا اروپا باید به لحاظ سیاسی توجه بیشتری به چین و دمکراسی هایی در حال رشد(هند) در کنار دمکراسی های ثروتمندتر (ژاپن) کند.

از نظر این اندیشکده آمریکایی، اما نهایتا آینده مدیریت جهانی به دست ایالات متحده است، لذا اروپا باید خود را برای سناریوهای متفاوت در ارتباط با قدرت آمریکا آماده سازد.

اروپا چه می تواند بکند؟

با توجه به اینکه اتحادیه اروپا صاحب بیشترین شکل همگرایی و همکاری بین الدولی در جهان است، لذا ظرفیت‌های منحصر به فردی دارد.

تقویت دولت از طریق نهادسازی، ایجاد ثبات و برقراری دمکراسی در همسایگان، اجرای موافقتنامه‌های تجاری با شرکا، کمک های توسعه ای و تقویت دولت‌های ضعیف، توجه به وضعیت کشورهای جنوب و شرق آسیا، حمایت از روند انتقالی در کشورهای همسایه (گرجستان ، مراکش، اوکراین) از ابزارهای مهم سیاست خارجی اتحادیه اروپا هستند. همینطور توجه به تهدیدات همسایگان دورتر نیز مهم است و در این خصوص باید دو اولویت مد نظر قرار گیرد: گسترش روابط با کشورهای غرب بالکان و ترکیه.

یک دیپلمات، یک استراتژیست و یک رابط

وظیفه رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا، نمایندگی عالی اتحادیه در امور خارجی و سیاست های امنیتی بوده و نقش معاون رئیس کمیسیون اروپایی را دارد.

این مقام از سه طریق می تواند نقش مشورتی خود را ایفا کند: اول توسعه خدمات عملیات خارجی اروپا. دوم اینکه وی باید از مقام خود به عنوان معاون رئیس کمیسون اروپایی دفاع کند. این به معنی احیای موافقتنامه “خوشه” زیرا این خوشه ها سبب می شوند تا دیگر کمیسیونرهای اروپایی و مدیران کل به مثابه یک تیم عمل کنند. سوم اینکه رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا باید با ملی‌گرایی در سیاست خارجی کشورهای عضو مقابله کند.

توصیه هایی برای رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا      

نظام بین المللی

نقش اتحادیه اروپا به عنوان یک بازیگر چندجانبه باید ارتقا پیدا کند. این مساله به خصوص در مورد موسساتی صادق است که قوانین مربوط به مدیریت تغییرات آب و هوایی، محیط زیست، تجارت و سرمایه گذاری ، امنیت و همچنین مجامعی که وظیفه آنان حفظ زیرساخت‌های مشترک جهانی مانند نقل و انتقال کالا و انسان از طریق دریا، هوا و خشکی را تنظیم می کند.

اتحادیه اروپا همچنین باید به روابط فراآتلانتیکی خود عمق بخشد، آمریکا مهمترین شریک اتحادیه اروپا باقی بماند، به دمکراسی های دیگر در جهت توسعه منطقه گرایی توجه شود، از سازمان‌های منطقه ای مانندASEAN حمایت کند، به چین و روسیه برای مشارکت در نظم جهانی توجه کند و از بازیگران غیردولتی مانند بخش خصوصی استفاده کند.

شرق اروپا و روسیه

اتحادیه اروپا باید رویکرد واقع بینانه تری نسبت به روسیه در پیش گیرد. روسیه هم اکنون به عنوان یک قدرت اقتدارگرا و در عین حال کشوری شکننده از لحاظ اقتصادی نگریسته می شود. اتحادیه اروپا باید بر اساس منافع اروپایی آماده وقوع سناریوهای متفاوت در روسیه از جمله ناآرامی های گسترده سیاسی باشد و همچنین باید به برنامه لغو روادید و تبادل کالا و سرمایه گذاری با روسیه، متنوع‌سازی عرضه کنندگان انرژی، روابط خود با کشورهای شرق اروپا و قفقاز جنوبی را عمیق تر کند.

خاورمیانه و شمال آفریقا

اتحادیه اروپا باید یک رویکرد بلندمدت در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا داشته باشد. مهم‌ترین اولویت در این منطقه ثبات پایدار است. اما اتحادیه اروپا باید با اجتناب از ابراز علاقه به رهبران خودکامه، اهداف سیاسی بلندمدت را دنبال کند. به موازات نگرانی‌های امنیتی از جمله تروریسم، اتحادیه اروپا نیاز به بازار و انرژی این منطقه دارد.

اتحادیه اروپا باید با دقت بیشتری توافق با ایران در مساله هسته ای و تاثیر آن بر منافع اروپا و همچنین تاثیر آن بر قدرت‌های در حال ظهور منطقه از جمله کشورهای خلیج فارس را مد نظر داشته باشد.

در این منطقه باید روی روندهای سیاسی تاکید داشته باشیم، نه بازیگران. بدین معنی که به دنبال احزاب سیاسی نباشیم، بلکه از پارلمان ها حمایت کنیم.  

آسیا اقیانوسیه

اروپا منافع زیاد و نفوذ کمی در آسیا اقیانوسیه دارد. این منطقه در حال حاضر به لحاظ اقتصادی وضعیتی خوب و به لحاظ سیاسی وضعیت بدی دارد، بنابر این اروپا به عنوان یک شریک عمده برای این منطقه باید برای حل مشکلات آن آمادگی داشته باشد. باید برای آسیا یک استراتژی و برای چین یک سیاست خاص داشته باشیم.

امنیت بین المللی

اروپا باید خوداتکایی‌اش را افزایش داده و به لحاظ استراتژیک فعال‌تر عمل کند. امنیت اروپا اکنون وابسته به آمریکا است و تداوم این امر مخاطره‌آمیز، چرا که آمریکا مانند گذشته تمایلی به سرمایه گذاری نظامی و غیرنظامی بر روی امنیت اروپا ندارد.

آژانس دفاعی اروپایی باید بر دولت های این منطقه جهت مشارکت در تامین تجهیزات دفاعی و بازنمودن بازارهای دفاعی آنان فشار وارد کند. اتحادیه به دلیل محدودیت منابع، باید تمرکز امنیت بین المللی خود را بر روی دولت‌های ضعیف و چالش‌های امنیتی (امنیت دریایی و تروریسم و سایبر) قرار دهد. رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا باید منابع قابل توجهی را به این موضوعات که به سرعت در حال تحول است، اختصاص دهد.