روری کینانی، زنیا ویکت و آلکساندر دو هوپ شفر در گزارشی که اندیشکده چتم هاوس منتشر کرد، نوشتند: همان طور که مفاهیمی درباره افول آمریکا بیان شده است، باید گفت نقش بین المللی این کشور با قبل متفاوت خواهد بود.

با تغییر نقش بین المللی ایالات متحده، کانادا و اروپا باید هماهنگی خود را با این تغییر تقش افزایش دهند تا از بروز خلاء قدرت جلوگیری کنند.

متحدان فراآتلانتیک برای ایجاد ارتباط بیشتر در تمام مراحل فرایند سیاست‌گذاری، از درک تهدید، اولویت‌بندی، تجزیه و تحلیل، تعریف تهدید و شکل‌گیری سیاست گرفته تا عمل باید با هم همکاری داشته باشند.

با انطباق قابلیت‌های ایالات متحده با تغییر نقش و شرایط آن، متحدان نیز باید از این روند پیروی کنند. این تطابق باید فراتر از جنبه های نظامی و دربرگیرنده موارد دیپلماتیک، انرژی، اقتصادی، اطلاعاتی و منابع دیگر نیز باشد.

علاوه بر چالش‌هایی که متوجه منافع متقابل، اولویت‌ها و توانایی‌های ذاتی در اتحاد طرفین است، به نظر می رسد که اروپا اعتماد به نفس خود را از دست داده است. این موضوع تا حدی به دلیل جدایی و درون گرایی رو به رشد آن است. اما اروپا اگر به طور موثر از منابع خود استفاده کند، پتانسیل عظیمی برای نفوذ دارد.

کشورهای اروپایی می توانند کارهای زیادی انجام دهند، چه به صورت جداگانه و چه با همکاری با هم، تا کنترل بیشتری برای پیشبرد منافع راهبردی خود داشته باشند. به همان اندازه، این کشورها با همکاری یکدیگر می توانند در جهت حمایت از منافع مشترک با ایالات متحده، طوری که به نفع هر دو طرف باشد، گام بردارند.

گفتگو برای اصلاح نهادهای جهانی مانند صندوق بین المللی پول باید به خودی خود فراتر از نیاز به تغییر در جهت تبیین شکل فعلی چنین تغییراتی باشد.

اروپا و کانادا به احتمال زیاد ایالات متحده را مجبور به پذیرش اصلاحات در این نهادها می کنند تا واقعیت امروز و چالش های فردا را بهتر منعکس کنند.

نهادهای جهانی برای حصول اطمینان از مشروعیت و نفوذ طولانی مدت خود نیاز به رهبری متفاوتی دارند. این امر از طریق فشار سیاسی به ایالات متحده دشوار به دست می آید، اما اروپا و کانادا از طریق همکاری با قدرت های جدید منطقه ای و جهانی برای پیشنهاد اصلاحات می توانند به پیدا کردن یک راه حل قابل قبول کمک کنند.

استفاده از ائتلاف های موقت لزوما بر نهادهای با اجماع گسترده تر مانند ناتو آسیب وارد نمی کند. در واقع، ائتلاف های انعطاف پذیر در صورتی که برای چالش های جدید نیاز به توسعه و توافق سریع داشته باشد، ممکن است در اغلب موارد مطلوب باشند.

کانادا و اروپا باید در صورت لزوم شراکت و همکاری با دیگر بازیگران را در کنار ایالات متحده در نظر بگیرند. این امر ممکن است به صلاح اهداف انفردی باشد و نفع دیگر آن این است که به قدرت های نوظهور نشان می دهد که غرب از هر گونه همکاری با دیگران که براساس وفاداری قراردادی به ایالات متحده باشد، استقبال می کند.

اروپا نیاز به درک بالقوه ای از عواقب وخیم عدم انطباق با رهبری متغیر آمریکا و اوضاع پیچیده جهان دارد. یک فرصت واقعی وجود دارد که گره پروژه اروپایی بتواند در چند سال آینده به دلیل فشارهای خارجی و داخلی باز شود. در حالی که بسیاری از سیاستگذاران اروپا پشت درهای بسته درک درستی از این چالش ها ندارند، اما در ملاء عام تمایل بسیار کمی برای تصمیم گیری های لازم برای برقراری ثبات طولانی مدت در قاره دارند.

نقد و بررسی

این گزارش قالبی راهبردی را برای تحلیل روابط آینده بلوک غرب ارایه می دهد. در این قالب، فرض بر آن است که به دلیل افول و تغییر در نقش‌آفرینی جهانی آمریکا، زیربلوک هایی همچون اتحادیه اروپا باید سهم و نقش جدیدی داشته باشند. در همین حال، بر ضرورت حفظ و بقای الگوی پیشین آمریکا-محور تاکید و راهکارهایی هم برای آن ارایه شده است. از این رو، درک این نگاه منافع محور برای تحلیل روابط آینده بلوک غرب با دیگر کشور مفید می نماید.