جدیدترین مطالب
تحلیلی بر”اشغالگر” خواندن رژیم صهیونیستی توسط دیوان بینالمللی دادگستری
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل بینالملل گفت: شورای امنیت، مجمع عمومی و شورای حقوق بشر و دیگر نهادهای سازمان ملل از این پس، حتی اگر نخواهند هم ناچارند در بیانیهها و قطعنامههای آتی خود به رای مشورتی دیوان بینالمللی دادگستری مبنی بر “اشغالگر” خواندن رژیم اسرائیل و اقدامات غیرقانونی آن در سرزمینهای اشغالی علیه فلسطینیان اشاره و به آن ارجاع دهند و این یک شکست سیاسی و حقوقی برای این رژیم و حامیانش است.
دلایل نزدیکی راهبردی ارمنستان به اروپا و آمریکا
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: سفیر پیشین ایران در ارمنستان گفت: نزدیکی راهبردی ارمنستان به اروپا و آمریکا، چندان دور از انتظار نیست، چراکه دولت پاشینیان نگران است که اگر حمله دیگری در مرزهایش اتفاق بیفتد، نتواند موقعیت خود را حفظ و از کشورش دفاع کند، از این رو سعی دارد متحدانی برای خود در غرب فراهم کند.
دلایل و شانس اردوغان برای آشتی با دولت سوریه
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل قفقاز گفت: اخیرا وزیر خارجه ترکیه در نشست خبری مشترک با همتای سعودی خود اظهار داشت: «استراتژی ما در حال حاضر گفتگو و صلح است و از ایران و روسیه نیز میخواهیم که در این روند نقشی سازنده ایفا کنند.» با توجه به این صحبتها بار دیگر این مسئله مورد توجه قرار گرفته که سیاست ترکیه در قبال پناهجویان سوریه به چه صورت است و تبعات این سیاست چیست؟
![Loading](https://www.scfr.ir/wp-content/plugins/ds-divi-extras/extra-images/pagination-loading.gif)
أحدث المقالات
![Loading](https://www.scfr.ir/wp-content/plugins/ds-divi-extras/extra-images/pagination-loading.gif)
در غیاب کشورهای عربی
چه شد ترکیه اتحاد با روسیه را برگزید؟
درگیری هایی که عرصه سوریه به خود دیده محل اختلاف بسیاری میان روسیه و ترکیه طی سال های گذشته بوده است، به ویژه بر سر ماندن یا رفتن بشار اسد از قدرت که ترکیه مواضع سرسختانه ای را علیه اسد اتخاذ می کرده، تا آن جا که طی سال های گذشته پیمان های استراتژیک که صبغه جهانی و منطقه ای داشته است، همگی به هم خورده اند. به ویژه بعد از ورود ایران به عنوان عضوی فعال به این اتحاد که باعث شد در بسیاری از قضایا تجدید نظر شود و بسیاری از پروند ه ها در منطقه مورد بازبینی قرار گیرند. اتفاقی که بسیاری از کشورهای عربی از بابت آن احساس خطر کرده اند به ویژه که به طور کامل از این عرصه غایب بوده اند.
سوالی که در این جا مطرح می شود این است که عواقب این همکاری ها چه خواهد بود؟ قبل از این که به دنبال پاسخ این سوال باشیم، لازم است که تاکید کنیم روسیه با اهداف عدالت محوری و انسانیت، جنگ افزارهای نظامی خود را روانه سوریه نکرده بلکه به دنبال مصالح خود بوده که وارد سوریه شده است. دقیقا همین رویکرد را ترکیه نیز دنبال می کند، به ویژه بعد از این که متوجه بی رغبتی غرب و امریکا در قبال بحران سوریه شد، همچنین مشاهده کرد که آنها از کردها، قبل از هر چیز جدایی طلبی آنها حمایت می کند و حاضر است ایجاد منطقه خودمختار مثل آن چه در عراق اتفاق افتاد را به رسمیت بشناسد. اتفاقی که می تواند ثبات ترکیه را مورد تهدید قرار دهد. وقتی که ترک ها نسبت به این رویکرد غرب و امریکا اطمینان حاصل کردند، همه اصول و مبادی را فروختند و صحبت از رفتن اسد را متوقف کردند. آنها هم وارد بازی تازه ای شدند. ترک ها در خارج کردن شهروندان از حلب نقشی اساسی ایفا کردند. نتیجه این کار این خواهد شد که دو طرف درگیر در سوریه، چه حکومت چه مخالفان در آینده مذاکرات خود را آغاز خواهند کرد و طرف های هم پیمان آنها اراده خود را تحمیل خواهند کرد و آنها نیز تسلیم این اراده ها خواهند شد. هیچ کس هم برای میلیون ها قربانی و آوارگی و ویرانی سوریه عزا نخواهد گرفت. ارزیابی ها حاکی از آن است که برنده این تفاهمات روسیه و به همراه آن ترکیه است، حقا سیاست قلب ندارد و منافع وجدان نمی شناسد.
در این میان یادآوری یک نکته خالی از لطف نیست: حالا مصر و عربستان به درگیری های لفظی خود ادامه دهند و یکی علیه دیگری شاخ و شانه بکشد. اختلافات قطعا روزی پایان خواهد گرفت و روابط دو کشور به حالت عادی باز خواهد گشت، اما قبل از آن که کار از کار بگذرد باید دو طرف به این خصومت ها پایان دهند.
0 Comments