برگزاری دو کنفرانس برای حمایت از فلسطین و مقاومت در برابر اشغالگری… کنفرانس نخست در تهران و دوم در استانبول… چرا جنبش فتح در نخستین کنفرانس شرکت و دومی را محکوم کرد؟ معنای اهانت به سرلشکر رجوب در فرودگاه قاهره چیست؟ چرا رئیس حکومت خودگردان فلسطین به دو هنرمند در مسابقه خوانندگی “عرب آیدل” بیشتر از کارآمد سازی سازمان آزادی بخش و نهادهای آن اهمیت می دهد؟
هفته جاری برای فلسطینی ها هفته برگزاری کنفرانس ها بود. در حالی که تهران میزبان کنفرانس حمایت از انتفاضه فلسطین بود که در آن هیئت های پارلمانی از هفتاد کشور و نمایندگان تمامی جریان های مقاومت فلسطین هم سکولار هم اسلامی مشارکت کردند، استانبول درهای خود را به روی فلسطینی های خارج از کشور برای شرکت در کنفرانس باز کرد، کنفرانسی که جنبش حماس بر ساماندهی آن نظارت داشت و فلسطینی ها از طیف های مختلف سیاسی در آن مشارکت کردند.
حکومت خودگردان فلسطین در رام الله در کنفرانس نخست [تهران] مشارکت کرد و جام خشم خود را به روی کنفرانس دوم خالی کرد و در این راستا حزب حکومت خودگردان، جنبش فتح، بیانیه ای صادر و از کنفرانس برپا شده در ترکیه به شدت انتقاد و در نیت سازمان دهندگان آن ابراز تردید کرد. فتح این کنفرانس را قیام علیه سازمان آزادی بخش فلسطین تنها نماینده قانونی ملت فلسطین و تلاشی برای تاسیس مجلس ملی جایگزین و طرحی برای جدایی دانست و اعلام کرد برگزاری این کنفرانس در این زمان و با این تشکیلات و سازوکار خدمتی است به دولت راستگرای تندروی اسرائیل به رهبری بنیامین نتانیاهو و تمام کسانی که قصد نابود ساختن آرمان فلسطین را دارند.
ماموریت جنبش فتح در سال های اخیر صدور بیانیه های محکومیت و انتقاد از هر فلسطینی شده است که خواستار حرکت به نفع مسئله خود [یعنی فلسطین] می باشد در حالی که این جنبش و بیش از صد و پنجاه هزار کارمند و نود سفارتخانه آن در پایتخت های جهان به جای تکاپو در جهت مسئله فلسطین تنها در لیست حقوق بگیران حکومت خودگردان قرار دارند. سفارت هایی که تبدیل به مراکزی برای انبوهی از فرزندان مسئولان بلند پایه تبدیل شده اند و کوچکترین وظیفه ملی در خدمت مسئله کشورشان به غیر از دعواهای لفظی و درگیری و نوشتن گزارش های فریبکارانه انجام نمی دهند.
چرا جنبش فتح کنفرانسی برای فلسطینی های خارج برگزار نمی کند که در آن به عنوان مثال نمایندگان دور از وطن ساکن در کشورهای دیگر و بدون تحریم شدن از سوی رام الله و بدون عبور از دروازه های اسرائیل مشارکت کنند. و سقف آزادی بلند باشد به گونه ای که در هر زمینه ای امکان اظهار نظر با آزادی کامل فراهم باشد. این در حالی است که این جنبش پول لازم را برای تامین هزینه ها دارد همانگونه که هزینه کنفرانس اخیر جنبش و شورای انقلابی خود و شورای مرکزی فلسطین را تامین کرد و با گشاده دستی برای سفارت ها و سفرای خود هزینه می کند. سپس چرا آغوش خود را به روی گروه های تشکیل دهنده ملت فلسطین باز نمی کند مانند همان کاری که جنبش های دیگر می کنند و از غرور و تکبر دست برنمی دارد گویی رهبران آن در منطقه ” فاکهانی” لبنان و نه در رام الله تحت اشغال به سر می برند.
باردیگر و با تلخکامی می پرسیم: چرا رهبری رام الله جلسه اضطراری و فوری برای مجلس ملی فلسطین در اردن یا الجزایر یا حتی سومالی برای تبادل آرا درباره چگونگی بیرون آوردن قضیه فلسطین از وضعیت فروپاشی کنونی و اتخاذ طرح گسترده ملی نجات به جای چوب لای چرخ دیگران گذاشتن برگزار نمی کند و چرا پیشگام و در دست دارنده ابتکار عمل برای نجات طرح ملی فلسطین از وضعیت حقارت بار کنونی خود و رهبرانش نمی شود؟
جایگاه فلسطین به شدت افول کرده است نه مقاومتی، نه مذاکراتی و نه راه حل مبتنی بر یک کشور و یا حتی دو کشور صورت نمی گیرد در حالی که دست اندازی برای شهرک سازی، اعدام های میدانی جوانان خشمگین و سرخورده ادامه دارد و با وجود این حکومت خودگردان توهم و دروغ هایی درباره پس گرفتن به رسمیت شناختن اسرائیل یا لغو توافق نامه اسلو به خورد ما می دهد در زمانی که به وسیله بالاترین هماهنگی های امنیتی در تمامی زمینه ها با دولت راستگرای [اسرائیل] به این دولت پاداش می دهد.
رئیس محمود عباس نمی گوییم جنبش فتح را از پای درآورد می گوییم این جنبش را فلج کرد اگرچه توصیف از پای درآوردن دقیق تر است. چه کسی تصور می کرد سرلشکر جبرئیل رجوب از رهبران جنبش و دبیر کل کمیته مرکزی جنبش در فرودگاه قاهره مورد اهانت قرار گیرد و با نخستین هواپیما بازگردد، گویی مجرم است اگر این جنبش اعتبار و جایگاه خود را با اتخاذ مواضع ملی و برافراشتن پرچم مقاومت حفظ کرده بود دیگر کسی به خود اجازه نمی داد این چنین به جنبش و تمام ملت فلسطین توهین کند .
هنگامی که رئیس محمود عباس سرگرم استقبال از ستارگان مسابقه خوانندگی عرب آیدل است و به آشتی دادن آن ها اهتمام دارد بیشتر از آن که به آشتی فلسطینی ها توجه داشته باشد، طبیعی است که این قضیه از سوی کشورهای عربی و سطح جهانی مورد بی توجهی شدید قرار گیرد.
شدیدا با قیام علیه نهادهای فلسطینی سازمان آزادی بخش فلسطین و هرگونه تلاش برای ایجاد نهادهای جایگزین یا موازی به ویژه مجلس ملی فلسطین که در آن عضو هستیم مخالفیم اما با همان شدت با تعلیق این نهادها یا حتی نابودی شان از طریق بی توجهی یا از طریق ساختار های فاسد و ناتوان حکومت خودگردان مخالفت می کنیم که نزد اکثریت قریب به اتفاق ملت فلسطین مطرود و منفور هستند .
کنفرانس فلسطینیان خارج در استانبول چه با آن موافق یا مخالف باشیم زنگ هشداری برای جنبش فتح و حکومت خودگردان و جریان های دیگر فلسطینی است که خشم و ناراحتی از وضعیت موجود و لبریز شدن صبر ملت فلسطین را با تمامی گرایش ها و دیدگاه ها بازتاب می دهد و باید از سوی جنبش فتح برای بازگشت به سرچمشه ملی اصیل خود و حفظ میرات مقاومت و پیشگام بودن مورد توجه جدی قرارگیرد.
این وضعیت فاجعه آمیز که مسئله فلسطین در آن به سر می برد نباید ادامه یابد و این نخستین بار و شاید تنها باری است که جنبش آزادی بخش با اشغالگران همکاری می کند و برای حمایت از امنیت شهرک نشینان شب بیداری و اشغالگر را از تمام مسئولیت های خود معاف می کند بلکه فراتر چهره خونینش را نیز پاک می کند.
مردان شریف جنبش فتح را که اکثریت هستند به قیام علیه این اوضاع و در کنار آنان رهبران ملی فلسطین را به تکاپوی جدی برای تغییر این اوضاع فرامی خوانیم آنان کسانی هستند که میرات بزرگ مقاومت و رهبری و پیشگامی و تقدیم هزاران شهید و آغوش گشودن به روی دیگری را به دور از محکوم کردن و بد زبانی و اتهام زنی در اختیار دارند.

 منبع: اداره کل رسانه های خارجی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی