دونالد ترامپ با نظرسنجی هایی که وی را در حداقل محبوبیت در طی تاریخ قرار می دهند، از دوربین های رسانه ها به دوردست می گریزد و تصمیم می گیرد شب یکصدمین روز زمامداری اش را در میان هوادارانش در هریس برگ واقع در ایالت پنسیلوانیا، یکی از ۵ ایالتی که برای پیروزی اش حائز اهمیت بودند، بگذراند. وی خطاب به جمعیت هوادار به دشمن معمول اشاره می کند: ما روزنامه نگاران. این دیگر یک عادت معمول است. در کارزار انتخاباتی با مقداری موفقیت کارساز بود و سپس او در مرحله ای کمتر هیجانی در رابطه اش با افکار عمومی بار دیگر آن را امتحان می کند. ترامپ می گوید: «اولویت های مطبوعات اولویت های من و شما نیستند. چنانچه شغل رسانه ها داشتن صداقت و بیان حقیقت است در آن صورت لایق نمرۀ صفر هستند. آنان صادق نیستند». این برای رهبری که استاد اخبار کذب است و دروغ های بزرگی را جمع کرده اما همواره توانسته دست خود را رو نکند، همان واژگونی طرف ها به شمار می آید.
لیکن مناسبت یکصدمین روز زمامداری وی در روزنامه ها به شکلی پیروزمندانه گرامی داشته شد. نه البته در تحلیل ها یا سرمقاله ها: از صفحات بزرگ تبلیغاتی گرفته تا پرداخت از سوی شرکت های بزرگ. نام شرکت بوئینگ سر بر می آورد که از رئیس جمهور تشکر می کند ( این شرکت یکی از ذینفعان افزایش هزینه های نظامی به شمار می آید: ١٠%، ۵۴ میلیارد مازاد در یک سال) و نام شرکت انجمن ملی تولیدکنندگان، نوعی اتحادیه صنایع که به عقیدۀ آن «٩٣% تاجران اطمینان خاطر دارند» و برای «رئیس جمهوری که به وعده هایش عمل می کند» احترام قائلند. باز هم در این ساعات ترامپ آخرین ضربه را به اصلاحات زیست محیطی باراک اوباما وارد آورد و اجازۀ انجام حفاری های نفتی را حتی در آبهای محافظت شدۀ دریایی صادر کرد. ریسمانی مشترک همۀ اینها را به هم پیوند می دهد. ترامپ حتی وانمود نمی کند که رئیس جمهور تمامی آمریکایی ها باشد؛ وی مشغول خشنود ساختن افراد وفادار به خود، منسجم ساختن آن ائتلاف خاص اقشار اجتماعی، منافع اقتصادی، ایدئولوژی ها و ارزش ها می باشد که تحقق «معجزۀ»ی ٨ نوامبر را امکان پذیر ساختند.
لیکن همیشه موفق به راضی ساختن قومش نمی شود. یک قاضی قانون اساسی وابسته به جناح راست افراطی او را تأیید کرد و این امر برای وزنۀ سنگین دیوان عالی بسیار حائز اهمیت است. وی در حداقل زمان ممکن تدبیری در قبال ورود مهاجران از برخی از کشور های مسلمان اندیشید لیکن دادگاه ها مانع آن گردیدند. دیوار مکزیک به سبب نبود منابع مالی در دستورکار قرار ندارد. ضداصلاحات در حوزۀ سلامت به سبب اختلافات موجود در حزب جمهوریخواه با مانع روبرو شد. کاهش فراوان مالیات ها فقط یک پروژه است، در رابطه با خزانه کنگره حاکم است؛ جریان طرفدار سختگیری که خواستار برابری بودجه است به سبب تأثیری که بر کسری بودجه می گذارد، دچار وحشت شده است. اندکی از حمایت گرایی تجاری در حال پیشروی است: لغو پیمان تبادل آزاد با آسیا و اقیانوسیه و اولین عوارض تنبیهی برای تعدادی از محصولات خارجی. لیکن «غولی که در اتاق تبادل آزاد قرار دارد» یعنی کشور چین هنوز طعم صاعقه های حمایت گرایانه را نچشیده است زیرا ترامپ امیدوار است که شی جین پینگ بحران کرۀ شمالی را برایش حل نماید.
در سیاست خارجی گرداب رویدادها سرسام آور است. رئیس جمهور که در حالی وارد کاخ سفید شد که اتهامات شدیدی در خصوص کمک روسیه در کارزار انتخاباتی وی را دنبال می کردند، با ولادیمیر پوتین از دوستی به نزاع رسید. شاید دقیقاً به این علت که می خواست از این شک و تردیدها رهایی یابد. ترامپ به ژنرال هایش آزادی مانور داد و سیاست خارجی آمریکا بار دیگر به خط مشی سختگیری بر می گردد. از پیونگ یانگ گرفته تا سوریه و کشورهای بالتیک حال و هوای بین المللی بیشتر به جنگ سرد نزدیک شده است. آنچه غیرقابل پیش بینی است، وجه تمایز این رئیس جمهور است. وی به آن به منزلۀ یک تصمیم آگاهانه مباهات می کند که با موفقیت در دنیای تجارت تجربه کرده است. مخالفان وی به آن به عنوان عدم صلاحیت صِرف می نگرند. بنا به اذعان خودش، وی یک رئیس جمهور- کارآموز است. در یک مصاحبۀ بی غل و غش اعتراف کرد که تصور نمی کرد ادارۀ آمریکا تا این اندازه دشوار باشد.

منبع: اداره کل رسانه های خارجی وزارت فرهنگ