جدیدترین مطالب

دغدغه‌های شرکت‌های ترکیه‌ای در مذاکرات‌شان با شرکت‌های چینی

شورای راهبردی آنلاین-رصد: بسیاری از شرکت‌های چینی در مناقصات داخلی ترکیه با استفاده از حمایت مالی پروژه اگزیم‌بانک چین و ارائه قیمت‌های رقابتی، پروژه‌ها را به دست می‌گیرند. در حالی که مناقصه نیروگاه‌های حرارتی با سوخت فسیلی به پایان رسیده است، اخبار اخیر از برنامه‌های تولید سالانه 150000 خودروی برقی در منطقه صنعتی سازمان یافته مانیسا حکایت دارد. خاطرنشان می‌شود که در مرحله تولید 2500 کارگر چینی مشغول به کار خواهند شد. اما این کارگران چگونه اسکان داده و تغذیه می‌شوند و چگونه در جامعه محلی ادغام می‌شوند؟ واضح است که فرآیندهای مربوطه بسیار پیچیده است.

جنگ اوکراین و تشدید شکاف میان شرق و غرب

شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: جنگ نیابتی زمانی است که دو کشور به طور غیرمستقیم و با حمایت از شرکت کنندگان در حال جنگ، با یکدیگر می‌جنگند. نمونه‌های کلاسیک دوران جنگ سرد عبارتند از بحران کنگو در دهه 1960 و بحران آنگولا در دهه 1970، زمانی که اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده هر یک از جناح‌های متخاصم در یک جنگ داخلی با پول، اسلحه و گاهی اوقات سربازان از کشورهای دیگر حمایت کردند، اما خود هرگز مستقیماً درگیر جنگ نشدند. براین اساس، رویکرد آمریکا و اروپا در قالب ناتو و در حمایت همه جانبه از اوکراین همه نشانه‌های جنگ نیابتی آنها علیه روسیه را دارد.

پیامدهای درخواست بازداشت رهبر نظامی میانمار توسط دیوان کیفری بین‌المللی

شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: مین آنگ هلاینگ، رهبر نظامی میانمار، با اتهام جنایت علیه بشریت به دلیل کشتار و آزار و اذیت مسلمانان روهینگیا روبه‌رو است. این جنایات که بیش از یک میلیون نفر از مردم میانمار را تحت تأثیر قرار داد، بین ماه‌های آگوست تا دسامبر 2017 رخ داد. در این مدت، ارتش میانمار عملیاتی تحت عنوان “پاکسازی” را با بهانه مبارزه با گروه‌های مسلح آغاز کرد که منجر به نسل‌کشی مسلمانان استان راخین در غرب میانمار شد. این عملیات با کشتار وسیع بیش از 200 هزار نفر از مسلمانان روهینگیا و آوارگی حدود 700 هزار نفر همراه بود. دیوان کیفری بین‌المللی این اقدامات را به عنوان مصادیق نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت شناسایی کرده است.

سیاست ترکیه در قبال روابط تجاری با رژیم صهیونیستی

شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: اخیرا وزیر بازرگانی ترکیه تایید کرد که سیستم گمرک ترکیه، به روی تجارت با رژیم صهیونیستی، به طور کامل بسته شده است. این خبر با حواشی و سوال‌های بسیاری مواجه شد و یکی از مهمترین پرسش‌ها این بود که چرا ترکیه تصمیم به چنین اقدامی گرفت و درعمل تا چه حد جدی می‌باشد و پیامدهای آن بر مناسبات طرفین چه خواهد بود؟

آخرین فرصت آلمان برای بازتعریف نقش خود در اروپا

شورای راهبردی آنلاین-رصد: انتظار می‌رود که مبارزات انتخاباتی پیش رو در آلمان بر مسائل داخلی متمرکز باشد. این موضوع که آیا این کشور آماده به عهده گرفتن نقشی بزرگ‌تر برای رهبری اروپا است، به ویژه وقتی مساله به اوکراین مربوط باشد، همچنان نامشخص است.

تحلیلی بر رویکرد احتمالی ترامپ در حوزه سیاست خارجی

شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل آمریکا گفت: در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ، اگرچه چگونگی مقابله با تهدید چین، موضوع اول سیاست خارجی آمریکا خواهد بود، اما جامعه آمریکا در جنگ اقتصادی تمام عیار با چین، دولت این کشور را همراهی نخواهند کرد.

واکاوی علل پذیرش آتش‌بس در لبنان

شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: سرانجام پس از حدود دو ماه جنگ رژیم صهیونیستی علیه لبنان و در شرایطی که در روزهای منتهی به برقراری آتش‌بس، جنگ در جبهه لبنان به شکل بی‌سابقه‌ای شدت پیدا کرده بود، رژیم‌صهیونیستی تن به آتش‌بس داد.

اوکراین عرصه جنگ نیابتی قدرت‌های شرق آسیا

شورای راهبردی آنلاین – رصد: نگرانی‌ها در مورد توانایی کی‌یف برای حفظ توان دفاعی خود در جنگ با روسیه، با پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری افزایش یافته است؛ اما در پس این نگرانی‌ها، دخالت فزاینده قدرت‌های شرق آسیا در جنگی اروپایی مورد توجه قرار گرفته است. علاوه بر ورود حداقل ۱۰,۰۰۰ سرباز کره شمالی به جبهه روسیه، نقش در حال تحول چین، ژاپن و کره جنوبی این سوال را مطرح می‌کند که آیا یک جنگ نیابتی در اوکراین در حال گسترش است یا خیر؟ با توجه به شواهد، پاسخ مثبت است و این جنگ سابقه جدیدی برای کشورهای هند و اقیانوسیه ایجاد می‌کند تا برای منافع خود در صحنه جهانی رقابت کنند.

Loading

أحدث المقالات

دغدغه‌های شرکت‌های ترکیه‌ای در مذاکرات‌شان با شرکت‌های چینی

شورای راهبردی آنلاین-رصد: بسیاری از شرکت‌های چینی در مناقصات داخلی ترکیه با استفاده از حمایت مالی پروژه اگزیم‌بانک چین و ارائه قیمت‌های رقابتی، پروژه‌ها را به دست می‌گیرند. در حالی که مناقصه نیروگاه‌های حرارتی با سوخت فسیلی به پایان رسیده است، اخبار اخیر از برنامه‌های تولید سالانه 150000 خودروی برقی در منطقه صنعتی سازمان یافته مانیسا حکایت دارد. خاطرنشان می‌شود که در مرحله تولید 2500 کارگر چینی مشغول به کار خواهند شد. اما این کارگران چگونه اسکان داده و تغذیه می‌شوند و چگونه در جامعه محلی ادغام می‌شوند؟ واضح است که فرآیندهای مربوطه بسیار پیچیده است.

جنگ اوکراین و تشدید شکاف میان شرق و غرب

شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: جنگ نیابتی زمانی است که دو کشور به طور غیرمستقیم و با حمایت از شرکت کنندگان در حال جنگ، با یکدیگر می‌جنگند. نمونه‌های کلاسیک دوران جنگ سرد عبارتند از بحران کنگو در دهه 1960 و بحران آنگولا در دهه 1970، زمانی که اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده هر یک از جناح‌های متخاصم در یک جنگ داخلی با پول، اسلحه و گاهی اوقات سربازان از کشورهای دیگر حمایت کردند، اما خود هرگز مستقیماً درگیر جنگ نشدند. براین اساس، رویکرد آمریکا و اروپا در قالب ناتو و در حمایت همه جانبه از اوکراین همه نشانه‌های جنگ نیابتی آنها علیه روسیه را دارد.

پیامدهای درخواست بازداشت رهبر نظامی میانمار توسط دیوان کیفری بین‌المللی

شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: مین آنگ هلاینگ، رهبر نظامی میانمار، با اتهام جنایت علیه بشریت به دلیل کشتار و آزار و اذیت مسلمانان روهینگیا روبه‌رو است. این جنایات که بیش از یک میلیون نفر از مردم میانمار را تحت تأثیر قرار داد، بین ماه‌های آگوست تا دسامبر 2017 رخ داد. در این مدت، ارتش میانمار عملیاتی تحت عنوان “پاکسازی” را با بهانه مبارزه با گروه‌های مسلح آغاز کرد که منجر به نسل‌کشی مسلمانان استان راخین در غرب میانمار شد. این عملیات با کشتار وسیع بیش از 200 هزار نفر از مسلمانان روهینگیا و آوارگی حدود 700 هزار نفر همراه بود. دیوان کیفری بین‌المللی این اقدامات را به عنوان مصادیق نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت شناسایی کرده است.

سیاست ترکیه در قبال روابط تجاری با رژیم صهیونیستی

شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: اخیرا وزیر بازرگانی ترکیه تایید کرد که سیستم گمرک ترکیه، به روی تجارت با رژیم صهیونیستی، به طور کامل بسته شده است. این خبر با حواشی و سوال‌های بسیاری مواجه شد و یکی از مهمترین پرسش‌ها این بود که چرا ترکیه تصمیم به چنین اقدامی گرفت و درعمل تا چه حد جدی می‌باشد و پیامدهای آن بر مناسبات طرفین چه خواهد بود؟

آخرین فرصت آلمان برای بازتعریف نقش خود در اروپا

شورای راهبردی آنلاین-رصد: انتظار می‌رود که مبارزات انتخاباتی پیش رو در آلمان بر مسائل داخلی متمرکز باشد. این موضوع که آیا این کشور آماده به عهده گرفتن نقشی بزرگ‌تر برای رهبری اروپا است، به ویژه وقتی مساله به اوکراین مربوط باشد، همچنان نامشخص است.

تحلیلی بر رویکرد احتمالی ترامپ در حوزه سیاست خارجی

شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل آمریکا گفت: در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ، اگرچه چگونگی مقابله با تهدید چین، موضوع اول سیاست خارجی آمریکا خواهد بود، اما جامعه آمریکا در جنگ اقتصادی تمام عیار با چین، دولت این کشور را همراهی نخواهند کرد.

واکاوی علل پذیرش آتش‌بس در لبنان

شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: سرانجام پس از حدود دو ماه جنگ رژیم صهیونیستی علیه لبنان و در شرایطی که در روزهای منتهی به برقراری آتش‌بس، جنگ در جبهه لبنان به شکل بی‌سابقه‌ای شدت پیدا کرده بود، رژیم‌صهیونیستی تن به آتش‌بس داد.

اوکراین عرصه جنگ نیابتی قدرت‌های شرق آسیا

شورای راهبردی آنلاین – رصد: نگرانی‌ها در مورد توانایی کی‌یف برای حفظ توان دفاعی خود در جنگ با روسیه، با پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری افزایش یافته است؛ اما در پس این نگرانی‌ها، دخالت فزاینده قدرت‌های شرق آسیا در جنگی اروپایی مورد توجه قرار گرفته است. علاوه بر ورود حداقل ۱۰,۰۰۰ سرباز کره شمالی به جبهه روسیه، نقش در حال تحول چین، ژاپن و کره جنوبی این سوال را مطرح می‌کند که آیا یک جنگ نیابتی در اوکراین در حال گسترش است یا خیر؟ با توجه به شواهد، پاسخ مثبت است و این جنگ سابقه جدیدی برای کشورهای هند و اقیانوسیه ایجاد می‌کند تا برای منافع خود در صحنه جهانی رقابت کنند.

Loading

بحران سازی با قطر، آغازی بر پایان کار شورای همکاری

1398/04/03 | موضوعات

شورای راهبردی آنلاین- رسانه ها:سعید الشهابی، تحلیلگر روزنامه القدس العربی بااشاره به تنش قطر و عربستان می نویسد بعد از تصمیم ریاض به محاصره کردن قطر که یکی از شش کشور عضو شورای همکاری خلیج (فارس) است، در این شورا نوعی جبهه بندی بی‌سابقه ایجاد شده که متفاوت از همه چالش های قبلی شورا و خطرناکتر و عمیق‌تر و گسترده‌تر از آنها است.

بعد از تصمیم عربستان سعودی به محاصره کردن قطر که یکی از شش کشور عضو شورای همکاری خلیج (فارس) است، این شورا با سرنوشتی مبهم رو به روست. این شورا ۳۶ سال پیش با هدف ایجاد مصونیت برای اعضا در برابر پیامدهای احتمالی انقلاب اسلامی ایران تاسیس شد که در آن زمان در اوج جوش و خروش انقلابی بود. شورای همکاری در برابر طوفان های منطقه ای و بین المللی ایستادگی کرد و عربستان سعودی از طریق دیپلماسی حفظ آرامش و خویشتنداری توانست آن را حفظ کند. این شورا چندین بار گرفتار رویدادهای داخلی شد و سران برخی کشورهای عضو آن از حضور در برخی نشست های سران به دلایل سیاسی یا مشکلات جسمی خودداری کردند ولی این نشست ها به طور تقریبا منظم برگزار شد هرچند اغلب اوقات، جنبه تشریفاتی داشت. آنچه قطعی به نظر می‌رسد این است که طوفان کنونی ایجاد شده به دست عربستان سعودی، متفاوت از همه چالش های قبلی و خطرناکتر و عمیق‌تر و گسترده‌تر از آنها است. این اقدام عربستان، نوعی جبهه بندی بی‌سابقه ایجاد کرد که شورای همکاری را به دو گروه تقسیم کرد: گروهی با حضور عربستان سعودی و امارات و بحرین، و گروه دیگر با حضور قطر و سلطان نشین عمان و کویت. خطر کنونی که شورای همکاری با آن مواجه است، رویداد عجیبی نیست. این خطر همواره وجود داشته است ولی به علت خویشتنداری و پایبندی عمیق به سرنوشت مشترک، منافع عالی بر ملاحظات فردی هر کشور ترجیح داده شد. ولی این منطق در سال های اخیر به میزان زیادی رنگ باخته است به ویژه با تغییر سران کشورها و درگذشت پدرانی که بنیانگذاران (شورای همکاری) بودند.
می‌توان گفت حاکمان کنونی کویت و سلطان نشین عمان تنها حاکمانی هستند که نقشی مستقیم در تاسیس شورای همکاری داشته اند. این شورا بر اساس طرح پیشنهادی کویت تاسیس شد که ویژگی های آن را ترسیم کرد و بقیه حاکمان آن را تصویب کردند. می‌توان گفت شورای همکاری تنها ائتلاف عربی بود که توانست این همه مدت سرپا بماند هرچند به تدریج به ابزاری در دست «برادر بزرگتر» تبدیل شد. این ساختار صوری، به عنوان نماد ائتلاف رژیم های خلیج (فارس) باقی ماند که نظام سیاسی خاص خود را داشت و طی چندین دهه، بازوهای اجرایی با تاثیر محدود ایجاد کرد که مهم‌ ترین آن نیروی سپر جزیره بود که زیر پرچم عربستان سعودی باقی ماند و با گذشت زمان، نقش خود را از دست داد و از آن جز برای موارد خاص مثل اشغال بحرین در سال ۲۰۱۱ استفاده نشد.
ورود نیروهای سپر جزیره به منامه، به علل مختلف تاثیر منفی بر امنیت و ثبات و روابط بین ملت ها و حکام برجا گذاشت. نخست این که، ائتلاف نظامی خلیجی قرار بود به دفاع از کشورهای عضو شورای همکاری هنگامی که هدف تجاوز خارجی قرار گیرند اختصاص داشته باشد. در حالی که در بحرین از این ائتلاف نظامی برای سرکوب انقلاب مردمی مسالمت آمیز استفاده شد که نیازی به مداخله نظامی نداشت. به این ترتیب نخستین تخلف از قوانین شورای همکاری و مبانی آن صورت گرفت. دوم این که، (این مداخله نظامی) سردرگمی عقیدتی بین ملت های منطقه ایجاد کرد و حامل این پیام برای آنان بود که این ائتلاف نظامی ابزاری برای محافظت از رژیم ها است نه ملت‌ها. سوم این که، نیروهای سپر جزیره که مقر آنها پایگاه حفر الباطن عربستان است، در بحرین مداخله کردند ولی زمانی که نیروهای عراقی در دوره صدام حسین کویت را در سال ۱۹۹۰ اشغال کردند، این نیروها هیچ حرکتی نکردند در حالی که پایگاه یاد شده تا مرز کویت کمتر از ۱۲۰ کیلومتر فاصله دارد. به جای این که از این نیروها برای دفاع از حاکمیت کویت استفاده شود، عربستان سعودی نیروهای آمریکایی به فرماندهی آمریکا را به آغاز جنگی دعوت کرد که پیامدهای آن تا به امروز بر منطقه سایه افکنده است. چهارم این که، خودداری سلطان نشین عمان و قطر و کویت از مشارکت در مداخله نظامی در بحرین خوشایند عربستان سعودی نبود که به همکاری آنها امید داشت. هر یک از این کشورها دلایل خود را برای شرکت نکردن در این مداخله داشت.
به رغم روابط ظاهرا دوستانه با ریاض، نگرانی زیادی درباره نیات عربستان سعودی وجود دارد به ویژه که این کشور دارای اختلافات مرزی با همه کشورهای عضو شورای همکاری و دیگر کشورها است. دولت های کشورهای عضو شورای همکاری می دانند ریاض چشمداشت های توسعه طلبانه دارد که شماری از واقعیت ها آن را نشان می دهد، از جمله: نخست، مناقشه چندین دهه‌ای به منظور سیطره بر واحه البریمی که با عمان و امارات مشترک است. پرونده مرزهای عربستان با امارات در سال ۲۰۰۴ به شاهزاده نایف بن عبدالعزیز (که در آن زمان وزیر کشور بود) واگذار شد و امارات نیز این پرونده را به حمدان بن زاید آل نهیان معاون نخست وزیر و وزیر مشاور در امور خارجی خود واگذار کرد. دو کشور در سال ۱۹۷۴ توافقنامه ای در جده امضا کرده بودند که در آن بر چشم پوشی ریاض از مطالباتش درباره واحه البریمی تصریح شده بود. در مقابل، ابوظبی نیز از خور العیدید چشم پوشی کرد که شامل منطقه ای ساحلی به طول تقریبا ۲۵ کیلومتر می‌شود که غنی از نفت و گاز است و بین سرزمین های متعلق به ابوظبی و قطر قرار دارد. در گذشته عربستان سعودی گذرگاهی به خور العیدید نداشت بلکه مرزهای امارات و قطر به هم پیوسته بود. اما اکنون با سیطره عربستان بر این منطقه، امارات و قطر مرز زمینی مشترک ندارند. در سال ۲۰۱۰ پس از آن که دو قایق اماراتی به سوی یک قایق عربستانی در خور العیدید تیراندازی و دو نفر از نیروهای گارد مرزی عربستان را بازداشت کردند، نزدیک بود روابط بین دو کشور قطع شود. تا به امروز هم دو کشور درباره مرزهای دریایی خود به توافق نرسیده اند.
دوم، سیطره عربستان سعودی بر میدان نفتی الشیبه که در اختیار امارات بود. اختلاف مرزی بین عربستان و امارات در این زمینه به مشکل ترسیم مرز منابع نفتی مربوط می شود به طوری که عربستان بر بخش اعظم میدان الشیبه سیطره دارد در حالی که امارات با استناد به نقشه ها و مستندات رسمی، بر حق مالکیت خود بر این میدان تاکید می کند. بر اساس متن توافقنامه امضا شده بین امارات و عربستان بر سر میدان الشیبه، امارات ادعا می کند ۸۰ درصد این میدان عظیم نفتی در خاک این کشور قرار دارد و این کشور از حق توسعه این میدان و استفاده کامل از نفت آن برخوردار است. میزان تولید نفت از این میدان نفتی اکنون نیم میلیون بشکه در روز است. ولی عربستان کنترل کامل این میدان را به دست گرفت و زمانی که این میدان در سال ۱۹۹۹ افتتاح شد، وزیر امور خارجه امارات از حضور در مراسم افتتاحیه خودداری کرد.
سوم، عربستان سعودی با بهره برداری از ضعف حکومت بحرین به علت ناآرامی های سیاسی مستمر در این کشور، بر حق خود برای تعیین مرز با بحرین بر اساس منافع خود پافشاری می کند. در دهه ۱۹۸۰ عربستان دو جزیره «البینه» واقع در گذرگاه دریایی بین دو کشور را در اختیار گرفت و در هیچ گزارش رسانه ای به این موضوع اشاره نشد. شهروندان بحرینی قبلا آزادانه به این دو جزیره رفت و آمد داشتند ولی اکنون به علت سیطره عربستان بر این جزایر، آنها نمی توانند به آنجا بروند. عربستان همچنین حاضر نیست میدان نفتی «ابوسعفه» را در اختیار بحرین قرار دهد در حالی که بخش اعظم این میدان در قلمرو دریایی بحرین قرار دارد. عربستان از طریق شرکت نفتی آرامکو بر حفظ حق تولید نفت و صدور آن از این میدان اصرار دارد. تولید نفت این میدان هم اکنون ۳۲۰ هزار بشکه در روز است. عربستان بر حفظ حاکمیت مطلق خود بر این میدان نفتی اصرار دارد.
چهارم، عربستان بر ادامه سیطره بر منطقه الخفجی کویت پافشاری می‌کند. اختلاف بین کویت و عربستان بر سر میدان نفتی الخفجی در سال ۲۰۰۹ زمانی آغاز شد که عربستان سعودی قرارداد با شرکت نفتی «شورون تکساکو» را به مدت سی سال بدون هماهنگی با طرف کویتی تمدید کرد. قبلا قراردادی پنجاه ساله با این شرکت در سال ۱۹۵۹ امضا شده بود که در سال ۲۰۰۹ تمدید شد. علت بحران این بود که طرف کویتی معتقد بود تمدید قرارداد با شرکت شورون بدون مشورت با کویت موجب می شود نفت استخراج شده از این میدان، از طریق تاسیسات الخفجی عربستان صادر می شود نه از طریق بندر الزور در خاک کویت زیرا کویت در توافقنامه با شرکت شورن حضور ندارد و به نظرش اهمیت داده نمی شود. در اوایل اکتبر ۲۰۱۴ مقامات عربستان سعودی تصمیم گرفتند میدان نفتی دریایی الخفجی را که کویت و عربستان به طور مشترک از آن بهره برداری می کنند تعطیل کنند و منابع عربستانی این اقدام خود را به مسائل زیست محیطی ارتباط دادند. این بحران تا به امروز ادامه پیدا کرده است و در حالی که کویت در حال برنامه ریزی برای ساخت پالایشگاه بزرگی در منطقه بود، این پروژه به علت سرسختی عربستان همچنان تعطیل مانده است. علاوه بر این، ابهاماتی به علت روشن نشدن وضع جزایر «ام المرادم» و «کارو» وجود دارد که کویت خواستار ضمیمه شدن آنها به خاک خود است در حالی که عربستان حاکمیت مشترک با کویت بر این جزایر را خواستار است.
پنجم، عربستان سعودی با عراق بر سر کنترل منطقه حائل اختلاف نظر دارد. در سال ۱۹۲۲ بخش اعظم مرز بین دو کشور ترسیم شد و در همین چارچوب منطقه حائل شکل گرفت که هیچ طرف اجازه ندارد اقدام به ساخت تاسیسات نظامی یا تاسیسات دائمی در آن کند. سپس با نزدیک شدن جنگ اول خلیج فارس،‌عراق همه توافقنامه های امضا شده با عربستان را در سال ۱۹۶۸ لغو کرد {سال ۱۹۹۱ صحیح است.م} و عربستان نیز در پاسخ، همه توافقنامه های مرزی را که بر سر آنها با عراق گفتگو کرده بود در سال ۱۹۹۱ در سازمان ملل متحد به ثبت رساند. به این ترتیب ماهیت حقوقی منطقه حائل بین عربستان و عراق از بین رفت. عراقی ها می گویند عربستان بخش اعظم این منطقه را در کنترل خود دارد.
ششم، مرزهای عربستان و اردن نیز عاری از مشکل نیست. در سال ۱۹۶۵ توافقنامه ای مرزی امضا شد که به موجب آن خط مرزی که در سال ۱۹۲۵ در منطقه حداء ترسیم شده بود تعدیل شد و خط مرزی جدید از ۲۵ کیلومتری جنوب بندر العقبه اردن آغاز شد. به این ترتیب اردن منطقه ای به وسعت شش هزار کیلومتر مربع را در ساحل خلیج عقبه به دست آورد در حالی که عربستان مناطق دیگری را در غرب حوزه اصلی دره السرحان به دست آورد که مساحت آن به هفت هزار کیلومتر مربع می رسد. هرچند این توافقنامه به اختلاف مرزی بین دوطرف پایان داد ولی این توافقنامه پس از کشف نفت در مناطق واگذار شده به عربستان با اعتراض اردن مواجه شد که می گوید خاک اردن بدون هیچ گونه بررسی و مطالعه در آن به عربستان واگذار شده است.
هفتم، اختلافات مرزی بین عربستان و یمن یکی از طولانی ترین و مهم ترین و شدیدترین و پیچیده ترین مناقشات مرزی بین کشورهای عربی است. در سال ۱۹۳۴ طرف یمنی پیمان طائف را زیر فشار ناشی از شکست در جنگ که موجب از دست رفتن مشروعیت بین المللی یمن شد و باطل کننده پیمان های بین المللی بود، امضا کرد. بر اساس این پیمان، عربستان کنترل مناطق عسیر و نجران و جازان در جنوب خاک خود را به دست گرفت. در سال ۲۰۰۰ علی عبدالله صالح رئیس جمهور وقت یمن با امضای توافقنامه ای با عربستان موافقت کرد که شامل تاکید مجدد بر مرزهایی بود که بر اساس پیمان طائف ترسیم شده بود و این توافقنامه در حکم تایید چشم پوشی یمن از سرزمین هایی بود که یمن از سال ۱۹۳۴ تا سال ۲۰۰۰ خواستار آن شده بود. یمن اکنون خواستار بازپس گیری این سرزمین ها است که ذخایر عظیم نفت و گاز به ارزش میلیاردها دلار را در دل خود دارد. یکی از اهدف حمله کنونی عربستان به یمن، تضمین دسترسی به گذرگاهی است که عربستان را به دریای عرب متصل کند، ‌همان کاری که در خصوص منطقه مرزی بین امارات و قطر (برای دسترسی به آبهای خلیج فارس) انجام داد. تا زمانی که این اختلافات ادامه دارد چگونه ممکن است منطقه خلیج (فارس) ثبات پیدا کند؟

منبع: اداره کل رسانه های خارجی وزارت فرهنگ وارشاداسلامی 

0 Comments

Submit a Comment

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *