جدیدترین مطالب
أحدث المقالات
آیا دولت های عربی می توانند گام بعدی را علیه داعش بردارند؟
تارا بینای در تحلیلی برای موسسه امریکن اینترپرایز نوشت: ملک عبدالله، پادشاه اردن نیز در این باره نظری موافق نشان داده است. وی در مصاحبه ای با چارلی رز در شبکه پی.بی.اس گفت: ما به عنوان کشورهای عرب… باید اقدام در این باره را در دست بگیریم.”
سخن گفتن آسان است، اما عمل کردن ساده نیست. وقتی چارلی رز پادشاه اردن را برای پاسخ درباره اعزام سربازان اردنی زیر فشار گذاشت، عبدالله با درنگ خاطرنشان کرد که “در نهایت، این مساله چه در عراق باشد یا در سوریه، باید توسط مردم محلی خودشان حل شود.”
محدودیت های ائتلاف ضد داعش را باید در همین موضوع جستجو کرد: شرکای آمریکا در منطقه نمی توانند یا نمی خواهند کار بیشتری انجام دهند.
دلایل مهم این اکراه شامل توانایی محدود، بی علاقگی عراق به سربازان خارجی، تنش های منطقه ای و هراس از واکنش متقابل داخلی است. متحدان آمریکا در منطقه به شدت در زمینه نیروی هوایی سرمایه گذاری می کنند، اما نیروهای زمینی متعارف آنها (عربستان، امارات، قطر، و بحرین) همچنان محدود یا قدیمی است.
سهم ائتلاف تا به امروز محدود بوده است: اول اینکه، از 1219 حمله هوایی انجام گرفته در عراق و سوریه از ماه اوت تا کنون، شرکای ائتلافی فقط 208 حمله داشته اند. دوم، رهبران عراق ایده حضور سربازان خارجی را نمی پذیرند. عربستان از ماه ژوئیه تا کنون 30 هزار سرباز در مرز مشترک با عراق مستقر کرده و گزارش ها از ماه سپتامبر تاکنون نیز حکایت از اعزام احتمالی نیروهای اردنی دارد، اما حیدر العبادی، نخست وزیر عراق تاکید کرده است که “نه تنها این کار ضرورتی ندارد” بلکه “ما آنها را نمی خواهیم و به آنها اجازه اقدام نخواهیم داد.”
سوم، تنش های منطقه ای موجود برقراری یک ائتلاف منسجم را بعید می سازد و در حالی که قطر و امارات در سال 2011 هر دو به عملیات های ناتو در لیبی پیوستند، اما اکنون در طرف مخالف جنگ نیابتی منطقه ای قرار دارند؛ قطر از پارلمان طرابلس حمایت کرد در حالی که امارات و دیگر دولت های خلیج فارس و مصر از پارلمانی حمایت کردند که در شهر طبرق در شرق لیبی قرار داشت. قطر از اخوان المسلمین مصر حمایت می کند، در حالی که عربستان از عبدالفتاح السیسی حمایت می کند.
بنابراین در میان این دشمنان منطقه ای رقیب، حتی تهدید رو به رشد داعش هم برای ایجاد اتحاد میان اتحادیه عرب یا میان اعضای شورای همکاری خلیج فارس کافی نیست.
در نهایت پتانسیل واکنش متقابل داخلی عاملی برای نگرانی رهبران منطقه ای است. ظاهرا اغلب جنگجویان داعش عراقی یا سوری هستند، با این حال بیشتر جنگجویان خارجی که به داعش می پیوندند، اهل تونس و عربستان و در مرتبه بعد اهل اردن هستند. پیشرفت مستمر داعش دولت های همسایه را تهدید می کند و بازگشت جنگجویان می تواند دولت های منطقه ای را متزلزل کند، اما در حالی که بیشتر شهروندان به سیاست آمریکا در منطقه اعتمادی ندارند مشارکت بیشتر در این ائتلاف هم می تواند باعث نارضایتی شود.
اما آیا این ائتلاف می تواند بر این چالش ها غلبه کند؟ مشکل می توان تصور کرد که چنین اتفاقی رخ دهد. احتمالا این نقص همچنان ادامه خواهد داشت. اعمال فشار زیاد آمریکا بر شرکای منطقه ای هم نتیجه معکوس خواهد داد.
0 Comments