شورای راهبردی آنلاین – رصد: اگر رئیس جمهور ترامپ در مورد مذاکره با جمهوری خلق چین بر سر کنترل تسلیحات جدی باشد، مقامات آمریکا میتوانند ساخت نسل جدید موشکهای میان برد زمین به هوا را برای معامله با کاهش هزاران موشک میان برد دومنظوره چینی در دستور کار قرار دهند.
لوک گریفت در یادداشتی که وب سایت اندیشکده رند آن را منتشر کرد؛ نوشت: برخی تحلیلگران معتقدند که ترامپ باید موشکهای آمریکا را در آسیا مستقر سازد تا در میدان نبرد در برابر سامانههای چین توازن ایجاد کند. دیگر تحلیلگران به سیاستمداران آمریکا توصیه میکنند که به توسعه مشترک موشکی با متحدان آسیایی آمریکا بپردازند. با این حال، مذاکرات تسلیحاتی احتمالا تنها راه کاهش تهدید عظیم موشکهای چین علیه امنیت آمریکا و متحدان آن بوده و برای این امر، داراییهای موشکی آمریکا بهترین اهرم چانه زنی در اختیار میگذارد.
ترامپ پس از خروج از پیمان تسلیحات هستهای میان برد (آی ان اف) بین آمریکا و روسیه در اوت 2019، از تمایل به مذاکرات با چین در مورد موشکهای میان برد خبر داد. اما رئیس جمهور شی جین پینگ تمایلی به کنترل تسلیحات ندارد. رئیس جمهور چین دارای زرادخانه عظیمی از موشکهای میان برد هستهای و متعارف است که میتواند اهداف را در «جزایر حلقه اول و دوم» در اقیانوس آرام نابود کند. موشکهای چین تهدیدی جدی برای پایگاهها و کشتیهای آمریکا محسوب شده و توانایی آمریکا در پیشبرد قدرت در سراسر منطقه را به تحلیل برده است. هیچ سابقه تاریخی از مذاکرات تسلیحاتی سازنده بین چین و آمریکا وجود ندارد و دولت ترامپ در معامله با موشکهای چینی کارتهای بازی زیادی در بساط ندارد. آمریکا هنوز باید به توسعه موشکهای میان برد بپردازد و برای استقرار این تسلیحات در منطقه اقیانوسیه فاقد برنامهای مشخص است.
اگر دولت ترامپ به دنبال کاهش تهدید موشکی چین است، در این هدف خود احتمالا به اهرم چانه زنی نیاز خواهد داشت. مدیریت مذاکرات تسلیحاتی هنگامی بهتر انجام میگیرد که مذاکرهکنندگان به معامله تسلیحاتی با سطح یکسان بپردازند. ارائه فرمولهای قیاسی برای مبادله مساوی، مثلا هواپیماهای آمریکایی با موشکهای چینی، دشوار است. مذاکرات تسلیحاتی چین-آمریکا ممکن است سالها طول بکشد تا به توافق دست یابد. همزمان، مقامات آمریکا میتوانند متحدان خود نظیر ژاپن، کره جنوبی یا فیلیپین را به تعهد برای میزبانی از موشکهای آمریکا تشویق کنند. این امر اهرم چانه زنی در برابر چین را تقویت کرده و بازدارندگی در آسیا را ارتقاء میبخشد. اگر متحدان آمریکا به این ایده تمایلی نشان ندادند، آمریکا میتواند این موشکها را در گوام مستقر سازد.
تحلیلگرانی که به دنبال دور زدن بحث محل استقرار بالقوه هستند، دولت ترامپ را به توسعه موشکهای میان برد با متحدان آسیایی، نظیر ژاپن، برمی انگیزند. آنها معتقدند که تملک و عملیاتی کردن موشکها توسط متحدان آمریکا، هزینهها را تقسیم کرده و بازدارندگی را در آسیا بهبود خواهد بخشید و گزینه دیگری برای مقابله با تهاجم چین و بازدارندگی در برابر آن، در اختیار خواهد گذاشت. همچنین، در این ایده، دولت ترامپ احتمالا دیگر نیازی به مشورت با متحدان آمریکا در مورد میزبانی از سامانههای آمریکا نخواهد داشت که کسب رضایت آنها ممکن است سالها طول بکشد. از سوی دیگر، در این روش، سیاستمداران آمریکا از موانع سیاسی داخلی نیز اجتناب میکنند که در آن، مجلس نمایندگان تا نهایی شدن برنامه استقرار این تسلیحات در خارج، تمایلی به سرمایهگذاری در موشکهای جدید ندارند.
با این وجود، متحدان آمریکا ممکن است در توسعه مشترک موشکهای میان برد با آمریکا تردید داشته باشند. متحدان نگران از تحریم اقتصادی و قدرت نظامی چین، احتمالا بیم آن خواهند داشت که توسعه مشترک یک قدرت موشکی، واکنش چین را در پی خواهد داشت. سیاستمداران کشورهای متحد آمریکا احتمالا در هزینه سرمایه سیاسی برای یک موضوع بحث برانگیز، احتیاط به خرج دهند – موضوعی که ممکن است مخالفت ضد هستهای توده مردم و نمایندگان را در پی داشته باشد.
از سوی دیگر، موشکهای میان برد مشترک، مذاکرات کنترل تسلیحات با دولت چین را پیچیدهتر کرده و اهرم آمریکا و انعطاف پذیری آن را محدود میسازد. پس از صرف میلیاردها دلار برای توسعه موشکی، متحدان آمریکا احتمالا تمایلی به معامله آنها نداشته و به آمریکا اجازه ندهند که از طرف آنها مذاکراه کند. اگر متحدان آمریکا به معامله موشکی با چین رضایت دهند بازهم دولت ترامپ با مشکلاتی مواجه خواهد شد. متحدان ممکن است خواهان جایگاهی در میز مذاکره شوند و مذاکرات تسلیحات را تا حد غیرقابل مدیریت سنگین سازند. همچنین، مقامات آمریکا قبل از ارائه پیشنهادات در مورد زرادخانه ها، نیازمند مجوز متحدان خویش خواهند بود که این امر گزینههای چانه زنی آمریکا را محدود کرده و پیشرفت را کند خواهد کرد. علاوه بر این، دولت چین ممکن است با تقلید از تاکتیک شوروی در مذاکرات ایاناف در دهه 1980، توسعه سریع موشکی خود را با تسلیحات هستهای فرانسه و انگلیس توجیه کند.
توسعه مشترک موشکهای میان برد با متحدان آمریکا میتواند بازدارندگی را تقویت کرده و هزینهها را در آسیا تقسیم کند. اما برای کاهش خطر موشکهای چین، روش سازندهای محسوب نمیشود. استقرار موشکهای آمریکا تهدید موشکی چین علیه آمریکا و متحدان آن در اقیانوسیه را کاهش نمیدهد. تنها راه کاهش این تهدید، ترغیب دولت چین در مذاکرات تسلیحاتی به کاهش زرادخانههای این کشور است.
0 Comments