شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل قفقاز گفت: به دنبال انتشار خبری مبنی بر آنکه کرملین به طور ضمنی تأیید کرد که صلح‌بانان روس از منطقه قره‌باغ عقب می‌کشند و سلاح‌ها و تجهیزات خود را به همراه می‌برند، این پرسش به طور جدی مطرح است که آیا روسیه می‌خواهد منطقه قفقاز جنوبی را به غرب واگذار کند؟
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل شبه قاره گفت: هند و امارات متحده عربی کار بر روی اولین مرحله از ایجاد کریدور اقتصادی هند – خاورمیانه – اروپا معروف به کریدور آی‌مک (عرب‌مِد) که به عنوان مسیری جایگزین برای تنگه هرمز و طرح جاده ابریشم چین معرفی شده بود را آغاز کرده‌اند. اگرچه برخی گمانه‌زنی‌ها مطرح است که با ادامه جنگ در غزه و التهاب در خاورمیانه، ممکن است کار بر روی این کریدور به حاشیه رانده شود.
شورای راهبردی آنلاین – یادداشت: رژیم صهیونیستی درصدد «بهره‌برداری روانی» از مسائل اخیر منطقه، برای انحراف افکار عمومی جهانی از جنایات این رژیم در غزه است. بررسی فضای حاکم بر محافل سیاسی و رسانه‌ای رژیم صهیونیستی و مراکز همسو با آن در سطح منطقه و بین‌الملل نشان می‌دهد که این رژیم، به‌دنبال «برجسته و غالب‌سازی» تنش‌های اخیر با جمهوری اسلامی ایران است تا فشار سنگینی که را که در افکار عمومی داخلی، منطقه‌ای، بین‌المللی و حتی دولت‌های اروپایی علیه جنگ غزه ایجاد شده است، را کاهش دهد.
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل غرب آسیا گفت: جمهوری اسلامی ایران در واپسین ساعات 26 فروردین، حمله‌ای موشکی و پهپادی را علیه سرزمین‌های اشغالی آغاز کرد که تا صبح روز بعد ادامه داشت. این در حالی بود که علی رغم اطلاع‌رسانی قبلی ایران به برخی کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای درباره قطعی بودن پاسخ و اقدام نظامی کشورمان، آمریکا و رژیم اسرائیل نتوانستند مانع از انجام این حمله شوند.
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل قفقاز گفت: به دنبال انتشار خبری مبنی بر آنکه کرملین به طور ضمنی تأیید کرد که صلح‌بانان روس از منطقه قره‌باغ عقب می‌کشند و سلاح‌ها و تجهیزات خود را به همراه می‌برند، این پرسش به طور جدی مطرح است که آیا روسیه می‌خواهد منطقه قفقاز جنوبی را به غرب واگذار کند؟
با کشف تعداد بیشتری از گورهای جمعی در نقاط مختلف نوار غزه و بیرون آوردن پیکرهایی بدون سر، دست، پوست و یا با دست و پاهای بسته و نیز اجسادی که هنوز سرم و وسایل پزشکی به آنها وصل هستند، اجساد کودکان و اجسادی که به شدت متلاشی شده‌اند، ابعاد دیگری از جنایات رژیم اشغالگر صهیونیستی در حملاتش به نوار غزه نمایان شده و مسوولان مختلف آغاز تحقیقاتی بین‌المللی و مستقل درباره این گورها را خواستار شده‌اند.
پیرمحمد ملازهی/کارشناس مسائل شبه‌قاره
کنفرانس بین‌الافغانی در تاریخ پنجم و ششم ماه فوریه سال جاری به دعوت جامعه افغانان مقیم مسکو در این شهر برگزار شد که اغلب کارشناسان آن را به مثابه بزرگترین گام گفتگوهای بین‌الافغانی توصیف کرده‌اند.
اهمیت نشست مسکو به این خاطر است که برای اولین بار طالبان با رهبران جهادی و گروه‌ها و احزاب سیاسی که طی یک دوران طولانی در جنگ بسر می‌بردند وارد مذاکره شده‌اند. به ویژه زمانی که طالبان در کابل قدرت را در اختیار گرفته بود همین گروه‌هایی که امروز پشت میز مذاکره حاضر شده‌اند، جبهه شمال را تشکیل داده بودند و با طالبان می‌جنگیدند. جریان شمالی‌ها در آن زمان متشکل از ازبک‌ها، هزاره‌ها و تاجیک‌ها بودند و این جریان‌های قومی امروز با طالبان پشت یک میز برای مذاکرات بین‌الافغانی نشسته‌اند.
البته در این نشست، دولت مرکزی افغانستان حضور ندارد اما گروه‌های سیاسی و قومی و رهبرانی که در دوران جهاد فعال بودند در این مذاکرات حضور داشتند. از این نظر اهمیت نشست مسکو بسیار زیاد است و به نوعی گفته می‌شود اولین مذاکرات بین‌الافغانی است که در آن همه افغان‌ها منهای حاکمیت و دولت وحدت ملی حضور دارند.
در رابطه با دستاوردهای نشست مسکو به نظر می‌رسد که بیانیه مورد توافق بین طرفین بسیار اهمیت دارد، زیرا نشان می‌دهد طالبان این آمادگی را پیدا کرده‌اند که پشت میز مذاکره حاضر شوند و از سوی دیگر توزیع قدرت را بپذیرند و دست از انحصارطلبی بردارند.
البته نمی‌توان گفت که اجلاس مسکو به راه‌حل نهایی سیاسی برای صلح در افغانستان ختم خواهد شد، بلکه این اجلاس آغاز راهی است که ممکن است در طول مسیر با دشواری‌های جدی روبرو شود. اما در هر حال به نظر می‌رسد که روسیه توانسته تا این مرحله طالبان و دیگر گروه‌ها را پشت یک میز جمع کند تا طرفین مسائل خود را مطرح کنند و روی محورهای مشخصی به تفاهم برسند.
در این بین موضع دولت کابل نسبت به این مذاکرات کاملا منفی بود، چرا که آنها دولت را دور زدند. همچنانکه این گروه‌ها در مذاکرات ابوظبی و قطر نیز دولت را دور زدند.
همچنین قرار است دور دوم مذاکرات مسکو در دوحه قطر برگزار شود و همین گروه‌ها نیز دوباره در آنجا شرکت کنند. البته مسکو امیدوار است که بتواند به تدریج طالبان را تشویق کند تا با دولت مرکزی نیز وارد مذاکره شوند.
در ارزیابی کلی نشست مسکو می‌توان گفت این نشست در مقایسه با اجلاس‌های ابوظبی و قطر نشست مثبت‌تر و پرثمرتری بود.
اما همانطور که اشاره شد در مسیر مذاکرات مسکو موانعی وجود دارد که از جمله می‌توان به سه مانع اصلی اشاره کرد. نخست اینکه این مذاکرات بین‌الافغانی ابتکار مسکو است و به نوعی تلقی می‌شود که در مقابل ابتکاری که زلمای خلیل‌زاد از سوی آمریکا دنبال می‌کند قرار دارد.
با این تفاسیر ممکن است رقابت میان مسکو و واشنگتن در افغانستان تشدید شود. از این زاویه این احتمال مطرح می‌شود که آمریکا مانع پیگیری ابتکار عمل از سوی روسیه شود مگر اینکه روس‌ها شرایطی را به وجود آورند که ابتکار مسکو به موازات ابتکار ابوظبی و قطر پیش برود.
مشکل دوم به دولت وحدت ملی در افغانستان مربوط می‌شود؛ اگر دولت وحدت ملی با طالبان وارد مذاکره نشود و طالبان مذاکره با آنها را نپذیرد عملا امکان برقراری صلح در افغانستان بوجود نمی‌آید. درواقع دولت وحدت ملی صرفنظر از اینکه اشرف غنی در قدرت باشد یا انتخابات برگزار شود و شخص دیگری روی کار بیاید، باید در روند مذاکرات صلح حضور داشته باشد و گرنه به نتیجه‌ای نایل نمی‌شوند. در کل به نظر می‌رسد که دولت، ارتش و نیروهای امنیتی به راحتی اجازه ندهند که آنها را دور بزنند.
مشکل سوم هم به کشورهای همسایه و همجوار افغانستان بازمی‌گردد؛ دیدگاه این کشورهای همسایه و کشورهایی که در افغانستان حضور دارند را نمی‌توان نادیده گرفت. لذا ابتکاری که در نهایت قرار است در افغانستان دنبال شود باید به سازمان ملل واگذار گردد و یک کنفرانس بین‌المللی به وجود آید که در آن هم جناح‌های داخلی افغانستان و هم دولت وحدت ملی حضور داشته باشند، هم کشورهای همسایه و کشورهایی که در افغانستان نقش دارند و هم قدرت‌ّهای مهم جهانی مانند آمریکا، روسیه، چین و اتحادیه. در این صورت شاید بتوان ترتیباتی را بوجود آورد تا صلح در افغانستان با یک تضمین بین‌المللی از طریق سازمان ملل روبرو شود. اگر چنین شرایطی حاصل شود می‌توان امیدوار بود که افغانستان به صلح و ثبات لازم دست یابد.
0 Comments