تامس ام. سندرسون در مقاله ای که در کتاب نقاط حساس جهانی در سال 2015 – بحران و فرصت به چاپ رسید، نوشت: جنگجویان خارجی که از مرز ترکیه به سوریه سرازیر شده اند پیش از پرواز از دروازه باب السلام، آخرین توقف پیش از سفر خود را دارند. آنها می توانند گذرنامه های شان را به صاحب کافه ای که در محل بسیار خوبی واقع شده و می داند این جنگجویان هرگز دوباره به آنها نیازی نخواهند داشت، بفروشند. آنها جوانانی هستند که به زعم خود از یک زندگی در حاشیه به سمت توانمندی و نهایتا رستگاری می روند.
اما در برابر داعش و جنگجویان با انگیزه و آموزش دیده اش و دیگر بازیگران غیردولتی نظیر آنها چه اقداماتی می تواند صورت گیرد؟ آیا تنها راه حل دستگیری یا کشتن آنهاست؟
متاسفانه بعید است یک راهبرد بازدارنده که به معنای تهدید به روبرو شدن با عواقب باشد، در مبارزه علیه داعش یا گروه های هم فکر با آن موفق باشد.
مرگ برای بسیاری از این به اصطلاح جهادگرایان و آنهایی که می خواهند مشهور شوند، یک هدف است. آمریکا و شرکایش باید از تلاش هایی حمایت کنند که هدف شان منصرف کردن جهادگرایان بالقوه پیش از تصمیم گیری آنها برای پیوستن به داعش باشد.
این تلاش ها ممکن است شامل تلاش های محلی برای تعامل با اعضای خانواده، روحانیان، رهبران جامعه و اجرای حقوقی باشد که بتوانند افرادی را که به شدت مستعد پیوستن به داعش برای جنگیدن و مردن در سوریه یا عراق هستند، منصرف کند. این اقدامات باید پیش از آن صورت گیرد که یک فرمانده داعش بتواند از طریق رسانه های اجتماعی یا شخصا روی آنها تاثیر بگذارد. چون بعد از این مرحله دیگر جلوگیری از سرازیر شدن جنگجویان به مقاصد هدف داعش بسیار دشوارتر و بسیار پرهزینه تر خواهد بود.
0 Comments