عربستان سعودیعربستان سعودی به عنوان واردکنندۀ اصلی جهان مطرح می گردد، این همان چیزی است که در آخرین پژوهش سالانۀ تجارت دفاعی جهانی که توسط موسسۀ آی اچ اس مارکت یعنی یکی از موسسات مهم تحلیل برای ادارات و دولت های سراسر جهان صورت گرفته است، آمده است.
بر اساس پژوهش مزبور ریاض در سال ٢٠١۶ نقش خود را به عنوان «اولین واردکنندۀ جهانی» در صنعت دفاعی تثبیت نمود و به میزان سه برابر، از کشور هند پیشی گرفت. 
عربستان سعودی در سال ٢٠١۶ هزینۀ تسلیحات را دو برابر کرده و از ۵ میلیارد دلار به ٨,٣ میلیارد دلار رساند (افزایشی که سه برابر کل بازار زیر صحرا است). این برتری به عقیدۀ تحلیلگران دستکم به مدت پنج سال ادامه خواهد یافت به ویژه در بخش نیروی هوایی و دریایی.
عربستان سعودی و امارات عربی (سومین واردکنندۀ جهان با ٢,۴ میلیارد دلار) به تنهایی به میزانی بالاتر از مجموع تسلیحات تمامی کشورهای اروپای غربی (١٠.٧ در مقابل ٨.٩ میلیارد دلار) سلاح خریداری نموده اند. این ارقام سناریوی ژئوپلیتیکی را که در آن سعودی ها بیش از پیش به سمت کسب یک نقش قدرت منطقه ای گرایش دارند مورد تأیید قرار می دهند. جنگ جنایتکارانه ای که در یمن جریان دارد و نبرد آشکار با قطر دو زورآزمایی کنونی به شمار می آیند. کشورهای خاورمیانه مجموعاً ٢١ میلیارد دلار سلاح وارد کرده اند یعنی یک سوم کل بازار جهانی، رقمی که پیش بینی می شود که در سال ٢٠١٧ افزایش یابد. 
اروپا نیز شاهد افزایش واردات خود می باشد که تقریباً به ٩ میلیارد رسیده است لیکن هنوز با اوج «١٢ میلیارد سال ٢٠٠٩» فاصله دارد.
به عنوان چشم انداز، تحلیلگران موسسۀ آی اچ اس خاوردور را به عنوان یکی از مناطقی می بینند که بیشترین گسترش بازار در آن مشاهده می شود. با حضور کشورهایی همچون ویتنام، تایوان، چین و اندونزی و فیلیپین، بزرگترین خریداران سلاح در سال های آتی.
چه کسانی تسلیحات صادر می کنند؟
عربستان سعودی عمده ترین واردکنندۀ سلاح در جهان است و آمریکا عمده ترین صادرکننده با ٢٣ میلیارد دلار مطرح می گردد. واشنگتن عملاً بیش از روسیه، آلمان، فرانسه، انگلیس، اسرائیل، کانادا و چین با هم اقدام به صدور سلاح می کند. 
بدیهی است که واشنگتن عمده ترین تأمین کنندۀ سلاح برای ریاض به شمار می آید و در سال ٢٠١٧ نیز با توافقاتی که توسط باراک اوباما به امضاء رسیده بود و توسط دولت ترامپ مورد تأیید قرار گرفته بودند، این روند ادامه خواهد داشت.
صادرات کشورهای اروپایی نیز در حال افزایش است و در سال ٢٠١۶ به طور تقریبی به ١٨ میلیارد دلار رسیده بود با افزایش فراوان برای آلمان، فرانسه و سوئد «به ویژه در بخش هوافضا».
نقش «تاجر جهانی سلاح» که آمریکا همچنان ایفا می کند، توسط یک تحقیق متفاوت که در ماه ژانویۀ گذشته در موردش سخن گفته بودیم و به صادراتی که صورت گرفته مربوط نمی شود بلکه به توافقات تجاری که فقط در کشورهای در حال توسعه حاصل گردیده، مربوط می گردد، مورد تأیید قرار گرفته است. تحقیقی که به طور مستقیم توسط کنگرۀ آمریکا انجام گردیده و نشان می داد که چگونه واشنگتن تحت لوای جایزۀ صلح نوبل اوباما، جهان سوم و به ویژه منطقۀ خاورمیانه را غرق سلاح ساخته است. 
روسیه به عنوان دومین صادرکنندۀ تسلیحات در جهان مطرح می گردد لیکن ارزش آن یک چهارم ارزش آمریکاست و به میزان اندکی در سال ٢٠١۶ کاهش نشان داده است.
از سوی دیگر گزارش اخیر سالانۀ صنعت نظامی که توسط SIPRI (موسسۀ بین المللی تحقیقات صلح استکهلم) انتشار یافت و به سال ٢٠١۵ مربوط می گردد، از این موضوع حکایت دارد که در میان ١١ موسسۀ نظامی جهان، ٨٢ درصد در آمریکا یا اروپای غربی مستقر می باشند و در میان ١٠ موسسۀ نخست ( که به تنهایی ۵٠ درصد فروش جهانی را شامل می شوند)، هفت تای آن آمریکایی، یکی انگلیسی، یکی «فرااروپایی» (گروه ایرباس) و یکی ایتالیایی (شرکت فین مکانیکای خودمان). اولین صنعت تسلیحاتی که به منطقۀ ناتو مربوط نمی گردد شرکت [دفاعی- نظامی] آلماز-آنتی است که در جایگاه سیزدهم قرار دارد. 
چه کسانی به جنگ نیاز دارند؟
این آمار و ارقام که تحقیقات مختلف و روش های تحلیلی متمایز را در هم می آمیزند، همه و همه یک چیز را نشان می دهند. اینکه غرب به رهبری آمریکا قدرتمندترین ماشین نظامی این کرۀ خاکی به شمار می آید.
ناتو بیش از آنکه یک اتحاد نظامی به منظور دفاع از دمکراسی باشد قدرتمندترین دستگاه صنعتی- نظامی است که جهان تا کنون به خود دیده است که منافع اقتصادی آن به شدت بر بسیاری از اقتصادهای عمدۀ غربی سنگینی می کند.
آمریکا و متحدان عمدۀ اروپایی اش به جنگ نیاز دارند تا از این صنعت بسیار قدرتمند حمایت کرده و آن را تقویت نمایند. لفاظی بشردوستانه که از وهم و خیال نمادین رسانه ها ایجاد شده است به منظور پنهان کردن کسانی مفید است که نفعشان در این است که خاورمیانه همچنان انبار باروت جهان باقی بماند، بهار عربی، حمله به لیبی (تحت پوشش جنگ بشردوستانه)، بی ثباتی مصر، حملۀ تجاوزکارانه به سوریه (تحت پوشش جنگ داخلی)، یمن، سومالی، عراق، افغانستان فرصت بزرگ بازار برای صنعتی به شمار می آیند که بسیار بیشتر از واژۀ «دمکراسی» بیانگر آن است.

منبع: اداره کل رسانه های خارجی وزارت فرهنگ وارشاداسلامی