جدیدترین مطالب
عقبنشینی اتحادیه اروپا از مصادره کامل داراییهای روسیه
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل اروپا گفت: براساس گزارش گاردین، اتحادیه اروپا به توافقی در مورد برداشت سود از داراییهای مسدود شده روسیه برای خرید تسلیحات و کمک به اوکراین دست یافته است. از آنجایی که اتحادیه اروپا از عواقب قانونی مصادره کامل داراییهای روسیه نگران است و با توجه به اینکه مسکو حق قانونی برای برداشت این وجوه نداشت، تصمیم گرفت فقط سود حاصل از داراییها را برای کمک به اوکراین استفاده کند.
پاسخ دکتر خرازی به موضع جدید آمریکا در قبال برنامه هستهای ایران:
آمریکا بود که از دیپلماسی هستهای فرار کرد/ ایران هم دیپلماسی را بهترین راه میداند
شورای راهبردی آنلاین: رئیس شورای راهبردی روابط خارجی گفت: سخنگوی وزارت خارجه آمریکا بعد از مصاحبه اینجانب با الجزیره موضعگیری و حرف های گذشته را تکرار کرد که نمی گذارند ایران سلاح هسته ای تولید کند، ولی نهایتا گفت بهترین راه دیپلماسی است. بله ما هم براساس فتوای رهبری دنبال تولید سلاح نیستیم، بلکه مدافع دیپلماسی و تحقق طرح منطقه عاری از سلاح هسته ای هستیم، ولی اگر رژیم اسراییل ما را تهدید هسته ای کند، نمی توانیم دست روی دست بگذاریم و منتظر اجازه دیگران باشیم.
اهداف سفر اخیر بلینکن به عربستان
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک پژوهشگر مسائل عربستان گفت: آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا اخیرا طی یک سفر منطقهای وارد ریاض شد و رایزنیهایی با مقامات این کشور داشت. به نظر میرسد یکی از دستورکارهای بین عربستان و آمریکا علاوه بر بحث جنگ غزه، روند عادیسازی روابط رژیم اسرائیل و این کشور عربی است.
آشفتگی اروپا در تامین امنیت تنگه باب المندب و دریای سرخ
شورای راهبردی آنلاین – یادداشت مهمان: تنگه استراتژیک باب المندب و دریای سرخ، در ماههای اخیر به دلیل جنگ غزه به با مشکلات عدیده و بحران جدی مواجه شده است؛ دلیل این امر نیز رویکرد حمایتگرایانه نیروهای ارتش یمن از فلسطین است که از ابتدای حملات رژیم اسرائیل به نوار غزه، حمله به کشتیهای عازم سرزمینهای اشغالی یا از مبدأ این رژیم در دریای سرخ را در برنامه خود قرار داده و وعده دادهاند تا زمانی که تجاوز نظامی رژیم اسرائیل به نوار غزه پایان نیابد به حملات خود ادامه خواهند داد. ایالات متحده آمریکا به عنوان مهمترین حامی رژیم اسرائیل نخستین کشوری بود که به این سیاست نیروهای ارتش یمن واکنش نشان داد و کوشید در پوشش حمایت از آزادی کشترانی، ائتلافی جهانی برای مقابله با این حملات تشکیل دهد؛ ائتلافی که البته به دلیل تعارض منافع کشورهای غربی ناکام ماند و در عمل به حملات آمریکا و انگلیس به مواضعی در یمن ختم شد. البته، کشورهای اروپایی هر چند در ائتلاف آمریکایی مشارکت جدی نداشتند، اما منافع متعدد و پیچیده ای در این منطقه پرالتهاب دارند و در نتیجه رویکرد ویژه و مستقلی در قبال آن اتخاذ کرده اند.
أحدث المقالات
عقبنشینی اتحادیه اروپا از مصادره کامل داراییهای روسیه
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک کارشناس مسائل اروپا گفت: براساس گزارش گاردین، اتحادیه اروپا به توافقی در مورد برداشت سود از داراییهای مسدود شده روسیه برای خرید تسلیحات و کمک به اوکراین دست یافته است. از آنجایی که اتحادیه اروپا از عواقب قانونی مصادره کامل داراییهای روسیه نگران است و با توجه به اینکه مسکو حق قانونی برای برداشت این وجوه نداشت، تصمیم گرفت فقط سود حاصل از داراییها را برای کمک به اوکراین استفاده کند.
پاسخ دکتر خرازی به موضع جدید آمریکا در قبال برنامه هستهای ایران:
آمریکا بود که از دیپلماسی هستهای فرار کرد/ ایران هم دیپلماسی را بهترین راه میداند
شورای راهبردی آنلاین: رئیس شورای راهبردی روابط خارجی گفت: سخنگوی وزارت خارجه آمریکا بعد از مصاحبه اینجانب با الجزیره موضعگیری و حرف های گذشته را تکرار کرد که نمی گذارند ایران سلاح هسته ای تولید کند، ولی نهایتا گفت بهترین راه دیپلماسی است. بله ما هم براساس فتوای رهبری دنبال تولید سلاح نیستیم، بلکه مدافع دیپلماسی و تحقق طرح منطقه عاری از سلاح هسته ای هستیم، ولی اگر رژیم اسراییل ما را تهدید هسته ای کند، نمی توانیم دست روی دست بگذاریم و منتظر اجازه دیگران باشیم.
اهداف سفر اخیر بلینکن به عربستان
شورای راهبردی آنلاین – گفتگو: یک پژوهشگر مسائل عربستان گفت: آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا اخیرا طی یک سفر منطقهای وارد ریاض شد و رایزنیهایی با مقامات این کشور داشت. به نظر میرسد یکی از دستورکارهای بین عربستان و آمریکا علاوه بر بحث جنگ غزه، روند عادیسازی روابط رژیم اسرائیل و این کشور عربی است.
آشفتگی اروپا در تامین امنیت تنگه باب المندب و دریای سرخ
شورای راهبردی آنلاین – یادداشت مهمان: تنگه استراتژیک باب المندب و دریای سرخ، در ماههای اخیر به دلیل جنگ غزه به با مشکلات عدیده و بحران جدی مواجه شده است؛ دلیل این امر نیز رویکرد حمایتگرایانه نیروهای ارتش یمن از فلسطین است که از ابتدای حملات رژیم اسرائیل به نوار غزه، حمله به کشتیهای عازم سرزمینهای اشغالی یا از مبدأ این رژیم در دریای سرخ را در برنامه خود قرار داده و وعده دادهاند تا زمانی که تجاوز نظامی رژیم اسرائیل به نوار غزه پایان نیابد به حملات خود ادامه خواهند داد. ایالات متحده آمریکا به عنوان مهمترین حامی رژیم اسرائیل نخستین کشوری بود که به این سیاست نیروهای ارتش یمن واکنش نشان داد و کوشید در پوشش حمایت از آزادی کشترانی، ائتلافی جهانی برای مقابله با این حملات تشکیل دهد؛ ائتلافی که البته به دلیل تعارض منافع کشورهای غربی ناکام ماند و در عمل به حملات آمریکا و انگلیس به مواضعی در یمن ختم شد. البته، کشورهای اروپایی هر چند در ائتلاف آمریکایی مشارکت جدی نداشتند، اما منافع متعدد و پیچیده ای در این منطقه پرالتهاب دارند و در نتیجه رویکرد ویژه و مستقلی در قبال آن اتخاذ کرده اند.
چشمانداز مذاکرات صلح با طالبان
نوذر شفیعی/ کارشناس مسائل شبهقاره
در حال حاضر، مذاکرات صلح در افغانستان در دو جبهه مسکو و دوحه پیگیری میشود. مذاکرات مسکو توسط چین، روسیه، پاکستان، کشورهای آسیای مرکزی، دولت افغانستان و ایران دنبال میشود و مذاکرات دوحه نیز توسط آمریکا پیگیری میشود. البته چون بازیگران اصلی حاضر در هر دو روند، یکسان هستند هر کدام از روندها که پیگیری شود بازیگران از آن استقبال خواهند کرد. یعنی به این صورت نیست که اگر یک روند صلح توسط آمریکا پیگیری شد بقیه مخالف آن باشند. در واقع، اگرچه ممکن است بین چین و آمریکا رقابتهایی وجود داشته باشد اما بازیگران درجه یک در داخل افغانستان و بازیگران منطقهای تمایل به حل مسئله افغانستان از طریق مذاکره دارند.
البته به دلیل طولانی شدن جنگ و اختلافات و درگیریهایی که میان طرفین درگیر در جنگ شامل طالبان، دولت و برخی از نیروهای دیگری که ممکن است خارج از دولت قرار بگیرند اما با طالبان درگیر باشند و نگرانیهایی نیز نسبت به دولت داشته باشند، وجود دارد(مانند آقای محقق و ژنرال دوستم)، شاهد وارد آمدن فشارهایی از خارج و داخل بر این گروهها هستیم. لذا این افراد به تدریج در حال رسیدن به این نتیجه هستند که گزینه جنگ هزینهبردار است و باید به سمت صلح حرکت کنند.
در روند صلح دوحه، عمدتا بحث بین دولت افغانستان و طالبان است اما در روند صلح مسکو بحث بین گروههای مختلف افغان و طالبان است. لذا تفاوت اصلی دو روند صلح در این موضوع کلیدی است.
لذا طالبان اساسا طبق روند مسکو که روسیه و چین پیگیر آن است حاضر نیستند با دولت کابل وارد مذاکره شوند. به طور کلی در روند دوحه که آمریکا آن را مدیریت میکند و همچنین در روند صلح مسکو چند مسئله جدی وجود دارد؛ نخست آنکه آمریکا و طالبان مذاکرات را به صورت دو جانبه پیش میبردند و دولت غایب است. لذا دولت کابل شکایت کرد که چرا آمریکا بدون اطلاع دولت مرکزی و به صورت دوجانبه مذاکرات را پیش میبرد. بعد از مطرح شدن این موضوع، تلاش شده تا به نوعی پای دولت افغانستان را نیز به میان بکشانند. بنابراین امروز در روند دوحه سه نیرو شریک هستند؛ دولت افغانستان، طالبان و جریانهای حزبی و نمایندگان احزاب و گروهها بویژه گروههای جهادی. این در حالی است که در روند مسکو فقط احزاب و گروههای موثر در بحران افغانستان حضور داشتند و دولت افغانستان حضور نداشت. لذا احتمالا در روند مسکو نیز سعی خواهد شد تا پای دولت به میان کشیده شود.
در حال حاضر بزرگترین چالش برای مذاکرات صلح مسکو و دوحه این است که طالبان معتقد می باشد دولت افغانستان یک دولت دستنشانده است و مشروعیت ندارد. همچنین از آنجایی که انتخابات ریاستجمهوری افغانستان در پیش است، آنها فردی مانند اشرف غنیاحمدزی را به عنوان فردی پذیرفتهاند که شاید فقط تا چند ماه آینده در قدرت باشد یا از دید طالبان این فرد اکنون یک کاندیدا است و نه رئیس دولت. لذا طالبان میگویند این فرد وجهه و مشروعیت برای مذاکره ندارد.
بنابراین این مسئله که تکلیف دولت با مذاکرات صلح به کجا میانجامد هنوز مشخص نیست. یعنی آیا دولت به عنوان یک ارگان مستقل با طالبان وارد مذاکره شود یا مذاکرات به صورت سه جانبه( شامل دولت، سایر گروههای حزبی به علاوه طالبان) برگزار شود.
درواقع مشی طالبان این است که آنها پذیرفتهاند که به عنوان یک گروه با سایر گروههای موثر در افغانستان وارد مذاکره شوند؛ مشی دولت نیز این است که هرگونه مذاکرهای بدون حضور دولت مشروعیت ندارد و دولت مانع از اجرایی شدن آن میشود.
به نظر میرسد در شرایط فعلی طالبان در حال حرکت به سمتی هستند تا به نوعی نمایندگانی از دولت را نیز بپذیرند. منتها این نمایندگان به نام دولت اما بیشتر از میان بزرگان افغانستان به نام لویی جرگه انتخاب شدهاند.
در این میان در رابطه با آینده دو روند مسکو و دوحه میتوان گفت که فعلا روند دوحه فعال تر است اما خود طالبان بیشتر تمایل دارند روند مسکو را دنبال کنند.
البته باید توجه داشت که دستور کار مذاکرات صلح مسکو و دوحه تقریبا مشابه است و اکنون مهمترین مسئله این است که ابتکار عمل دست کدام طرف باشد.
در نهایت درباره برنامه آمریکا برای افغانستان میتوان گفت که بر اساس استراتژی دونالد ترامپ برای افغانستان و جنوب آسیا، دو راه حل پیشروی طالبان قرار دارد؛ یا اینکه این گروه به راهحل صلح بپیوندد و به عنوان یک نیروی سیاسی وارد جریانات سیاسی افغانستان شود. در غیر این صورت ممکن است با برخورد نظامی مواجه شود. به نظر میرسد که واشنگتن در حال حاضر هر دو روند مذاکره برای صلح و جنگ برای وادار کردن طالبان به صلح را پیگیری میکند.
0 Comments