وتویی برای فرمان حملۀ هسته ای ترامپ، رئیس جمهور آمریکا وجود ندارد. به موجب این لایحۀ قانونی، انجام حملۀ پیش دستانه بعد از اعلام جنگ از سوی کنگره امکان پذیر خواهد بود
جلوگیری از این که دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا بدون اعلام جنگ از سوی کنگره بتواند دست به حملۀ هسته ای پیش دستانه بزند. این، محتوای لایحۀ قانونی است که توسط تد دبلیو لیو و ادوارد جی مارکی، نمایندگان دمکرات ارائه گردید. اختیار دادن مجوز پرتاب موشک های بالستیک قاره پیما به سوی دشمن بیگانه و آغاز یک جنگ هسته ای – گرمایشی بدون هیچ تأییدی به دونالد ترامپ داده شد.
مسئلۀ مربوط به کدهای پرتاب، بارها در خلال کارزار انتخاباتی ریاست جمهوری مطرح گردید. به عقیدۀ هیلاری کلینتون، ترامپ از تسلط ذهنی و آرامش لازم برای انجام چنین کاری برخوردار نیست. کلینتون در این رابطه گفته بود که نمی توان به مردی اعتماد کرد که با یک توئیت برافروخته می شود.
لایحۀ قانونی مزبور از حمایت ویلیام پری، وزیر سابق دفاع رئیس جمهور کلینتون برخوردار گردید. دمکرات ها در بیانیۀ مشترک خود چنین می نویسند: «مسئلۀ حیاتی مربوط به ضربۀ نخست بیش از هر زمان دیگری ضروری به شمار می آید. صحبت از یک واقعیت وحشتناک است. فرماندۀ کل قوا نشان داد که با زوایای مهم سیاست هسته ای آشنایی ندارد لیکن بارها تمایل خود را برای این که با توسل به این سلاح ها غیرقابل پیش بینی باشد، نشان داده است.»
چنانچه این لایحۀ قانونی به تصویب برسد، حملۀ پیشدستانه یا ضربۀ نخست، تابع اعلام جنگ از سوی کنگره خواهد بود که آخرین مورد آن در جنگ دوم جهانی اتفاق افتاد.
تخریب حتمی متقابل
بازدارندگی آمریکا بر پایۀ زرادخانه ای استوار است که قادر است مانع از هر گونه توسل به تسلیحات هسته ای گردد: این مفهوم تخریب حتمی متقابل است. از این مفهم به طور نظری برای جلوگیری از وقوع یک حملۀ متعارف یا با به کارگیری تسلیحات شیمیایی و میکروبی در عرصۀ جنگ یا در خلال آن تعبیر نمی شود. در داکترین جدید نظامی مسکو به کارگیری کلاهک های هسته ای در زمانی که در یک سناریوی متعارف شکست قطعی باشد، پیش بینی شده است. در داکترین راهبردی روسیه همچنین توسل پیشگیرانه به سلاح های هسته ای به منظور هم ترازی با نیروهای متعارف برتر دشمن پیش بینی شده است. راهبرد مبتنی بر تشنج زدایی، پاسخ آمریکا را در مقیاس وسیعی در ضربۀ دوم به همراه خواهد داشت.
ماهیت غیردمکراتیک یک حملۀ پیشدستانه
جا دارد این موضوع را مورد ملاحظه قرار دهیم که این لایحۀ قانونی فقط توان ضربۀ نخست ترامپ را محدود خواهد کرد. رئیس جمهور به عنوان بخش حیاتی بازدارندگی هسته ای آمریکا همواره قادر خواهد بود بدون هیچ مجوزی یک حملۀ تلافی جویانه (ضربۀ دوم) یا در پاسخ به مشاهدۀ کلاهک های هسته ای در حال پرواز دشمن را مجاز نماید.
لایحۀ قانونی مزبور قرار است ماهیت از برخی جنبه ها غیر دمکراتیک فرایندی را اصلاح کند که فرماندۀ کل قوا از طریق آن مجوز انجام حمله ای را صادر خواهد کرد. حمله ای که کل بشریت را درگیر خواهد ساخت.
خطاناپذیر بودن نقش رئیس جمهور آمریکا به وی یک توان مشخص تشخیص می دهد: تبدیل ساختن یک نبرد متعارف به نبرد هسته ای.
بازدارندگی همواره به درجۀ مشخصی از تردید و ابهام بستگی خواهد داشت. نه چندان به سبب کاری که در مقام انتقام انجام خواهد شد بلکه به سبب آنچه زمانی که پرتاب ها آغاز خواهند شد، اتفاق خواهد افتاد.
رئیس جمهور آمریکا در هر لحظه ممکن است دستور پرتاب حدود ١٩٣٠ کلاهک را از طریق بخش های راهبردی زمینی و زیردریایی از میان ٧٠٠٠ کلاهک انبار شده، را صادر نماید. روسیه تعداد ١٧٩٠ کلاهک از میان ٧٢٩٠ کلاهک تحت حفاظت، آماده دارد. فرماندهی این مثلث هسته ای آرامش، قوۀ درک، میانه روی، قابلیت دیپلماتیک و درک فن آوری هایی را می طلبد که در دسترس فرقه هایی است که باید هدف قرار گیرند.
وتویی در مورد فرمان حملۀ هسته ای رئیس جمهور آمریکا وجود ندارد.
در صورتی که قرار باشد وزیر دفاع که فرمان مربوط به مجوز پرتاب را بعد از تعیین صحت و سقم کدهای فرماندۀ کل قوا دریافت کرده و مورد بررسی قرار
می دهد، از این کار سرباز زند، رئیس جمهور همواره اختیار این را دارد که وی را برکنار سازد. وزیر دفاع آمریکا می تواند مخالفت کند لیکن اختیار وتو کردن ندارد.
همچنین گزینه ای وجود دارد که به چهره های مهم سیاسی این اختیار را می دهد که رئیس جمهور را در انجام وظایف خود نالایق اعلام کنند با وجود این، زمان لازم برای انجام یک حملۀ هسته ای حداکثر بین هشت تا دوازده دقیقه برآورد شده است. بنا بر این این لایحۀ قانونی قرار است خطاناپذیر بودن ترامپ هنگام ضربۀ نخست و زنجیرۀ فرمان مربوطه را اصلاح نماید.
ترامپ این گونه می تواند دستور یک حملۀ هسته ای را صادر نماید
دونالد ترامپ بلافاصله بعد از مراسم تحلیف در جلسۀ توجیهی طبقه بندی شده که به رئیس جمهور جدید آمریکا اختصاص یافت و در خصوص فرایندهایی بود که باید به منظور صدور دستور یک حملۀ هسته ای اتخاذ نمود، شرکت جست. این الزامی بالقوه نهایی رئیس جمهور است که اختیار آن را دارد کدهای پرتاب را که به طور مداوم توسط پنتاگون به روز می شوند، فعال سازد.
هدف این جلسۀ توجیهی نشان دادن راهبرد هسته ای (١٢-٨٠١٠)، ماهیت اهداف یا پیامدها نیست بلکه درک دقیق این فرایند به منظور صدور فرمان حملۀ هسته ای در موارد اضطراری است.
رئیس جمهور آمریکا از چمدان کوچکش موسوم به فوتبال هسته ای به وزن تقریبی ۴۵ کیلوگرم که به یک شبکۀ ٢۴ ساعته شباهت دارد و فقط توسط یک افسر عالی رتبه حمل می گردد، می تواند هر لحظه پرتاب موشک های مینیتمن زمینی را عملی ساخته یا مجوز خروج موشک های تریدنت را از زیردریایی های کلاس اوهایو در دریا صادر نماید.
بیسکویت (به سبب صدایی که بعد از شکسته شدن می دهد) به رئیس جمهور واگذار می شود: کارتی پلاستیکی حاوی کدهای از پیش چاپ شده که رئیس عالی نیروهای مسلح را در مرکز فرمان ارتش ملی شناسایی می کنند. این چمدان ۴۵ کیلوگرمی ارتباطات کاملی را با هر سه گزینۀ هسته ای در دسترس تأمین می کند. کدهای ترامپ به مخازن موشک ها، بمب افکن ها یا زیردریایی ها منتقل نمی شوند: آنها فقط هویت رئیس جمهور را زمانی که اقدام به ارسال یک فرمان پرتاب برای پنتاگون می نماید، محقق می سازند. فوتبال هسته ای از سیستم های امنیتی متعددی به منظور بررسی رئیس جمهور استفاده می کند.
سایر کدهای شناسایی که آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) روی آنها کار کرده است، تحت حفاظت پنتاگون و در هفت جای محرمانۀ دیگر باقی می مانند: آنها فقط بر اساس سلسله مراتب در صورتی که قرار باشد رئیس جمهور آمریکا در قید حیات نباشد، فعال می گردند هیچ فرد نظامی نمی تواند به میل خود و بدون کدهای تأیید فرماندۀ کل قوا پرتابی انجام دهد.
پنتاگون زمانی که کدهای رئیس جمهور مورد تأیید قرار گرفتند فرامین را از طریق پیام عمل اضطراری به یگان های از پیش برگزیده شده برای پرتاب ارسال می کند.
مفهوم دو شخص مانع از استفادۀ تصادفی از تسلیحات هسته ای می گردد. دو افسری که از تنها کلیدهای پانل کنترل مراقبت می کنند باید بر سر کدهای از پیش تعیین شده که به شکلی کامل از مرکز فرماندهی ارتش ملی یا از مراکز فرماندهی جایگزین که در پی یک حملۀ پیشدستانۀ دشمن فعال گردیده اند، توافق داشته باشند. در پیام مزبور حتی نوع گزینۀ هسته ای که از قبل توسط رئیس جمهور انتخاب شده است، آمده است.
زمانی که قرار باشد ماهواره ها متوجه پرتاب از یک سکو نگردند به سبب فراوانی اینها از واحدهای دیگر صورت می گیرد. از این طریق همواره یک پوشش راهبردی جامع تضمین می گردد زیرا احتمال ندارد که به طور همزمان تعداد هشت فروند زیر دریایی راهبردی مفقود بشوند.
در خلال دوران شوروی دو کلید پانل کنترل توسط فرماندۀ یکان و نمایندۀ سیاسی سوار بر آن محافظت می شدند. به منظور فعال ساختن مثلث هسته ای روسیه، فرمان مستقیم فرماندۀ کل قوا الزامی است.

منبع: اداره کل رسانه های خارجی وزارت فرهنگ